Μονάδα:
Κατεύθυνση Μοριακή και Εφαρμοσμένη ΦυσιολογίαΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2014-07-21
Συγγραφέας:
Νικάκη Αλεξάνδρα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Επίκουρη Καθηγήτρια Πιπέρη Χριστίνα
Πρωτότυπος Τίτλος:
Μελέτη της έκφρασης της H1x και H4K20me3 σε κυτταρικές σειρές γλοιωμάτων
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Investigation of H1x expression and H4K20 trimethylation in brain tumor cell lines
Περίληψη:
Τα γλοιώματα αποτελούν το συνηθέστερο τύπο πρωτοπαθών όγκων εγκεφάλου
και θεωρείται ότι προέρχονται από τα κύτταρα της γλοίας, τα οποία αποτελούν τα
δομικά κύτταρα του εγκεφάλου. Ο βαθμός κακοήθειας ποικίλει από καλά
διαφοροποιημένους μη διηθητικούς όγκους, έως υψηλού βαθμού κακοήθειας
διηθητικούς, επιθετικούς όγκους που δύσκολα απαντούν στις υπάρχουσες
θεραπευτικές στρατηγικές, όπως το πολύμορφο γλοιοβλάστωμα. Στην αιτιοπαθογένεια
τους περιλαμβάνονται περιβαλλοντικοί και γενετικοί παράγοντες και προσφάτως οι
επιγενετικές τροποποιήσεις.
Το νουκλεόσωμα αποτελεί τη βασική δομική μονάδα της χρωματίνης και
αποτελείται από DNA αναδιπλούμενο μέσα σε έναν οκταμερή πυρήνα από ιστόνες
(Η2Α, Η2Β, Η3 και Η4). Στην επιφάνεια του νουκλεοσωμικού πυρήνα, το DNA
συνδέεται και με μία πέμπτη ιστόνη την Η1, γνωστή και ως συνδετική ιστόνη
(linker histone). Οι ιστόνες είναι υπεύθυνες για τη δομή του χρωμοσώματος και
εμπλέκονται σε μηχανισμούς αντιγραφής και επιδιόρθωσης του DNA, όπως και στην
έκφραση των γονιδίων. Υπόκεινται σε επιγενετικές τροποποιήσεις συμβάλλοντας σε
μετα-μεταγραφικές αλλαγές που σχετίζονται με την ανάπτυξη νόσων και όγκων,
μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα γλοιώματα.
Στη παρούσα μελέτη διερευνήθηκε η έκφραση της ιστόνης H1x, και των
τριμεθυλιωμένων μορφών της H3 στη λυσίνη 9 (H3K9me3) και της H4 στη λυσίνη 20
(H4K20me3) σε φυσιολογικό εγκεφαλικό ιστό, όπως επίσης και σε κυτταρικές σειρές
γλοιωμάτων και σε αστροκυτταρικούς όγκους ασθενών με ανοσοϊστοχημεία και
ανοσοαποτύπωση κατά Western. Επιπλέον έγινε συσχέτιση με τα ιστοπαθολογικά
χαρακτηριστικά των όγκων. Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν για πρώτη φορά το
σημαντικό ρόλο της απορρύθμισης της H1x στην ανάπτυξη των γλοιωμάτων, η οποία
φαίνεται να αποτελεί κρίσιμο παθολογικό μηχανισμό κατά τα τελευταία στάδια της
γλοιοματογένεσης και ενδεχομένως πιθανό βιοδείκτη. Επιπλέον σημαντική είναι η
συμβολή της απώλειας της H4K20me3 στην πρόοδο των αστροκυτταρικών όγκων, ενώ η
τροποποίηση H3K9me3 φαίνεται να διαδραματίζει δευτερεύων ρόλο. Συμπερασματικά,
οι επιγενετικές τροποποιήσεις της χρωματίνης φαίνεται να συνεισφέρουν στην
ανάπτυξη των όγκων του εγκεφάλου και χρήζουν ενδελεχής διερεύνησης.
Λέξεις-κλειδιά:
Κυτταρικές σειρές γλοιωμάτων, Τροποποιήσεις ιστονών Η4Κ20me3 H3K9me3, H1x, Αστροκυτταρικοί όγκοι, Επιγενετική
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
107
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
document.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
