Διερεύνηση των υπεύθυνων μεταλλαγών για την ανάπτυξη αντοχής του Ελικοβακτηρίου του πυλωρού έναντι των φθοριοκινολονών (λεβοφλοξασίνης) σε κλινικά στελέχη Ελλήνων συμπτωματικών φορέων

Διπλωματική Εργασία uoadl:2804172 401 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Εφαρμογές της Βιολογίας στην Ιατρική
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-10-09
Έτος εκπόνησης:
2018
Συγγραφέας:
Ελευθεριάδης Αχιλλέας
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Π. Κόλλια, Αναπλ. Καθηγήτρια (επιβλέπουσα)
Β. Αλεπόρου, Αναπλ. Καθηγήτρια
Δ. Σγούρας, Ερευνητής Β΄ PASTEUR
Πρωτότυπος Τίτλος:
Διερεύνηση των υπεύθυνων μεταλλαγών για την ανάπτυξη αντοχής του Ελικοβακτηρίου του πυλωρού έναντι των φθοριοκινολονών (λεβοφλοξασίνης) σε κλινικά στελέχη Ελλήνων συμπτωματικών φορέων
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Διερεύνηση των υπεύθυνων μεταλλαγών για την ανάπτυξη αντοχής του Ελικοβακτηρίου του πυλωρού έναντι των φθοριοκινολονών (λεβοφλοξασίνης) σε κλινικά στελέχη Ελλήνων συμπτωματικών φορέων
Περίληψη:
Το Helicobacter pylori (H. pylori) είναι ένα Gram-αρνητικό βακτήριο, το οποίο προσβάλλει το γαστρικό βλεννογόνο του ανθρώπου, με επιπολασμό περίπου 50% παγκοσμίως. Στην πλειονότητα των φορέων, η λοίμωξη εκδηλώνεται ως χρόνια γαστρίτιδα, συνήθως ασυμπτωματική, εμμένουσα έως την εκρίζωση του βακτηρίου. Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις, η κλινική εικόνα μεταβαίνει είτε στην εμφάνιση γαστρικού ή δωδεκαδακτυλικού έλκους, είτε στην ανάπτυξη γαστρικού αδενοκαρκινώματος ή σπανιότερα γαστρικού MALT λεμφώματος. Η συνήθης θεραπεία πρώτης γραμμής για την εκρίζωση του H. pylori περιλαμβάνει δύο αντιβιοτικά, την κλαριθρομυκίνη και την αμοξικυλίνη, καθώς και έναν αναστολέα της αντλίας πρωτονίων (PPI). Η θεραπεία δεύτερης γραμμής περιλαμβάνει τη λεβοφλοξασίνη. Η αποτυχία των θεραπειών σχετίζεται με την ικανότητα ανάπτυξης αντοχής του βακτηρίου έναντι των αντιμικροβιακών παραγόντων που χρησιμοποιούνται. Η εν λόγω αντοχή δεν οφείλεται σε πρόσληψη πλασμιδιακού DNA, αλλά στην παρουσία σημειακών μεταλλαγών στο βακτηριακό γενετικό υλικό. Tα ποσοστά αντοχής του H. pylori στη λεβοφλοξασίνη εμφανίζουν αυξητικές τάσεις παγκοσμίως και ως εκ τούτου, καθίσταται αναγκαία η ανίχνευση της αντοχής του κλινικού στελέχους έναντι του εν λόγω αντιβιοτικού, ειδικότερα μετά από αποτυχημένες θεραπείες εκρίζωσης. Στην κλινική πράξη, η ανίχνευση της αντοχής βασίζεται σε φαινοτυπικές μεθόδους αντιβιογράμματος, οι οποίες προϋποθέτουν την απομόνωση των στελεχών του H. pylori από γαστρικές βιοψίες ασθενών. Επιπλέον, η μοριακή ανίχνευση σημειακών με-ταλλαγών αποτελεί μια εναλλακτική προσέγγιση για τον προσδιορισμό της ευαισθησίας έναντι των αντιβιοτικών. Συγκεκριμένα, η αντοχή στη λεβοφλοξασίνη έχει συσχετιστεί κυρίως, όχι όμως αποκλειστικά, με μεταλλαγές στο βακτηριακό γονίδιο gyrA, οι οποίες συνήθως οδηγούν σε αντικατάσταση αμινοξέος στις θέσεις 87 (N87K) ή 91 (D91G, D91N, ή D91Y). Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η χαρτογράφηση των μεταλλαγών υπεύθυνων για την ανάπτυξη αντοχής του H. pylori στη λεβοφλοξασίνη στον Ελληνικό πληθυσμό. Αρχικά, απομονώθηκαν στελέχη H. pylori από βιοψίες ασθενών και προσδιορίστηκε φαινοτυπικά η ευαισθησία τους στη λεβοφλοξασίνη με χρήση του E-test. Καταρτίστηκε συλλογή κλινικών H. pylori στελεχών ευαίσθητων και ανθεκτικών στην λεβοφλοξασίνη, αλλά και σε άλλα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται τη θεραπεία εκρίζωσης και και απομονώθηκε γενωμικό DNA. Λόγω έλλειψης δημοσιευμένων μελετών για τις επικρατούσες μεταλλαγές στα ανθεκτικά στελέχη H. pylori στον Ελληνικό πληθυσμό, σχεδιάστηκαν εκκινητές για τον πολλαπλασιασμό των υπό μελέτη περιοχών του γονιδίου gyrA και ακολούθησε ανάγνωση της αλληλουχίας τους. Μετά από συσχέτιση των μοριακών με τις φαινοτυπικά αποτελέσματα αντοχής έναντι της λεβοφλοξασίνης, σχεδιάστηκε μέθοδος αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης πραγματικού-χρόνου (Real Time PCR) για τον προσδιορισμό της αντοχής στη λεβοφλοξασίνη.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Θετικές Επιστήμες
Λέξεις-κλειδιά:
αντοχή, ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, λεβοφλοξασίνη
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
137
Αριθμός σελίδων:
98