Supervisors info:
Βεληγκέκας Παναγιώτης, Αναπληρωτής Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Παραδείσης Γεώργιος, Επίκουρος Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Μπογδάνης Γρηγόριος, Επίκουρος Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Summary:
Το αγώνισμα του άλματος σε μήκος ανήκει στην κατηγορία των ταχυτητο-δυναμικών αγωνισμάτων, γιατί χρειάζεται υψηλή ταχύτητα καθώς και δύναμη (Linthorne, 2011) για να μπορέσει ο αθλητής να επιτύχει υψηλές επιδόσεις.
Ελάχιστες μέχρι σήμερα ερευνητικές εργασίες μελέτησαν την επίδραση της ταχύτητας της φόρας σε κινηματικά χαρακτηριστικά (Bridgett, 2005) ή σε δυναμικά χαρακτηριστικά (Linthorne, 2011) κατά τη φάση της στήριξης ώθησης. Τα κύρια ευρήματα ήταν ότι η αύξηση του μήκους της φόρας είχε επίδραση μόνο στην οριζόντια συνιστώσα της ταχύτητας απογείωσης, ενώ η κατακόρυφη ταχύτητα παρέμενε σταθερή σε όλες τις ταχύτητες (Bridgett, 2005; Linthorne, 2011). Αντίθετα ο χρόνος επαφήςκατά την φάση στήριξης- ώθησης μειωνόταν.
Η αύξηση της ταχύτητας επηρεάζει και τις γωνίες κατά την φάση της στήριξης-
ώθησης. Πιο συγκεκριμένα η γωνία τοποθέτησης μειώνεται κατά 0.6ο όπως αντίστοιχα και η γωνία απογείωσης μειώνεται κατά 0.2ο όταν η οριζόντια ταχύτητα αυξάνεται κατά 0.1 m*sec-1. Σε αντίθεση, η γωνία κάμψης του γόνατος κατά τη φάση της τοποθέτησης μεγαλώνει ελαφρώς.
Υπάρχει σημαντικό ερευνητικό κενό όσο αφορά την επίδραση της αύξησης της ταχύτητας της φόρας στις κινηματικές παραμέτρους που επηρεάζουν την τεχνική και την επίδοση στο άλμα σε μήκος.
Ο σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει την επίδραση της αύξησης του μήκους της φόρας και κατ’ επέκταση της μεταβολής της ταχύτητας προσέγγισης, στα κινηματικά χαρακτηριστικά των δύο τελευταίων διασκελισμών και της φάσης στήριξης- ώθησης.
Οι δοκιμασίες έγιναν σε τρεις διαδοχικές ημέρες Την πρώτη και δεύτερη μέρα
εκτέλεσαν από ένα άλμα σε όλες τις προκαθορισμένες φόρες: με 4, 8, 12, 16
VI διασκελισμούς. Την τρίτη μέρα οι αθλητές εκτέλεσαν τις ταχοδυναμικές δοκιμασίες που περιλάμβαναν δρόμο ταχύτητας 40 μέτρων, Κατακόρυφα Άλματα (SJ) και Κατακόρυφα Άλματα με Αντίθετη Κίνηση (CMJ), Άλματα Βάθους (DJ) από διαφορετικά ύψη 15, 30, 45, 60 & 75cm, καθώς και μέτρηση δύναμης και ισχύος σε μηχάνημα πιέσεων των κάτω άκρων (leg press) με 4-6 διαφορετικές αντιστάσεις που θα αντιστοιχούν στο 50-90% της μέγιστης δύναμης.
Σύμφωνα με τα δεδομένα της ανάλυσης στατιστικά σημαντικές διαφορές στην
οριζόντια ταχύτητα του 2ΤΔ & ΤΔ βρέθηκε μεταξύ των 4 και των 8 διασκ με τους υπόλοιπους ενώ στην οριζόντια ταχύτητα κατά την απογείωση διαφορές βρέθηκάν μόνο μεταξύ 4 διασκελισμών με τις υπόλοιπες φόρες. Για κάθε 1m*sec-1 αύξηση της ταχύτητας η επίδοση βρέθηκε να βελτιώνεται κατά 66cm. Αντίστοιχα η κατακόρυφη ταχύτητα παραίμηνε σταθερή με την αύξηση του μήκους φόρας, 3.07±0.03.
Αντίστοιχα δεν βρέθηκαν σημαντικές αλλαγές στις γωνίες παρά μόνο στη γωνία τοποθέτησης και αυτό μεταξύ 4 διασκελισμών σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες φόρες. Αν και υπήρχε η τάση στις γωνίες Τοποθέτησης, Ώθησης και Απογείωσης να μειώνονται με την αύξηση του μήκους φόρας. Για κάθε 1m*sec-1 η γωνίες Τοποθέτησης, Ώθησης και Απογείωσης είχαν την τάση να μειώνονται αντίστοιχα κατά 2.7, 2,2 & 3.3 μοίρες.
Από την ανάλυση των δεδομένων φαίνεται ότι οι αλλαγές στο μήκος φόρας επιφέρουν αλλαγές στα τεχνικά χαρακτηριστικά μόνο όμως για τους 4 διασκελισμούς.
Keywords:
μήκος φόρας, ταχύτητα φόρας, κινηματική ανάλυση, φάση στήριξης-ώθησης, γωνία
απογείωσης
