Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Παξιμαδά Χαρίκλεια, Καββαδία Κατερίνα, Αναγνώστου Μαρία
Περίληψη:
Η λείανση και στίλβωση των αποκαταστάσεων σύνθετης ρητίνης αποτελεί το
τελευταίο στάδιο της κλινικής διαδικασίας, επηρεάζει όμως σε μεγάλο βαθμό τη
βιολογική, λειτουργική και αισθητική επιτυχία καθώς και την μακροβιότητα των
αποκαταστάσεων αυτών. Τα τελευταία χρόνια έχουν εισαχθεί στην αγορά εμπορικά
σκευάσματα λείανσης ενός σταδίου, γνωστά και με τον αγγλικό όρο «single-step».
Στόχος τους είναι η απλοποίηση της όλης διαδικασίας και η μείωση του συνολικού
χρόνου του σταδίου λείανσης και στίλβωσης.
Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης της αποστείρωσης
στη λειαντική ικανότητα τεσσάρων διαφορετικών συστημάτων λείανσης και στίλβωσης
συνθέτων ρητινών ενός σταδίου.
Τα συστήματα λείανσης και στίλβωσης που μελετήθηκαν ήταν τα εξής: Optrapol Next
Generation (Ivoclar/Vivadent), Jazz Supreme (SS White), Optishine (Kerr) και
Jiffy (Ultradent) ενώ η σύνθετη ρητίνη που χρησιμοποιήθηκε ήταν η IPS Empress
Direct (Ivoclar/Vivadent). Αρχικά όλα τα λειαντικά εργαλεία που
χρησιμοποιήθηκαν (10 από κάθε σύστημα λείανσης, συνολικά 40 εργαλεία)
παρατηρήθηκαν σε οπτικό μικροσκόπιο (x1,6). Ακολούθως εφαρμόστηκαν σε 40
δοκίμια σύνθετης ρητίνης και κατόπιν υποβλήθηκαν σε αποστείρωση σε αυτόκαυστο
στους 134 βαθμούς κελσίου για 20’. Μετά την αποστείρωση ξαναπαρατηρήθηκαν στο
οπτικό μικροσκόπιο (x1,6) για την ποιοτική τους εκτίμηση. Αμέσως μετά την
εφαρμογή των εργαλείων γινόταν αξιολόγηση των δοκιμίων ως προς την επιφανειακή
τραχύτητα με τη χρήση οπτικού προφιλόμετρου (Sa, Sz, Sdr, Sci) και ως προς την
στιλπνότητα με τη συσκευή μέτρησης ανακλαστικότητας (gloss).Τα εργαλεία
αποστειρώθηκαν σε αυτόκαυστο και επανεφαρμόστηκαν σε νέα δοκίμια ρητίνης κάθε
φορά, για 4 κύκλους αποστείρωσης. Συνολικά κατασκευάστηκαν 200 δοκίμια σύνθετης
ρητίνης. Σημείο αναφοράς για το κάθε εργαλείο ήταν η πρώτη του εφαρμογή. 95
Ακολούθησε στατιστική ανάλυση προκειμένου να εξεταστεί η απόδοση του κάθε
εργαλείου με την πάροδο των αποστειρώσεων, η οποία πραγματοποιήθηκε με Friedman
test και post-hoc Wilcoxon test, σε επίπεδο σημαντικότητας a=0.05.
Με βάση τα ευρήματα της παρούσας έρευνας το Optrapol Next Generation εμφάνισε
στατιστικά σημαντική βελτίωση στην απόδοσή του μετά την πρώτη αποστείρωση, ενώ
μετά την τέταρτη αποστείρωση η λειαντική του ικανότητα μειώθηκε στατιστικά
σημαντικά. Η ικανότητά του να αποδίδει στιλπνή επιφάνεια ρητίνης δεν
επηρεάστηκε από τις αποστειρώσεις. Το εργαλείο Jazz Supreme εμφάνισε στατιστικά
σημαντική βελτίωση της αποδοτικότητάς του μετά την δεύτερη και τρίτη
αποστείρωση ως προς την απόδοση λείας αλλά και στιλπνής επιφάνειας. Το εργαλείο
Optishine εμφάνισε στατιστικά σημαντική βελτίωση μόνο ως προς την απόδοση
στιλπνής επιφάνειας ρητίνης μετά την πρώτη και δεύτερη αποστείρωση, ενώ μετά
την τέταρτη αποστείρωση το εργαλείο χειροτέρεψε σε στατιστικά σημαντικό βαθμό.
Τέλος, το Jiffy, αν και δεν είχε σταθερή πορεία με την πάροδο των
αποστειρώσεων, απέδωσε πιο λείες επιφάνειες ρητίνης μετά την τρίτη αποστείρωση.
Μετά την τέταρτη χειροτέρεψε στατιστικά σημαντικά. Όλα τα εργαλεία υπό το
οπτικό μικροσκόπιο σημείωσαν μεταβολές στο σχήμα τους ως αποτέλεσμα των
αποστειρώσεων.
Συνοψίζοντας, τα αποτελέσματα δείχνουν πως η επίδοση όλων των εργαλείων
βελτιώθηκε μετά από την πρώτη αποστείρωση, ενώ μετά την τέταρτη αποστείρωση
μειώθηκε. Η συμπεριφορά του Jiffy στην πορεία των αποστειρώσεων φαίνεται μη
αξιόπιστη, ωστόσο η αύξηση του δείγματος πιθανώς θα οδηγούσε στη διατύπωση πιο
σαφών συμπερασμάτων. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι τιμές της παραμέτρου
Sa σε όλες τις μετρήσεις και σε όλα τα εργαλεία δεν ξεπέρασαν τα 0,28μm, τιμή
που καθιστά την ποιότητα μιας επιφάνειας λεία σε ικανοποιητικό βαθμό.
Λέξεις-κλειδιά:
Λείανση, Στίλβωση, Σύνθετες ρητίνες, Αποστείρωση
