Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Παναγιώτης Ν. Σουκάκος, Αριστείδης Β. Ζούμπος, Κωνσταντίνος Xρ. Σουλτάνης
Περίληψη:
Σκοπός: Η παρούσα διατριβή μελετά το ρόλο του συστήματος εξωτερικής
οστεοσύνθεσης TSF (Taylor Spatial Frame) στην αντιμετώπιση του τραύματος και
των οστικών παραμορφώσεων στην παιδική ηλικία. Ειδικότερα, σκοπεύει να
καταγράψει τα προβλήματα, τα εμπόδια και τις επιπλοκές κατά τη διάρκεια της
θεραπείας, να ταξινομήσει και να συστηματοποιήσει τους παράγοντες κινδύνου, που
οδηγούν στις δυσκολίες, καθώς και να εξετάσει το βαθμό επιρροής του τελικού
θεραπευτικού στόχου.
Ασθενείς και μέθοδος: Υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση 86 παιδιά, 46 αγόρια
(53,48%) και 40 κορίτσια (46,52%), με Μ.Ο. ηλικίας 11,15 έτη (3 έως 14).
Συνολικά, μελετήθηκαν 103 κάτω άκρα, σε μια χρονική περίοδο επτά ετών
(Ιανουάριος 2005 - Δεκέμβριος 2011). Ταξινομήθηκαν σύμφωνα με την ανατομική,
την κυρίαρχη θέση και τον τύπο της παραμόρφωσης και μελετήθηκε η συχνότητα
εμφάνισης των προβλημάτων, των εμποδίων και των επιπλοκών μεταξύ αυτών των
ομάδων. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 54,2 μήνες (16 έως 84 μήνες). Όλοι
οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ενδελεχή κλινική και ακτινολογική αξιολόγηση, πριν
από τη χειρουργική επέμβαση. Τα δεδομένα εισήχθησαν στο πρόγραμμα λογισμικού
Spatial Frame Version 3.1 TM, της Smith & Nephew. H διατατική οστεογένεση
ξεκίνησε εντός επτά ημερών μετά την επέμβαση και η σταδιακή διόρθωση
πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το εξατομικευμένο χρονοδιάγραμμα, που παρέχεται από
το λογισμικό.
Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, η συχνότητα των προβλημάτων,
των εμποδίων και των επιπλοκών δεν είναι διαφορετική μεταξύ των διαφόρων
αιτιολογιών, αλλά ήταν στατιστικά σημαντική σε όλα τα έτη (p = 0,047). Έτεινε
να είναι υψηλότερη για τα έτη 2005 και 2007. Συνολικά εντοπίστηκαν 37
προβλήματα, 11 εμπόδια και 4 επιπλοκές. Διαπιστώθηκε σημαντική συσχέτιση
ανάμεσα στην ηλικία του ασθενή και τον αριθμό των επιπλοκών που παρατηρήθηκαν.
Βρέθηκε ότι η ανατομική θέση της παραμόρφωσης στην εγγύς κνήμη και οι σύνθετες
πολυεπίπεδες παραμορφώσεις σχετίζονται με στατιστικά σημαντικά αυξημένη
συχνότητα εμφάνισης προβλημάτων και επιπλοκών. Αναδείχθηκε, επίσης, στατιστικά
μη σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ των προβλημάτων και του χρόνου θεραπείας
(r= 0,13), αλλά στατιστικά σημαντική έντονα θετική συσχέτιση μεταξύ των
εμποδίων και του χρόνου θεραπείας (r = 0,46). Εντούτοις, δε βρέθηκε στατιστικά
σημαντική συσχέτιση μεταξύ των επιπλοκών και του χρόνου θεραπείας (r=0,05).
Εντοπίστηκε, σχεδόν μηδενική συσχέτιση μεταξύ των προβλημάτων και του ΒΜΙ
(r=0,03), ενώ αποδείχθηκε ότι η διόρθωση των παραμορφώσεων είναι απαιτητική και
σίγουρα, έχει καμπύλη εκμάθησης.
Συμπεράσματα: Το TSF είναι αποδεκτό από τα παιδιά και τους παρέχει μια σχετική
ασφάλεια και αυτοπεποίθηση κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης με πλήρη φόρτιση
του χειρουργημένου άκρου. Ο στόχος της διόρθωσης επιτεύχθηκε σε όλους τους
ασθενείς, ενώ η υπολειμματική διόρθωση με το TSF δεν απαιτεί καμία επιστροφή
στο χειρουργείο. Η χρήση του φαίνεται να είναι μια έγκυρη μέθοδος για τη
διόρθωση των επίκτητων και συγγενών οστικών παραμορφώσεων στα παιδιά, ειδικά
όταν πρόκειται για παραμορφώσεις με περισσότερα από ένα επίπεδα, που απαιτούν
την ταυτόχρονη διόρθωση, τόσο σε οβελιαίο όσο και σε μετωπιαίο επίπεδο.
Λέξεις-κλειδιά:
Οστικές παραμορφώσεις, Κατάγματα, Εξωτερική οστεοσύνθεση TSF, Παιδιά
