Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ιωάννης Λεκάκης, Καθηγητής, Ιατρικής Σχολής, ΕΚΠΑ
Ιγνάτιος Οικονομίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής, ΕΚΠΑ
Καλλιρόη Κουρέα, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Περίληψη:
Εισαγωγή: Το ηλεκτρονικό τσιγάρο προτείνεται ως « γέφυρα » έως την πλήρη διακοπή τους καπνίσματος. Σε αυτή την μελέτη εξετάσαμε τις επιδράσεις του στην αορτική σκληρία, στην ακεραιότητα του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα , στην συγκέντρωση εκπνεόμενου CO και το οξειδωτικό στρες, στην οξεία φάση.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι οι πιθανές επιδράσεις της οξείας χρήσης του ηλεκτρονικού τσιγάρου σε παραμέτρους λειτουργίας του αρτηριακού τοιχώματος.
Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 70 ενεργοί καπνιστές χωρίς διαγνωσθείσα καρδιαγγειακή νόσο. Στην οξεία φάση τυχαιοποιήθηκαν ώστε να καπνίσουν είτε συμβατικό τσιγάρο, είτε ηλεκτρονικό τσιγάρο, ενώ ακολούθησε διασταυρούμενη μετάβαση στο ηλεκτρονικό ή στο συμβατικό τσιγάρο, αντίστοιχα, μετά από μία περίοδο απόπλυσης 40 λεπτών. Από τα 70 άτομα, 35 χρησιμοποίησαν e-cig με υγρό αναπλήρωσης μηδενικής συγκέντρωσης νικοτίνης, κατά την διάρκεια της οξείας φάσης του πρωτοκόλλου, ενώ τα υπόλοιπα 35 χρησιμοποίησαν e-cig με υγρό αναπλήρωσης συγκεντρώσεως 12mg/dl. Όλοι οι καπνιστές υποβλήθηκαν σε ψευδές κάπνισμα 7 λεπτών πριν την τυχαιοποίηση. Και στις δύο ομάδες μετρήσαμε: α) την ταχύτητα μετάδοσης του σφυγμικού κύματος στο αορτικό τοίχωμα (PWV) και το δείκτη ενίσχυσης (ΑIx) μέσω Arteriograph και Complior , β) την διάμετρο της περιοχής διήθησης του ενδοθηλίου της υπογλώσσιας αρτηριακής μικροκυκλοφορίας μέσω Sideview, Darkfield imagine (Microscan, Glycochech) ως δείκτη ακεραιότητας του ενδοθηλιακού γλυκοκάλυκα γ) την συγκέντρωση εκπνεόμενου CO ( parts per million- ppm) ως δείκτη ενεργότητας καπνίσματος και δ) το φορτίο του οξειδωτικού στρες , όπως εκτιμάται από την συγκέντρωση της μηλονικής διαλδεΰδης στο πλάσμα.
Αποτελέσματα:
Στην οξεία φάση τόσο το συμβατικό τσιγάρο, όσο και το ηλεκτρονικό παρουσίασαν αύξηση της αρτηριακής σκληρίας και επιβάρυνση του οξειδωτικού στρες. Συγκρίνοντας, όμως, αυτά τα δύο μεταξύ τους φάνηκε ότι τα επίπεδα τιμών του PWV, του Aix, του εκπνεόμενο CO, και της MDA, ήταν χαμηλότερα μετά την χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου από αυτή του συμβατικού.
(PWV, baseline: 10±0.2 vs e-cig: 10.5±0.2 vs con-cig: 11±0.2 m/s, p<0.05; Aix, baseline: 29.5±7 vs e-cig: 30.2±8 vs con-cig: 33.1±8%, p<0.05; CO, baseline: 12.9±0.7 vs e-cig: 12±0.6 vs con-cig: 14.9±0.7 ppm, p<0.001; MDA, baseline: 1.09±0.1 vs e-cig: 1.17±0.1 vs con-cig:1.28±0.1 μmol/L, p<0.001).
Επιπλέον, το ηλεκτρονικό τσιγάρο που δεν περιείχε νικοτίνη παρουσίασε σημαντικά μικρότερη αύξηση των τιμών του PWV και της MDA από το ηλεκτρονικό τσιγάρο που περιείχε υγρό αναπλήρωσης με νικοτίνη.
(nicotine free PWV: 10.2±0.3 to 10.5±0.3 m/s vs nicotine containing PWV: 9.8±0.4 to 10.6±0.3 m/s, ΔPWV=+0.3 vs +0.8 m/s, p<0.05 nicotine free MDA: 1.23±0.2 to 1.26±0.2 μmol/L vs nicotine containing MDA: 1.09±0.3 to 1.46±0.4 μmol/L, p<0.05).
Οι μεταβολές μεταξύ της βασικής μέτρησης και του ψευδούς καπνίσματος ήταν χαμηλότερες από τις αντίστοιχες μεταβολές μετά την χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου ( με ή χωρίς νικοτίνη), καθώς και από αυτή του συμβατικού. (p<0.01).
Συμπέρασμα:
Η χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου προκαλεί μικρότερη αύξηση των τιμών της αρτηριακής σκληρίας και του φορτίου του οξειδωτικού στρες σε σύγκριση με το κάπνισμα ενός μόνου συμβατικού τσιγάρου.
Λέξεις-κλειδιά:
Ηλεκτρονικό τσιγάρο, Διακοπή καπνίσματος,
Αρτηριακή σκληρία, Γλυκοκάλυκας, Ενδοθήλιο
