Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Βογιατζής, Ι., Αναπληρωτής Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Κουλούρης, Ν., Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Δάβος, Κ., Ερευνητής Γ', Ακαδημία Αθηνών
Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) παρουσιάζουν αυξημένο συμπαθητικό τόνο τόσο στην ηρεμία όσο και κατά τις καθημερινές σωματικές δραστηριότητες. Οι βασικοί παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί που οδηγούν στην αυξημένη δράση του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος (ΑΝΣ) στους ασθενείς με ΧΑΠ περιλαμβάνουν τη χρόνια φλεγμονή, το οξειδωτικό στρες, τη χρόνια υποξία, και τις αυξημένες ενδοθωρακικές πιέσεις ως αποτέλεσμα της δυναμικής πνευμονικής υπερδιάτασης. Μια από τις πιο σημαντικές συνέπειες της αυξημένης δράσης του ΑΝΣ είναι η εμφάνιση καρδιαγγειακών προβλημάτων όπως η υπερτροφία της αριστερής κοιλίας, η δυσλειτουργία του ενδοθηλίου, η μείωση της ελαστικότητας των αγγείων και η δυσλειτουργία της αυτόνομης καρδιακής λειτουργίας.
ΜΕΘΟΔΟΣ
Η παρούσα εργασία πραγματοποιήθηκε με σκοπό να απαντήσει στο ερώτημα εάν η αναπνευστική αποκατάσταση βελτιώνει τη δράση του ΑΝΣ σε 13 ασθενείς με ΧΑΠ σταδίου II-IV και πιο συγκεκριμένα εάν η διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης (100% της μέγιστης ικανότητας, για 30 λεπτά, 3 φορές την εβδομάδα, για 12 εβδομάδες) βελτιώνει τη δράση του ΑΝΣ σε συνάρτηση με τα αυξημένα επίπεδα καθημερινής σωματικής δραστηριότητας. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκε και μία ομάδα ελέγχου 8 ασθενών οι οποίοι δε συμμετείχαν σε πρόγραμμα αποκατάστασης. Η καταγραφή της δράσης του ΑΝΣ πραγματοποιήθηκε με τη χρήση ενός Holter ρυθμού (SEER Light, Germany) για 24 ώρες σε όλους τους ασθενείς πριν και μετά το πρόγραμμα αποκατάστασης. Η καθημερινή σωματική δραστηριότητα κατεγράφη πριν και μετά το πρόγραμμα αποκατάστασης με επιταχυνσιόμετρο τριών επιπέδων (Αctigraph, Actilife) σε όλους τους ασθενείς.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η διαλειμματική προπόνηση βελτίωσε τις κορυφαίες τιμές έργου στο κυκλοεργόμετρο (από: 58±25 watt, έως: 70±28 watt) και της καρδιακής παροχής (από: 9.1±2.2 λίτρα/λεπτό, έως: 10.3±2.8 λίτρα/λεπτό). Η δράση του ΑΝΣ κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων δεν μεταβλήθηκε σημαντικά μετά το πρόγραμμα αναπνευστικής αποκατάστασης, αφού δεν υπήρξε σημαντική μεταβολή στο δείκτη διακύμανσης υψηλών και χαμηλών συχνοτήτων της καρδιακής απόκρισης (πριν: 2.1±1,6, μετά: 2.6±1,9). Αντίθετα το πρόγραμμα αποκατάστασης αύξησε σημαντικά την μέση ημερήσια ένταση καθημερινής σωματικής δραστηριότητας (από: 409±53 VMU, έως: 506±94 VMU). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, όταν οι μεταβλητές της δράσης του ΑΝΣ εκφράστηκαν ως προς τις μεταβλητές της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας, να παρατηρηθεί σημαντική μείωση στο κλάσμα της τυπικής απόκλισης των φυσιολογικών διαστημάτων R-R / τον αριθμό των καθημερινών βημάτων (από: 0.038±0.019, έως: 0.026±0.014) και στο κλάσμα των πολύ χαμηλων καρδιακών συχνοτήτων / τον αριθμό των καθημερινών βημάτων (από: 0.171±0.104, έως: 0.097±0.059).
ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Ως εκ τούτου παρατηρήθηκε μία σημαντική μείωση στη δράση του ΑΝΣ σε συνάρτηση με τα επίπεδα της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας, αποτελέσματα τα οποία συνάδουν με αυτά προγενέστερων μελετών σχετικά με τα οφέλη της προπόνησης στη δράση του ΑΝΣ σε ασθενείς με ΧΑΠ.
