Menander magis orator: η πρόσληψη του Μενάνδρου και η ρητορική παιδεία κατά την πρώιμη αυτοκρατορική περίοδο

Διπλωματική Εργασία uoadl:2768876 526 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Κατεύθυνση Λατινική Φιλολογία
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-06-13
Έτος εκπόνησης:
2018
Συγγραφέας:
Πανταζή Αγγελική
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Σοφία Γεωργακοπούλου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Λατινικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Δημήτριος Καραδήμας, Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Γραμματική Κάρλα, Επίκουρη Καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Menander magis orator: η πρόσληψη του Μενάνδρου και η ρητορική παιδεία κατά την πρώιμη αυτοκρατορική περίοδο
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Menander magis orator: η πρόσληψη του Μενάνδρου και η ρητορική παιδεία κατά την πρώιμη αυτοκρατορική περίοδο
Περίληψη:
Οι κωμωδίες του Μενάνδρου ήταν οι δημοφιλέστερες στους κύκλους των πεπαιδευμένων κατά την αυτοκρατορική εποχή, καθώς χρησιμοποιούνταν ως εργαλείο για την ηθική και ρητορική εκπαίδευση των νέων, ως πρότυπο ηθοποιίας για τους ρήτορες, καθώς και ως μέσο διασκέδασης της μορφωμένης ελίτ στα συμπόσια. Διερευνάται η πρόσληψη της ρητορικής τέχνης και της ηθικοδιδακτικής αξίας του κυριότερου εκπροσώπου της νέας κωμωδίας από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς της πρώιμης αυτοκρατορικής περιόδου, οι οποίοι είναι ενεργοί ρήτορες, ρητοροδιδάσκαλοι, φιλόσοφοι, λογοτέχνες, επιστήμονες, που έχουν αφομοιώσει επιτυχώς τη ρητορική εκπαίδευση της εποχής τους, ή θεωρητικοί της ρητορικής. Πρόκειται για τον Διονύσιο Αλικαρνασσέα (c.60 π.Χ.-c.7 μ.Χ.), τον Δημήτριο (c.1ος μ.Χ.) τον Κοϊντιλιανό (c.35-96 μ.Χ.), τον Δίωνα Χρυσόστομο (c.40-c.120 μ.Χ.), τον Πλούταρχο (c.46-c.125 μ.Χ.), τον Επίκτητο (c.50-c.135 μ.Χ.), τον Αίλιο Θέωνα (c.117-c.138 μ.Χ.), τον Αίλιο Αριστείδη (117-c.189 μ.Χ.), τον Λουκιανό (c.120-c.180 μ.Χ.), τον Γαληνό (129-c.199 μ.Χ.) και τον Ερμογένη (c.160-c.225 μ.Χ.). Αρχικά, επιχειρείται να αναδειχθεί ο ρόλος της ηθικής θεματολογίας και των γνωμών του Μενάνδρου στη ρητορική παιδεία και η αξία των μενάνδρειων έργων για τη ρητορική ἠθοποιία και την επίδραση που άσκησαν στις declamations. Έπειτα αντικείμενο πραγμάτευσης αποτελούν οι υφολογικές αρετές του Μενάνδρου (πρέπον / decorum, ἑλληνισμόs / latinitas, σαφήνεια / explanatio, κόσμηση / ornatus), οι μορφές του ύφους του (γοργότης / celeritas, ἀφέλεια / simplicitas) και η ικανότητά του στην υφολογική μίμησιν και εύρεσιν. Επίσης, παρουσιάζονται τα φιλοσοφικά στοιχεία των μενάνδρειων κωμωδιών, που αξιοποιούνταν στο πλαίσιο των διατριβών, και πώς αυτά αξιολογούνται τον 1ο και 2ο αι. μ.Χ., ώστε να αποτελέσουν ένα είδος μενάνδρειας χρηστομάθειας. Τέλος, καταδεικνύεται η αξία του εκλεπτυσμένου χιούμορ της μενάνδρειας κωμωδίας για τη ρητορική. Η πρόσληψη του Μενάνδρου από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς της πρώιμης αυτοκρατορικής περιόδου δείχνει ότι οι κωμωδίες του ήταν περισσότερο διαδεδομένες για τη ρητορική και κατ’ επέκταση εκπαιδευτική τους αξία παρά για τη θεατρική ή κωμική τους διάσταση.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
Μένανδρος (342 π.Χ.-291 π.Χ.), ρητορική παιδεία πρώιμης αυτοκρατορικής περιόδου, ηθική και ρητορική πρόσληψη, μενάνδρεια γνώμη, ηθοποιία / adlocutio, μελέτη / declamatio, πρέπον / decorum, ελληνισμόs / latinitas, σαφήνεια / explanatio, κατασκευή / ornatus, γοργότης / celeritas, αφέλεια / simplicitas, μίμησις / imitatio, εύρεσις / inventio, διατριβή (φιλοσοφική), ηθική φιλοσοφία, χιούμορ
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
107
Αριθμός σελίδων:
106
Πανταζή Aγγελική Menander magis orator_.pdf (1 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο