Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Μπουντόλος Κ., Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Γεωργιάδης Γ., Αναπληρωτής Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Αθανασόπουλος Σ., Αναπληρωτής Καθηγήτης,ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Σκοπός της εργασίας ήταν η συγκριτική μελέτη του δυναμογραφικού προτύπου στη φάση της ώθησης των αλμάτων με κοντάρι και σε μήκος. Επιπρόσθετος σκοπός ορίστηκε η ανάδειξη του ενεργειακού προτύπου των Ελληνίδων αθλητριών του άλματος με κοντάρι, βάσει των σωματομετρικών και κινηματικών χαρακτηριστικών που αναφέρονται στην τεχνική και αλτική ικανότητα.
Δώδεκα Ελληνίδες αθλήτριες του άλματος με κοντάρι συμμετείχαν στην έρευνα (Σ.Α: 1.65 ± 0.05 m, Σ.Β: 57.6 ± 5.3kg, Ατομική Επίδοση: 4.00 ± 0.30 m). Οι Δυνάμεις Εδαφικής Αντίδρασης (ΔΕΑ) μετρήθηκαν με το φορητό Η/Δ Kistler (9286AA) σε 3 διαστάσεις (1000 Hz) και αναλύθηκαν με το πρόγραμμα Bioware (3.0). Το Η/Δ καλύφθηκε από ειδική στρώση ταρτάν και τοποθετήθηκε στο σημείο ώθησης. Το Η/Δ χρησιμοποιήθηκε πρόσθετα για την αξιολόγηση της αλτικής ικανότητας (750 Hz). Η καταγραφή των κινηματικών χαρακτηριστικών έγινε με τη βιντεοκάμερα Sony Hi 8 pro (CCD-V6000E) (25 Ηz) και η ανάλυση με το σύστημα Logger Pro 3.2 (Vernier) σε 2 διαστάσεις. Η στατιστική επεξεργασία αφορούσε περιγραφικά στοιχεία, έλεγχο t (t-test) για εξαρτημένα δείγματα και παραγοντική ανάλυση (SPSS, 10.0).
Η κατακόρυφη ΔΕΑ διαφοροποιήθηκε στα 2 είδη άλματος (6-10%) στη διάρκεια της προς τα κάτω κίνησης του Κ.Β.Σ (p ≤ .05 & p ≤ .01), η προσθιοπίσθια (31%) στην προς τα πάνω κίνηση (p ≤ .01) και η πλάγια (46%) στην κρούση (p ≤ .01), υπέρ του άλματος σε μήκος. Η αναλογία της μέγιστης κατακόρυφης προς τη μέγιστη προσθιοπίσθια ΔΕΑ κατά τη κρούση ήταν κατά 9% (p≤ .05) μεγαλύτερη στο άλμα με κοντάρι, υποδεικνύοντας διαφορετικό τρόπο τοποθέτησης του κάτω άκρου. Ο συνολικός χρόνος ώθησης ήταν κατά 5% (p≤.01) μικρότερος στο άλμα με κοντάρι εξαιτίας της φάσης μετά την καθετότητα, η οποία ήταν κατά 13% (p ≤ .01) αντίστοιχα μικρότερη. Το ύψος λαβής είναι 3.80±0.2 m, ενώ διαφορά του ύψους λαβής από την υπολογισθείσα επίδοση είναι αρνητική (-0.16 έως -0.36 m). Η ταχύτητα και η γωνία απογείωσης ήταν 6.3±0.3 m/s και 17±3ο για το άλμα με κοντάρι και 7.4±0.6 m/s και 14±2ο για το άλμα σε μήκος αντιστοίχως. Η συγκριτική μελέτη των μηχανισμών ώθησης των δύο αλμάτων, διαπίστωσε το κοινό δυναμογραφικό πρότυπο. Εντούτοις, εντοπίστηκαν σημαντικές διαφορές σε δυναμικά και χρονικά χαρακτηριστικά σε όλη τη διάρκεια της ώθησης. Οι 3 συνιστώσες των ΔΕΑ ήταν μεγαλύτερες στο άλμα σε μήκος, πιθανώς εξαιτίας της υψηλότερης ταχύτητας προσέγγισης και της ελεύθερης αιώρησης των άνω άκρων. Η απώλεια ενέργειας στο άλμα με κοντάρι, εξαιτίας της τοποθέτησης του κονταριού, ενδεχομένως να επηρέασε τα αποτελέσματα. Η ώθηση στο άλμα με κοντάρι παρουσιάζεται πιο αποδοτική στην ανταλλαγή ενέργειας από πλειομετρική σε μειομετρική συστολή, ενώ η ώθηση στο άλμα σε μήκος εμφανίζεται πιο εκρηκτική κατά τη διάρκεια της προς τα κάτω κίνησης του Κ.Β.Σ.
Το ενεργειακό πρότυπο των Ελληνίδων αθλητριών, βασισμένο σε παραμέτρους της σωματομετρίας, της κινηματικής που ορίζουν την τεχνική στο άλμα με κοντάρι και της αλτικής ικανότητας, δείχνει ένα μέσο επίπεδο αγωνιστικής δραστηριότητας με τάση προς υψηλό, ενώ εντοπίστηκε μη ορθολογιστική «εκμετάλλευση» της ελαστικότητας του κονταριού για μέγιστη ανύψωση του Κ.Β.Σ.
