Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κελέκης Αλέξιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Φιλιππιάδης Δημήτριος, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κελέκης Νικόλαος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Η κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου αποτελεί πρωταρχικό αίτιο επεμβάσεων στην σπονδυλική στήλη, και η αναζήτηση της λιγότερο τραυματικής θεραπευτικής παρέμβασης για αυτή είναι συνεχής. Η ύπαρξη τόσο μηχανικών όσο και βιοχημικών φλεγμονωδών μεταβολών στην περιοχή της κήλης έχει οδηγήσει στην εισαγωγή του όζοντος ως θεραπευτικού μέσου, εκμεταλλευόμενοι τις σημαντικές αντιφλεγμονώδεις και αναλγητικές ιδιότητες του.
Ο σκοπός της μελέτης αυτής είναι να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα της ενδοδισκικης και ενδοτρηματικης έγχυσης όζοντος σε κατάλληλα επιλεγμένους ασθενείς σε βάθος χρόνου δυο ετών, με βάση τις μεταβολές στην οσφυϊσχιαλγια, αλλά και στην αντιλαμβανόμενη ικανοποίηση των ασθενών. Ο βαθμός της ισχιαλγίας και της οσφυαλγίας, καθώς και η αντιλαμβανόμενη λειτουργική βελτίωση μέσω των ερωτηματολόγιων EuroQol, VAS και RMDQ, κατεγράφησαν τόσο πριν την έγχυση (baseline) όσο και 1 εβδομάδα, έναν, τρεις, έξι, δώδεκα, δεκαοκτώ και εικοσιτέσσερις μήνες μετά την επέμβαση. Δώδεκα ασθενείς πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής, και έντεκα συμμετείχαν στην μελέτη, με μέση ηλικία τα 40,5 έτη. Ο μέσος όρος (±Standard deviation) του άλγους στην κλίμακα NRS για την ισχιαλγία ήταν 8 (±1,3) πριν την έγχυση και για την οσφυαλγία 3.9 (±3.5). Ο βαθμός ισχιαλγίας μειώθηκε στο 3.5 (±2.4) την πρώτη εβδομάδα μετά την έγχυση, έως 1 (±2) στα 2 έτη μετά την έγχυση. Ο βαθμός οσφυαλγίας από την άλλη, δε σημείωσε στατιστικά σημαντική μείωση κατά τη διάρκεια του follow-up.
Πέρα όμως από τη ποσοτική βελτίωση της ισχιαλγίας, παρατηρήθηκε βελτίωση σε όλους τους δείκτες που χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση της μεταθεραπευτικής λειτουργικότητας των ασθενών. Ο μέσος όρος στο ερωτηματολόγιο EQ-5D-5L από 3.28 (±1.03) στην baseline, μειώθηκε φτάνοντας το 1.55 (±0.93) στους 18 μήνες μετά. Το υποκειμενικό αίσθημα της κατάστασης της υγείας των ασθενών με βάση την εκατοβαθμιαία κλίμακα Visual Analog Scale ανέρχονταν σε 55.42 (±20.72) στη baseline, και εμφάνισε σταδιακή βελτίωση έως 87.5 (±18.93) στους 18 μήνες μετά την θεραπεία. Τέλος ο μέσος όρος στο ερωτηματολόγιο RMDQ από 18.17 (±3.2) πριν την έγχυση, βελτιώνονταν σταδιακά, φτάνοντας στο 7 (±10.4) στους 18 μήνες μετά τη θεραπεία. Δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές τόσο άμεσα μετεπεμβατικά, όσο και κατά τη διάρκεια του follow-up των δύο ετών.
Συνεπώς η ενδοδισκική και ενδοτρηματική έγχυση όζοντος είναι μια ελάχιστα επεμβατική και οικονομική διαδικασία, που προκαλεί τόσο βραχυπρόθεσμη όσο και μακροπρόθεσμη ανακούφιση της ισχιαλγίας, όπως καταδεικνύεται από τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης, ενώ παράλληλα βελτιώνει το συνολικό προφίλ λειτουργικότητας του ασθενούς, όπως αποτυπώνεται στη βελτίωση των σκορ στο ερωτηματολόγιο EQ-5D καθώς και του ερωτηματολογίου Roland Morris.
Λέξεις-κλειδιά:
Όζον, Μεσοσπονδύλιος Δίσκος, Κήλη, Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές
