ΠΜΣ Καρκίνος Πνεύμονα: Σύγχρονη Κλινικοεργαστηριακή Προσέγγιση και Έρευνα
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2018-01-17

2018

Παρασκευά Μαρία

Απόστολος Αχείμαστος, Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Παρασκευή Πούσσου, Επικ. Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Ανδριανή Χαρπίδου, PhD, Ιατρική, ΕΚΠΑ

Αναδρομική μελέτη παρατήρησης ασθενών με EGFR(+), μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, με στόχο την κλινική συσχέτιση του είδους των μεταλλάξεων του EGFR με την ανταπόκριση στη θεραπεία με τους διαθέσιμους EGFR-TKIs καθώς και ως προβλεπτικού δείκτη

Ελληνικά

Αναδρομική μελέτη παρατήρησης ασθενών με EGFR(+), μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, με στόχο την κλινική συσχέτιση του είδους των μεταλλάξεων του EGFR με την ανταπόκριση στη θεραπεία με τους διαθέσιμους EGFR-TKIs καθώς και ως προβλεπτικού δείκτη

Υπόβαθρο: Οι ασθενείς με ΜΜΚΠ με μεταλλάξεις στο γονίδιο του υποδοχέα του επιδερμιδικού αυξητικού παράγοντα (EGFR) αποτελούν μία διακριτή ομάδα ασθενών που ανταποκρίνονται στη θεραπεία με μικρομοριακούς αναστολείς τυροσινικών κινασών(TKIs).

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η κλινική συσχέτιση του EGFR γονότυπου με την ανταπόκριση στη θεραπεία με τους διαθέσιμους TKIs και η εκτίμηση του EGFR γονότυπου ως προβλεπτικού δείκτη.

Μεθοδολογία: Εξετάστηκαν αναδρομικά 68 ιατρικοί φάκελοι ασθενών με ιστολογικά επιβεβαιωμένο ΜΜΚΠ με διάγνωση κατά το χρονικό διάστημα 2010-2016 και θετικό μοριακό έλεγχο για παρουσία μεταλλάξεων στο γονίδιο του EGFR, που έλαβαν στοχευμένη θεραπεία με ΤΚΙs, σε ένα ογκολογικό κέντρο της Ελλάδας.

Αποτελέσματα: Το 54,4% των ασθενών με θετικό μοριακό έλεγχο ήταν γυναίκες και το 45,6% ήταν άνδρες. Ως συχνότερες μεταλλάξεις αναδείχθηκαν η απαλοιφή p.Ε746-Α750del στο εξώνιο 19(39/67=58,2%) και η σημειακή μετάλλαξη L858R στο εξώνιο 21(16/67=23,9%). Τη στιγμή της ολοκλήρωσης της συλλογής δεδομένων 47 ασθενείς είχαν ολοκληρώσει τρεις κύκλους θεραπείας με TKIs και είχαν επανασταδιοποιηθεί. Κατά την επανασταδιοποίηση 31,9%(15/47) παρουσίασε σταθερή νόσο (SD), 38,3%(18/47) μερική ανταπόκριση(PR) και 4,3%(2/47) πλήρη ανταπόκριση (CR), ενώ μόνο ένα 25,5%(12/47) παρουσίασε πρόοδο της νόσου(PD). Συγκρίνοντας την ανταπόκριση στη θεραπεία με TKIs στις διαφορετικές ομάδες μεταλλάξεων διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με τη μετάλλαξη L858R στο εξώνιο 21 και μεταλλάξεις στο εξώνιο 19 παρουσίαζαν μερική ή πλήρη ανταπόκριση(PR/CR) στους TKIs σε σημαντικά υψηλότερα ποσοστά σε σχέση με ασθενείς που έφεραν μεταλλάξεις στα εξώνια 18/20 (75% vs 43,8% vs 0% αντίστοιχα). Ο μέσος χρόνος μέχρι την υποτροπή της νόσου (mPFS) ήταν για τουs ασθενείς με μετάλλαξη στο εξώνιο 21 22.9 μήνες, για τους ασθενείς με μετάλλαξη στο εξώνιο 19 13.9 μήνες και για τους ασθενείς με μεταλλάξεις στα εξώνια 18/20 4.75 μήνες. Ο μέσος χρόνος επιβίωσης (mOS) των ασθενών με μετάλλαξη στο εξώνιο 21 ήταν 25.1 μήνες, των ασθενών με μετάλλαξη στο εξώνιο 19 35.8 μήνες και των ασθενών με μεταλλάξεις στα εξώνια 18/20 13.8 μήνες. Κατά τη συγκριτική μελέτη του EGFR γονότυπου και των δεικτών επιβίωσης διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με L858R στο εξώνιο 21 είχαν σημαντικά μικρότερο κίνδυνο υποτροπής της νόσου σε σχέση με τους ασθενείς με μεταλλάξεις στα εξώνια 18/20(HR=0,25, p=0,018), ενώ οι ασθενείς με απαλοιφές στο εξώνιο 19 σημαντικά μικρότερο κίνδυνο να αποβιώσουν σε σχέση με τους ασθενείς με μεταλλάξεις στα εξώνια 18/20(HR=0,29, p=0,007). Η σύγκριση των αντίστοιχων δεικτών μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών με μεταλλάξεις στο εξώνιο 19 και 21, δεν ανέδειξε σημαντικές διαφορές.

Συμπεράσματα: Η παρουσία της μετάλλαξης L858R στο εξώνιο 21 και μεταλλάξεων στο εξώνιο 19 αποτελούν προβλεπτικούς δείκτες καλύτερης ανταπόκρισης στη θεραπεία με TKIs. Επίσης η παρουσία μεταλλάξεων στο εξώνιο 19 σχετίζεται ανεξάρτητα με καλύτερη επιβίωση των ασθενών αυτών.

Επιστήμες Υγείας

Μεταλλάξεις EGFR, EGFR γονότυπος, ΜΜΚΠ, Αναστολείς τυροσινικών κινασών, Προβλεπτικός δείκτης

Όχι

0

Ναι

115

117

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2624000