Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Εμμανουήλ Αγαπητός, Καθηγητής
Περίληψη:
Ο εμβρυϊκός θάνατος διακρίνεται σε πρώιμο, που χαρακτηρίζεται ως αποβολή και
όψιμο, που χαρακτηρίζεται ως τοκετός θνησιγενούς νεογνού. Σήμερα ως θνησιγενές
θεωρείται κάθε νεογνό με βάρος γέννησης τουλάχιστον 500γρ. που γεννιέται νεκρό,
ενώ ορισμένες χώρες έχουν όριο τα 400 ή ακόμα και τα 350 γραμμάρια . Η
αιτιολογία των εμβρυϊκών θανάτων είναι άγνωστη σε ποσοστό 25-60% όλων των
περιπτώσεων. Στις περιπτώσεις όπου έχουμε σαφή αιτιολογία, οι εμβρυϊκοί θάνατοι
αποδίδονται σε εμβρυϊκούς, μητρικούς και πλακουντιακούς παράγοντες, όπως για
παράδειγμα εκλαμψία, λοιμώξεις, διαβήτη κύησης, γενετικές ανωμαλίες,
υπολειπόμενη ενδομήτρια ανάπτυξη, αποκόλληση πλακούντα, πλακουντιακή ανεπάρκεια
κ.α. Η κατανόηση και ταξινόμηση των εμβρυϊκών θανάτων και κυρίως των αιτιών
τους, έχει ερευνηθεί με κοινό συμπέρασμα τη σαφή δυσκολία καταχώρησης και
συλλογής των διαφόρων στοιχείων.
Λέξεις-κλειδιά:
Ενδομήτριος θάνατος, Παθολογοανατομική εξέταση, Πλακούντας, Εμβρυϊκός θάνατος, Αυτόματη αποβολή
