Dissertation committee:
Σοφία Παπαϊωάννου, Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ,
Ελένη Καραμαλέγκου, Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Ανδρέας Μιχαλόπουλος, Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Σοφία Γεωργακοπούλου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Διονύσιος Μπενέτος, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Νικόλαος Γεωργαντζόγλου, Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Αμφιλόχιος Παπαθωμάς, Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Summary:
This study focuses on one key aspect of the complex
work of the Roman philosopher, Seneca, the historical
examples, especially the negative ones, in the
philosophically orientated texts of the author: Dialogues
and Letters. More specifically, it aims to highlight the way
in which Seneca handles exemplum received from
the rich Greco-Roman tradition, to record the
process of transformation in the framework of the
moralizing philosophy of the first imperial century;
focusing thereafter on an individual piece: exempla
fugienda, to determine the functionality which is developed
in Seneca's prose texts. What is particularly attempted
is a systematic interpretative investigation, firstly
of two parallel Greco-Roman "conjugations", one
positive (Socrates and Cato the Younger) and the
other negative (Alexander and Caligula); and then of
two major categories of negative examples: exempla
Romana and exempla non Romana.
Keywords:
Seneca, historical exemplum, exemplum negativum, philosophy, rhetoric
