Summary:
Εισαγωγή: Η αμφίδρομη σχέση μεταξύ στρες και ημικρανίας έχει μελετηθεί στη
διεθνή βιβλιογραφία, με αρκετές τυχαιοποιημένες μελέτες να επιβεβαιώνουν την
αποτελεσματικότητα συμπεριφορικών παρεμβάσεων σε ημικρανικούς ασθενείς. Εκτός
του στρες, αρκετοί συμπεριφορικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη βαρύτητα της
νόσου όπως η διατροφή, η άσκηση, κι ο τρόπος σκέψης, θα μπορούσαν να
συμπεριληφθούν σε παρεμβατικά προγράμματα, ωφελώντας περαιτέρω τους ασθενείς.
Μέθοδος: Πρόκειται για μια πιλοτική τυχαιοποιημένη παρεμβατική μελέτη. Ασθενείς
με ημικρανία (Ν=24) συμμετείχαν σε παρέμβαση διάρκειας 6 εβδομάδων που
περιλάμβανε τεχνικές διαχείρισης του στρες και ενημέρωση για τη διατροφή, την
άσκηση, και γνωσιακούς παράγοντες. Η ομάδα ελέγχου (Ν=23) δεν έλαβε καμία
παρέμβαση (usual care). Το αντιλαμβανόμενο στρες, η αναπηρία προκαλούμενη από
την ημικρανία, οι συμπεριφορές υγείας κι η κατάθλιψη αξιολογήθηκαν με μέσα
αυτοαναφοράς. Οι μεταβολές στις μετρήσεις αναλύθηκαν με δοκιμασία Mann-Whitney
U και η διερευνήθηκε η ύπαρξη διαμεσολαβητικών παραγόντων με δοκιμασία Sobel.
Αποτελέσματα: Στους ασθενείς της ομάδας παρέμβασης παρατηρήθηκε στατιστικά
σημαντική μείωση του αντιλαμβανόμενου στρες, της έντασης του ημικρανικού πόνου,
και της αναπηρίας προκαλούμενης από την ημικρανία (r=0.31, 0.48, 0.40
αντίστοιχα). Στατιστικά σημαντική μείωση σημείωσαν και συμπεριφορές
σχετιζόμενες με τη διατροφή, την άσκηση, και τη καθημερινή τακτικότητα-
ρουτίνα. Η επίδραση στη κατάθλιψη δεν ήταν στατιστικά σημαντική (p>0.05). Η
μεταβολή στην άσκηση φαίνεται να διαμεσολαβεί την αλλαγή στην αναπηρία (p<0.05).
Συμπέρασμα: Ένα πρόγραμμα που προωθεί τη μείωση του στρες και τη βελτίωση
συμπεριφορών υγείας που σχετίζονται με την έκλυση ημικρανικών επεισοδίων μπορεί
να ωφελήσει σωματικά και ψυχικά τους ημικρανικούς ασθενείς. Τέτοιες
συμπεριφορικές παρεμβάσεις μπορούν να προσφερθούν στους ασθενείς τυποποιημένες
μέσω του διαδικτύου.
Keywords:
Migraine, Stress, Relaxation, Nutrition, Exercise
