Μονάδα:
Κατεύθυνση Αρχαία Ελληνική ΦιλολογίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-07-04
Συγγραφέας:
Στράτη Ερασμία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Αμφιλόχιος Παπαθωμάς, Καθηγητής, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Ροζαλία Χατζηλάμπρου, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Δημήτριος Καραδήμας, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η ρητορική των αιτήσεων προς τις Αρχές που σώζονται σε παπύρους και όστρακα της ρωμαϊκής εποχής
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η ρητορική των αιτήσεων προς τις Αρχές που σώζονται σε παπύρους και όστρακα της ρωμαϊκής εποχής
Περίληψη:
Αντικείμενο μελέτης της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η ρητορική των αιτήσεων που αποστέλλουν ιδιώτες προς τους αξιωματούχους και σώζονται σε παπύρους και όστρακα της ρωμαϊκής περιόδου.
Στην εισαγωγή εξετάζονται οι αιτήσεις ειδολογικά, προσδιορίζεται η θεματική τους και αναφέρονται οι αξιωματούχοι που αποτελούν τους αποδέκτες των αιτημάτων, ενώ στα δύο κεφάλαια της εργασίας εξετάζεται η ρητορική των αιτήσεων.
Στο πρώτο κεφάλαιο, εξετάζεται αρχικά η ρητορική δομή (προσφώνησις ‒ προοίμιον ‒ διήγησις ‒ δέησις ‒ επίλογος). Αν και πάρα πολλές αιτήσεις της ρωμαϊκής περιόδου αρχίζουν in medias res, από το δεύτερο αιώνα, υπό την επίδραση της δεύτερης σοφιστικής, τα προοίμια είναι πιο συχνά. Στα δομικά μέρη χρησιμοποιούνται στερεότυπες φράσεις, στις οποίες οφείλεται κυρίως η πανομοιοτυπία των αιτήσεων. Στη συνέχεια μελετώνται διεξοδικά οι ρητορικές στρατηγικές πειθούς του αιτουμένου (έντεχνοι πίστεις). Εξετάζονται τα στοιχεία της captatio benevolentiae, οι στρατηγικές ευγένειας και οι τιμητικοί τίτλοι με τους οποίους εξυμνείται ο αξιωματούχος. Επίσης, εντοπίζονται οι ρητορικοί τόποι που επιστρατεύεται ο αιτούμενος, πολλοί από τους οποίους ανευρίσκονται και στην αττική δικανική ρητορεία, με παρόμοια λεκτική διατύπωση. Ακολουθεί η μελέτη των συλλογισμών του αιτουμένου, που συνίστανται πρωτίστως στην επισήμανση των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων της αδικίας. Επιπλέον, ο αιτούμενος στη διήγησιν διαγράφει θετικά το ήθος του, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως απράγμονα, και αρνητικά το ήθος του αντιπάλου, τονίζοντας την ύβριν του και υπογραμμίζοντας τον αντικοινωνικό χαρακτήρα της συμπεριφοράς του (ηθοποιία). Ακόμη, τονίζει την αδυναμία του και παρουσιάζει τον εαυτό του ως θύμα επικαλούμενος το συναίσθημα του αξιωματούχου (παθοποιία). Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην άμεση και έμμεση επίδραση της γνωμολογικής παράδοσης στις αιτήσεις. Τέλος, ο αιτούμενος επιστρατεύεται νόμους και διατάγματα, προηγούμενες αποφάσεις, νομικά έγγραφα, μαρτυρίες και όρκους (άτεχνοι πίστεις). Στην τελευταία ενότητα του κεφαλαίου εξετάζεται το ύφος (λέξις, ερμηνεία) των αιτήσεων με έμφαση στα διάφορα μέσα υφολογικής εκλέπτυνσης και στην επίδραση του αττικισμού.
Στο δεύτερο κεφάλαιο μελετώνται αιτήσεις που διαφοροποιούνται από το μέσο όρο ως προς το επίπεδο ρητορικής επεξεργασίας και χαρακτηρίζονται από υφολογική εκλέπτυνση και συχνά πομπώδες ύφος, υπό την επίδραση της ρητορικής της εποχής και του κινήματος της δεύτερης σοφιστικής. Ο συντάκτης τους με την υιοθέτηση υψηλού ύφους, επιδιώκει να δώσει την εντύπωση ότι είναι ένα μορφωμένο άτομο που χρήζει ευνοϊκότερης μεταχείρισης.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
αρχές, αξιωματούχοι, ρωμαϊκή περίοδος, παπυρικά δημόσια έγγραφα, αιτήσεις, ρητορική, επιχειρηματολογία, στρατηγικές πειθούς, στρατηγικές ευγένειας
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
98
