Μονάδα:
Κατεύθυνση Παθολογία της ΚύησηςΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2015-03-30
Συγγραφέας:
Αλχαζίδου Έλενα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κ.Κασσάνος,Κ.Σαλαμαλέκης,Κ.Χρέλιας
Πρωτότυπος Τίτλος:
Aιμοσφαιρινοπάθειες και κύηση
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι αιμοσφαιρινοπάθειες αποτελούν πολύ συχνές
κληρονομούμενες παθήσεις. Το μαζικό κύμα μετανάστευσης των τελευταίων
δεκαετιών και η συνακόλουθη μίξη των γονιδίων διαφορετικών πληθυσμών,
άλλαξε το προφίλ της γεωγραφικής κατανομής των ασθενειών αυτών.
Δημιουργήθηκε η ανάγκη παγκόσμιας υιοθέτησης των προγραμμάτων
πληθυσμιακού ελέγχου των χωρών της μεσογείου.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Με την ευρεία κατανόηση της
παθοφυσιολογίας των αιμοσφαιρινοπαθειών και την διάδοση των
μεταγγίσεων, το προσδώκιμο των ασθενών βελτιώθηκε σημαντικά. Η μεγάλη
καινούρια πρόκληση για τους επιστήμονες είναι πλέον η εξασφάλιση
καταλλήλων συνθηκών για την επίτευξη και ολοκλήρωση κύησης σε γυναίκες με
αιμοσφαιρινοπάθειες. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανασκόπηση της
βιβλιογραφίας σχετικά με τις τελευταίες οδηγίες για την παρακολούθηση των
γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας που επιθυμούν κυοφορία.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ: Με βάση τους αιτιολογικούς μηχανισμούς διακρίνονται δύο
βασικές κατηγορίες αιμοσφαιρινοπαθειών: οι θαλασσαιμίες, στις οποίες
υπάρχει διαταραχή στη σύνθεση μιας αλύσου της φυσιολογικής
αιμοσφαιρίνης και η δρεπανοκυτταρική αναιμία στην οποία συντίθεται μια
παθολογική αιμοσφαιρίνη. Στην πρώτη περίπτωση, το κύριο πρόβλημα είναι η
αναποτελεσματική ερυθροποίηση και η αιμοσιδήρωση που προκαλείται λόγω των
επαναλαμβανόμενων μεταγγίσεων. Στην δεύτερη περίπτωση, η βασική διαταραχή
οφείλεται στην διαταραχή του σχήματος των ερυθρών
αιμοσφαιρίων, τα οποία προκαλούν έμφρακτα στα μικρά τριχοειδή.
Ο οικογενειακός προγραμματισμός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για τις
γυναίκες με αιμοσφαιρινοπάθεια. Χρειάζεται να βρίσκονται σε διαρκή
αντισύλληψη και να προχωρήσουν σε εγκυμοσύνη μόνο όταν η νόσος
βρίσκεται σε ύφεση. Η εκτίμηση της καρδιακής λειτουργίας, καθώς και η
γενετική συμβουλευτική μετά τη συνεκτίμηση του γονοτύπου του συζύγου
κρίνονται ως ικανές και αναγκαίες συνθήκες. Πριν την κύηση επιβάλλεται
επιθετική αποσιδήρωση και ο προφυλακτικός εμβολιασμός επί σπληνεκτομής.
Επιπλέον, στις θαλασσαιμίες, χρειάζεται προσοχή για έγκαιρη διάγνωση
πιθανού σακχαρώδη διαβήτη κύησης, υποθυρεοειδισμού ή οστεοπόρωσης
κύησης. Στην δρεπανοκυτταρική αναιμία κυρίαρχο μέλημα αποτελεί η
πρόληψη των επώδυνων κρίσεων με ενυδάτωση και πρόληψη των
λοιμώξεων. Φυσικά, απαιτείται αυξημένη παρακολούθηση του κυήματος για
σημεία αναιμίας από αλλοανοσοποίηση ή ενδομήτριας καθυστέρησης της
ανάπτυξης. Ο τοκετός πρέπει να είναι προγραμματισμένος και να υπάρχουν
διαθέσιμα παράγωγα αίματος, ενώ Καισαρική Τομή συστήνεται μόνο επί
μαιευτικών ενδείξεων. Ο θηλασμός πρέπει να ενθαρρύνεται με προσοχή στη
χορήγηση φαρμάκων, όπως υδροξυουρία. Κατά την περίοδο της λοχείας
χρειάζεται θρομβοπροφύλαξη.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η κύηση αποτελεί πρόκληση για τις γυναίκες με
αιμοσφαιρινοπάθεια. Τα ποσοστά των επιπλοκών έχουν αυξηθεί, αλλά αυτό
πιθανότατα αντανακλά την πρόοδο της επιστήμης που επιτρέπει την
εγκυμοσύνη ακόμη και σε ασθενείς υψηλού κινδύνου. Η συνεργασία πολλών
ειδικοτήτων υπό την καθοδήγηση του μαιευτήρα γυναικολόγου είναι η
βασικότερη προυπόθεση για καλή έκβαση.
Λέξεις-κλειδιά:
Αιμοσφαιρινοπάθειες, Παθοφυσιολογία, Θαλασσαιμία, Δρεπανοκυτταρική αναιμία, Οικογενειακός προγραμματισμός
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
71
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
document.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
