Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Kουτσιλιέρης Μιχαήλ, Καθηγητής ,Ιατρική, ΕΚΠΑ
Μαριδάκη Μαρία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Φιλἰππου Αναστάσιος, Επίκουρος Καθηγητής ,Ιατρική, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Περίληψη
ΜΟΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΠΟΠΟΝΗΣΗΣ ΣΕ ΑΘΛΗΤΕΣ ΚΑΓΙΑΚ ΗΡΕΜΩΝ ΝΕΡΩΝ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της αθλητικής απόδοσης στο άθλημα του κανό καγιάκ, η μέθοδος διαλειμματικής προπόνησης (ΔΠ) φαίνεται ότι είναι αποτελεσματικότερη. Ειδικότερα, η έντονη ΔΠ χρησιμοποιεί, κυρίως, εντάσεις περίπου 90% της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου(VO2peak).
ΜΕΘΟΔΟΣ
Το δείγμα αποτέλεσαν 6 υγιείς εθελοντές αθλητές επιπέδου συλλόγου, (ηλικία 21,33 ± 3,26 έτη, ύψος 175,33 ± 5,39 cm, βάρος 70,75 ±7,13 kgr). Όλοι είχαν συμμετάσχει στο εθνικό πρωτάθλημα ή σε διασυλλογικά πρωταθλήματα, με τουλάχιστον 4ετή προπονητική εμπειρία.
Έγινε σύγκριση των μοριακών και των φυσιολογικών προσαρμογών που προέκυψαν μετά από α)ΔΠ, 8Χ30 δευτερολέπτων, στο 120%VΟ2peak, με 60 δευτερόλεπτα παθητικό διάλειμμα και. Η δοκιμασία αξιολόγησης πραγματοποιήθηκε πριν (Τ1) και μετά (Τ2) την προπονητική παρέμβαση, χρησιμοποιώντας το εργόμετρο καγιάκ Stroke to max (South Africa). Μετρήθηκαν η VΟ2peak, η συγκέντρωση γαλακτικού οξέος [La²] σε mmoll-1 στο αίμα, η ταχύτητα στην μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου PSVO2peak (km.h-1), το αναερόβιο κατώφλι PSVT2, η ενεργειακή οικονομία (Ε.Ο) σε km/h. Πριν από την έναρξη του προπονητικού προγράμματος και 72 ώρες μετά από την τελευταία προπονητική συνεδρία έλαβαν χώρα μυϊκές βιοψίες στο δελτοειδή μυ. Χρησιμοποιώντας elisa υπολογίστηκαν η Αυξητική Ορμόνη GH και Ινσουλινομιμητικός αυξητικός παράγοντας IGF1 στο πλάσμα. Χρησιμοποιώντας real-time PCR υπολογίστηκε η έκφραση των ισομορφών IGF1Ea, IGF1Eb, IGF1Ec και TGF-β, VEGF-a πριν και μετά την προπονητική παρέμβαση. Κατά τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων υπολογίστηκαν οι μέσες τιμές και το σφάλμα SED των μετρούμενων παραμέτρων. Για τη σύγκριση των μέσων τιμών χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα Graph-pad. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με Wilcoxon test εξαρτημένων δειγμάτων με επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας p≤0,05.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η διαλειματική προπόνηση είχε τα παρακάτω αποτελέσματα στις μετρούμενες μοριακές μεταβλητές: IGF1 (312,27±68,7 vs 313,92±56,17) , GH (1663,68±1455,65
Vs 771,65 ±1148,36),IGF1-Ea (1 vs 5,995±5,1),IGF1Εb (1 vs 38,7± 57,7),IGF1-Ec (1 vs 41,3±65 ), TGF-β (1 vs7,1± 10,6), VEGF-a (1 vs 21,1± 41,5 )
Η διαλειματική προπόνηση είχε τα παρακάτω αποτελέσματαστις μετρούμενες φυσιολογικές μεταβλητές VO2peak (46,96 ± 5,45 vs 47,85 ± 3,37), PSVT2 (11,1± 0,53
Vs 11,5 ±0,1), PSVO2peak (12,86 ±1,23 vs 13,375 ±0,80), PE (9,265 ± 0,8 vs 9,466 ± 0,55), [La+2]peak (13,8 ± 2,78 vs14,74 ±3,14), HRpeak (193 ± 10vs 193,16 ± 10)
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Το κύριο εύρημα της έρευνας είναι πως χρησιμοποιώντας έντονη ΔΠ προκύπτει πως οι φυσιολογικές και οι μοριακές προσαρμογές που προκύπτουν από την ΔΠ είναι αυξημένες. Άρα χρησιμοποιώντας τον μικρό χρόνο άσκησης με την ΔΠ παράγονται καλύτερες φυσιολογικές και μοριακές αποκρίσεις. Η οικονομία χρόνου, η χρήση μιας εφικτής έντασης προγράμματος (120% VO2peak), η βελτίωση της ενεργειακής οικονομίας είναι τα ποιο σημαντικά οφέλη της ΔΠ.
Λέξεις-κλειδιά:
Δ.Π.: Διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης, OΔΠ: Ομάδα διαλειμματικής προπόνηση υψηλής έντασης, GH:Αυξητική ορμόνη, IGF-1: Ινσουλινομιμητικός αυξητικός παράγοντας , VEGF-a: Αγγειακός ενδοθηλιακός αυξητικός παράγοντας, TGF-β :Μετατρεπτικός αυξητικός παράγοντας, IGF-1Ea: Ινσουλινομιμητικός αυξητικός παράγοντας ισομορφή Ea, IGF-1Eb:: Ινσουλινομιμητικός αυξητικός παράγοντας ισομορφή Eb, IGF1Ec:Ινσουλινομιμητικός αυξητικός παράγοντας ισομορφήEc, VO2peak:Μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, [La+2]:Συγκέντρωση γαλακτικού, PSVO2peak:Ταχύτητα στη μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, PE: Ενεργειακή οικονομία, PSVT2:Αναερόβιο κατώφλι, HRpeak:Μέγιστη καρδιακή συχνότητα