Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Βασίλης Καρασμάνης, Ομότιμος Καθηγητής, Τομέας Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, ΕΜΠ
Παύλος Καλλιγάς, Ομότιμος Καθηγητής, ΙΦΕ, ΕΚΠΑ
Κατερίνα Ιεροδιακόνου, Καθηγήτρια, ΙΦΕ, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Σε αυτή την εργασία, ερευνώ την έννοια της μιμήσεως στην Πολιτεία. Στην Εισαγωγή (κεφ. Ι), αναφέρω συνοπτικά το θέμα με το οποίο καταπιάνομαι και έπειτα τους στόχους μου, στον/ην αναγνώστη/ρια. Στο κεφάλαιο ΙΙ, με τίτλο “Preliminary Background”, παρέχω το κατάλληλο υπόβαθρο που θα χρειαστεί ο/η αναγνώστης/ρια για να μπορέσει να ακολουθήσει τα επόμενα κεφάλαια. Έτσι, δίνω πληροφορίες σχετικά με την έννοια της μίμησης, την κριτική του Πλάτωνα στην ποίηση, τον ρόλο των ποιητών στις αρχαίες κοινωνίες, το πλαίσιο αυτής της παλαιὰς διαφορὰς ή παλαιὰς ἐναντίωσις ανάμεσα στη φιλοσοφία και την ποίηση (607b5-c3), που ο Πλάτωνας αναφέρει στο βιβλίο Χ, σχετικά με τον Πλάτωνα ως ποιητή. Στο επόμενο κεφάλαιο (III), με τίτλο “Mimêsis in Books II-III”, παρουσιάζω τι είπε ο Πλάτωνας εκεί και επιχειρηματολογώ ότι η μίμηση είναι μία συνειδητή ανθρώπινη δραστηριότητα που είναι μία σχέση ανάμεσα σε ένα μιμούμενον και ένα μίμημα. Έχοντας αυτό το στόχο, διαφωνώ με τον Pappas (2017), που προτείνει ότι η μίμηση στο βιβλίο ΙΙΙ δεν απαιτεί την έννοια της ομοιότητας και ισχυρίζομαι ότι το μίμημα και το μιμούμενον μοιράζονται τουλάχιστον κάποιες από τις επιφανειακές τους ιδιότητες, που πράγματι τα κάνουν να μοιάζουν. Στο επόμενο κεφάλαιο IV, με τίτλο “Mimêsis in Book X”, ξεκαθαρίζω τι γράφει ο Πλάτωνας σε αυτό το βιβλίο και δείχνω ότι, και εδώ, παρά το διαφορετικό τρόπο παρουσίασης της έννοια, και πάλι είναι μία ανθρώπινη δραστηριότητα με σχεσιακό χαρακτήρα. Όμως, αυτή τη φορά, δίνεται μεγάλη έμφαση στο γεγονός ότι το μίμημα είναι οντολογικά χαμηλότερο από το μιμούμενον και ιδιαίτερα από το γεγονός ότι ο δρων της δραστηριότητας δεν έχει γνώση για το αντικείμενο που μιμείται, και αυτό είναι που σε μεγάλο βαθμό τον κάνει επικίνδυνο. Στο επόμενο κεφάλαιο, με τίτλο “Critique on the “Persistent Commonplace””, αρχικά αναπτύσσω το τι θεωρώ ότι είναι αυτή η ερμηνεία του βιβλίου Χ και έπειτα της κάνω κριτική, καθώς δε συμφωνώ με αυτό που έπεται από αυτή τη θέση, δηλαδή ότι το φυσικό αντικείμενο, που λειτουργεί ως μιμούμενον για το έργο τέχνης, είναι επίσης το μίμημα σε σχέση με την Ιδέα. Έτσι, δείχνω ότι μίμηση έχουμε μόνο στο επόπεδο του μιμητή, ζωγράφου, ποιητή. Τέλος, στο VI, με τίτλο “Closing remarks”, παρουσιάζω τα τελικά μου σχόλια και τα συμπεράσματα μου, συνοψίζοντας αυτά που έδειξα σε αυτή την εργασία.
Λέξεις-κλειδιά:
Plato, Republic, Mimêsis, Critique, Poetry
