Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
καθηγητής κ Λεκάκης Ιωάννης, κα Λάγιου Αρετή καθηγήτρια, κα Κουρέα Καλλιρόη καρδιολόγος
Περίληψη:
Η παχυσαρκία είναι μια κατάσταση που λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας τα τελευταία
χρόνια σε παγκόσμια κλίμακα. Οι επιπτώσεις της στην υγεία είναι ποικίλες,
συμπεριλαμβανομένων μεταξύ άλλων και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Στην Ελλάδα
καταγράφονται 20.000 νέα εμφράγματα και περίπου 35.000 αγγειακά εγκεφαλικά
επεισόδια κάθε χρόνο. Είναι η πρώτη αιτία θανάτου (ένας
στους πέντε θανάτους) στον ανεπτυγμένο κόσμο, ευθύνεται για το 54% των θανάτων
από καρδιαγγειακή νόσο, ενώ η πιθανότητα για ύπαρξη στεφανιαίας νόσου με
συμπτώματα στη διάρκεια της ζωής μετά τα 40, είναι 49% για τους άνδρες και 32%
για τις γυναίκες. Αναμένεται αύξηση δε των παραπάνω αριθμών στην επόμενη
δεκαετία, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και της αύξησης της συχνότητας της
παχυσαρκίας, του σακχαρώδη διαβήτη, του μεταβολικού συνδρόμου και της
υψηλότερης συχνότητας των παραγόντων κινδύνου στις νεότερες γενιές.
Υπολογίζεται ότι το έτος 2020 οι θάνατοι από ΣΝ θα είναι 11,1 εκατομμύρια
παγκοσμίως συγκρινόμενοι με τα 7,1 εκατομμύρια το 2002.
Η συχνότερη αιτία στεφανιαίας νόσου είναι η αθηρωματική νόσος των στεφανιαίων
αγγείων. Η στένωση των αγγείων μπορεί να δώσει συμπτώματα κατά την καταπόνηση
του οργανισμού, σωματική ή ψυχική, εξαιτίας της έλλειψης αίματος στην καρδιά,
δηλαδή ισχαιμίας, τότε έχουμε στηθάγχη προσπαθείας. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις,
που μια προϋπάρχουσα στένωση μπορεί να αποτελέσει τον καμβά για πλήρη, ή σχεδόν
πλήρη, απόφραξη του αγγείου με δημιουργία θρόμβου και τότε μιλάμε για
πραγματικά επείγουσες καταστάσεις. Τα οξέα στεφανιαία σύνδρομα που
περιλαμβάνουν την ασταθή στηθάγχη και τα εμφράγματα του μυοκαρδίου. Στο
έμφραγμα νεκρώνεται μια περιοχή της καρδιάς από έλλειψη αίματος. Άμεσες ή
απώτερες συνέπειες της στεφανιαίας νόσου, μπορούν να είναι η καρδιακή
ανεπάρκεια, αρρυθμίες και ο αιφνίδιος θάνατος. Οι προδιαθεσικοί παράγοντες για
την αθηρωμάτωση δηλαδή τη συσσώρευση λίπους στο αγγειακό τοίχωμα και τη στένωση
των αγγείων, είναι πολλοί, κάποιοι από τους οποίους τροποποιούνται με
κατάλληλες παρεμβάσεις και άλλοι, που είναι μη τροποποιήσιμοι. Στους
τελευταίους ανήκει η ηλικία, το φύλο και το κληρονομικό ιστορικό στεφανιαίας
νόσου. Αντίθετα, παράγοντες όπως το κάπνισμα, οι υψηλές τιμές χοληστερόλης στο
αίμα, η αρτηριακή υπέρταση, η απουσία φυσικής δραστηριότητας, το αυξημένο
σωματικό βάρος και η παχυσαρκία, ο σακχαρώδης διαβήτης και το στρες μπορούν να
τροποποιηθούν με κατάλληλες παρεμβάσεις.
Στη παρούσα μελέτη ασχολούμαστε με τους παράγοντες που ενισχύουν την
πιθανότητα εμφάνισης Οξέως Στεφανιαίου Συνδρόμου σε παχύσαρκα άτομα και την
προγνωστική αξία τους. Η έρευνά μας οργανώνεται γύρω από το πλέγμα των
παραγόντων που οδηγούν στην εμφάνιση της νόσου, μελετώντας τη συμπτωματολογία,
μέσω στατιστικών ερευνών και δεδομένων της δικής μας έρευνας. Βρέθηκε ότι το
60% των ερωτηθέντων ήταν παχύσαρκοι. Από τους παχύσαρκους το 70% είχε αυξημένη
αρτηριακή πίεση, το 58,3% είχε αυξημένα επίπεδα χοληστερίνης LDL, το 35% είχε
αυξημένα ποσοστά τριγλυκυριδίων και το 66,7% κάπνιζαν. Όλοι αυτοί οι παράγοντες
οδήγησαν τους ασθενείς μας να νοσηλευτούν στην καρδιολογική μονάδα εξαιτίας των
προβλημάτων που αντιμετωπίζουν με την καρδιά τους (STEMI, NON-STEMI, ασταθής
στηθάγχη).
Στην παρούσα έρευνα μεγάλο μέρος αφιερώνεται στα συμπεράσματα που
εξάγονται τόσο από τη βιβλιογραφική ανασκόπηση των ερευνών, όσο και από τη
μελέτη του δείγματος της δικής μας έρευνας. Αυτό που θα διαπιστώνουμε είναι ότι
βασικό ρόλο παίζει η πρόληψη. Η μείωση της θνητότητας από οξύ στεφανιαίο
σύνδρομο στην Ευρώπη και στην Αμερική οφείλεται κυρίως στην πρόληψη και όχι
στην θεραπεία. Η σωστή ενημέρωση των πολιτών για τους κοινούς παράγοντες
κινδύνου είναι πάρα πολύ σημαντική για την έγκαιρη πρόληψη και διάγνωση του
ΟΣΣ. Οι παράγοντες οι οποίοι είναι δυνατόν να τεθούν υπό έλεγχο είναι η χαμηλή
πίεση, η χαμηλή χοληστερίνη (κάτω από 200), η αποφυγή του καπνίσματος, η καλή
ρύθμιση του σακχάρου, το χαμηλό σωματικό βάρος με Δείκτη Μάζας Σώματος κάτω από
25 (ΔΜΣ= βάρος / ύψος στο τετράγωνο σε m2), η καθημερινή άσκηση και η σωστή
διατροφή. Όλο αυτό το πλέγμα, βοηθάει συντριπτικά περισσότερο, σε σχέση με τη
θεραπεία, όταν πια η νόσος εμφανιστεί.
