Summary:
H έγκαιρη εξασφάλιση του επαπειλούμενου αεραγωγού του τραυματία για την άμεση
οξυγόνωση και τον αερισμό του είναι εξέχουσας σημασίας, πόσο μάλλον όταν
διενεργείται ΚΑΑ. Ωστόσο, αυτή μπορεί να είναι δύσκολη ως διαδικασία
προνοσοκομειακά, λόγω των αντίξοων συνθηκών που μπορεί να επικρατούν από το
περιβάλλον αλλά και από την πίεση του κατεπείγοντος, της έλλειψης εξοπλισμού
και εξειδικευμένου προσωπικού, καθώς και άλλων παρεμβάσεων, όπως η
ακινητοποίηση της ΑΜΣΣ και η ταυτόχρονη εφαρμογή ΚΑΑ. Οι υπεργλωττιδικές
συσκευές έχει φανεί πως είναι πολλά υποσχόμενες τόσο στην ΚΑΑ, όσο και στη
διαχείριση του δύσκολου αεραγωγού, συμπεριλαμβανομένης της ακινητοποιημένης
ΑΜΣΣ. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα που να υποστηρίζουν κατηγορηματικά
καλύτερη έκβαση με κάποια από τις τεχνικές διαχείρισης του αεραγωγού του
τραυματία με υποψία κάκωσης της ΑΜΣΣ. Είναι θέμα περισσότερο προσωπικής
επιλογής του διασώστη ποιά μέθοδο θα εφαρμόσει ανά περίπτωση και αυτό εξαρτάται
από τις δεξιότητές του, την εμπειρία, την εξοικείωση και την αυτοπεποίθησή του
σε κάθε τεχνική. Από την άλλη πλευρά, η μεγάλη ποικιλία στις διαθέσιμες
τεχνικές υποδηλώνει πως υπάρχει ανάγκη για περισσότερο εμπεριστατωμένη έρευνα
προς αυτήν την κατεύθυνση, βασισμένη στην κλινική πρακτική. Οι παράγοντες που
είναι, μάλλον, σημαντικότεροι στην αποφυγή πρόκλησης δευτερογενούς νευρολογικής
βλάβης από τους χειρισμούς του αεραγωγού, είναι η επαγρύπνηση, η διατήρηση
ακινητοποιημένης της ΑΜΣΣ και η κατάλληλη αντιμετώπιση των σχετιζόμενων
προβλημάτων, παρά η επιλογή συγκεκριμένης τεχνικής.
Keywords:
Cervical spine, Supraglotic device, Laryngeal mask, Cervical spine immobilization, Resuscitation
