Abstract:
Η ερευνητική προσέγγιση της εργασίας της ομάδας του Τμήματος Θεολογίας αφήνει περιθώρια να συμπεράνουμε ότι η φιλοσοφία και η παιδαγωγική θεωρία των ΘΠ όχι μόνο δεν έρχεται σε αντίθεση με την παιδαγωγική προσέγγιση της σύγχρονης ΘΕ, αλλά η συγγένεια στις βασικές αρχές τους δημιουργεί ένα εποικοδομητικό πλαίσιο συνέργιας στην επίτευξη μαθησιακών αποτελεσμάτων σε πανεπιστημιακό πλαίσιο. Απομένει να ερευνηθεί η επίτευξη των στόχων και σε σχολικό πλαίσιο. Επιπλέον, διαφαίνεται ότι η συντονισμένη από ειδικούς εργασία μεγάλων ομάδων (38), που δεν έχουν προηγούμενη θεατροπαιδαγωγική εκπαίδευση, μπορεί να είναι δημιουργική και αποτελεσματική και να παράγουν ένα επιστημονικά και καλλιτεχνικά άρτιο ΘΠ σε εύλογο χρονικό διάστημα. Αυτό αποδεικνύει ότι η μεθοδολογία σχεδιασμoύ και εφαρμογής ενός εκπαιδευτικού προγράμματος, που παρουσιάζεται και στο παρόν άρθρο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην εκπαίδευση από εκπαιδευτικούς και εμψυχωτές οι οποίοι εργάζονται με ομάδες ακόμη και σε συνδυασμό με μαθήματα του ΑΠΣ. Αυτό που αναδεικνύει η μέχρι τώρα έρευνα του ΘΠ «Στον κόσμο του» είναι ότι μπορεί ο σχεδιασμός ενός ΘΠ και η εφαρμογή του να έχουν μαθησιακά αποτελέσματα και για τις δύο ομάδες, της δημιουργίας-εφαρμογής (φοιτητές) και
των μαθητών στους οποίους εφαρμόζεται. Πρόκειται ουσιαστικά για συνεκπαίδευση, η οποία πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω.
