Μονάδα:
Κατεύθυνση Αγγλόφωνη Λογοτεχνία και ΠολιτισμόςΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-08-02
Συγγραφέας:
Μπάζα Αιμιλία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ασημίνα Καραβαντά, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Παναγόπουλος Νίκος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γερμανού Μάρω, Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Antigone’s burial act: a rift between bios and logos in postmodern rewritings of Sophocles’s text
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η πράξη ταφής της Αντιγόνης: ρήξη μεταξύ του βίου και του λόγου σε μεταμοντέρνες διασκευές του κείμενου του Σοφοκλή
Περίληψη:
Η παρούσα θέση θα συζητήσει πώς οι σύγχρονες διασκευές της Αντιγόνης του Σοφοκλή, όπως το θεατρικό έργο Antigone του Μακ Γουέλμαν και η διασκευή Antigonick της Αν Κάρσον ερμηνεύουν την πολιτική του θρήνου και εκπροσωπούν την μετάβαση από τις ταφικές τελετουργίες στην άσκηση της πολιτικής στα καταπιεστικά καθεστώτα που εξαιρούν κάποια μέλη μειονοτήτων της πόλης. Προσεγγίζοντας τον πολιτικό ορισμό της ανθρώπινης ζωής και τον διαχωρισμό της σε θρηνήσιμα και μη-θρηνήσιμα σώματα, θα εξετάσω την τρέχουσα θεωρητική διαμάχη επάνω στην βιοπολιτική, έχοντας ως βάση μου το πιο πρόσφατο έργο του Ρομπέρτο Εσποζίτο.
Συζητώντας παράλληλα δύο σύγχρονες διασκευές του έργου του Σοφοκλή, δηλαδή το έργο του Γουέλμαν, Antigone και το κείμενο της Κάρσον, Antigonick, θα αναπτύξω μια συγκριτική ανάλυση της πολιτικής του θρήνου, όπως αναγράφεται στην ιστορική περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η σύγχρονη βιοπολιτική εδραιώθηκε ως το συστατικό μέρος των ολοκληρωτικών καθεστώτων και των συστημάτων της πολιτικής σκέψης της εποχής. Πιο συγκεκριμένα, συζητώ τις πρακτικές του θρήνου και την πολιτική της ταφής, όπως εξυπηρετούν τα σύγχρονα πολιτικά περιβάλλοντα, ειδικότερα την πολιτική εξαίρεσης της Αμερικής που αποτυπώθηκε στην πολιτική διοίκηση του Προέδρου των ΗΠΑ George Bush μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες της 9/11, όπου η πολιτική της ταφής συνέστησε το προφίλ των ΗΠΑ ως παγκόσμια υπερδύναμη πάνω σε αδύναμα έθνη. Έτσι, οι πολιτικές πολέμου εναντίον Ισλαμικών εθνών προβλήθηκαν ως ανθρωπιστικές παρεμβάσεις υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης και κατά της τρομοκρατίας. Συνεπώς, βασίζομαι πάνω στην θεωρητική ανάλυση του Donald Pease επάνω στα κράτη της εξαίρεσης και στην θεωρία της Jacqueline Rose πάνω στα κράτη της φαντασίας, για να εξηγήσω πώς οι πολιτικές της ταφής ενσωματώθηκαν στην πολιτική εξαίρεσης της Αμερικής ως μηχανισμός που ενστάλαξε το εθνικό φαντασιακό ιδεώδες στην συνείδηση των πολιτών εν ζωή, επαινώντας και τιμώντας τον θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων με την μορφή δημόσιων επικήδειων λόγων. Έτσι, οι πρακτικές ταφής αποτέλεσαν αναπόσπαστο μέρος των κρατών εξαίρεσης που υποστήριξαν τους φαντασιακούς σκοπούς της κράτους τόσο σε εσωτερικό επίπεδο (μέσα στο κράτος) όσο και στο εξωτερικό (παγκόσμιο) επίπεδο, για να αιτιολογήσει πράξεις που παραβιάζουν τους κανονισμούς του Διεθνούς Δικαίου και μετονομάζουν τις πολιτικές πολέμου ως ανθρωπιστικές ενέργειες που προάγουν την παγκόσμια ειρήνη.
Η έρευνά μου προτίθεται να ρίξει φως σε ερωτήματα της σύγχρονης εποχής που σχετίζονται με τις πολιτικές ανησυχίες που αφορούν στην επίδειξη δύναμης εκ μέρους των αποκλεισμένων ατόμων, οι οποίες υπερβαίνουν την υποτίμηση και την εξαθλίωση του ανθρώπου και πυροδοτούν την επιθυμία για ζωή κάτω από συνθήκες καταπιεστικών καθεστώτων, τα έθνη της εξαίρεσης, αποικιοκρατικές και ρατσιστικές πολιτικές, περιβάλλοντα πολέμου και θέματα μετανάστευσης. Θα συζητήσω επίσης την έννοια του μιάσματος που συνθέτει την περιθωριοποίηση του άλλου, πυροδοτεί πολιτικές αποκλεισμού και θέτει την ζωή και την ανθρώπινη ηθική υποδεέστερη της πολιτικής. Η σύνδεση μεταξύ του βίου και της πολιτικής συνθέτει την κοινωνική φύση του σώματος που μπορεί να οριστεί μόνο μέσα από κοινωνική συναναστροφή, ως μέλος του συνόλου.
Έτσι, θα συζητήσω την πράξη τη ταφής των μη-θρηνήσιμων νεκρών σωμάτων και την πολιτική του θρήνου μέσα από την ανάγνωση της Αντιγόνης του Σοφοκλή που αποτελεί τον πρόδρομο παρόμοιων πράξεων στην σύγχρονη πραγματικότητα της Δύσης κάτω από συνθήκες βιοπολιτικής και στοχεύει να δώσει τον λόγο στις αποκλεισμένες μειονότητες, των οποίων οι επαναστατικές συμπεριφορές παράγουν μια αγωνιστική πολιτική για τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας του κοινωνικού παράγοντα, εξελίσσοντας με αυτόν τον τρόπο την ζωή μέσα από τον θάνατο. Για αυτόν τον λόγο, θα συζητήσω τις προαναφερθείσες πράξεις σαν έναν διαχωρισμό μεταξύ του βίου και του λόγου που προβάλλει ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα της κοινωνικής, πολιτικής αλλά και οντολογικής δυνατότητας των περιθωριοποιημένων μονάδων μέσα στην ατομικότητα και στην συλλογικότητά τους.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
Βιοπολιτική, πρακτικές ταφής, Αντιγόνη, Σοφοκλής, Κράτη της εξαίρεσης, θρήνος, Μακ Γουέλμαν, Άνν Κάρσον
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
31
