Vulnerability as a virtue in John Keats’s Hellenist poetry

Διπλωματική Εργασία uoadl:2874939 309 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Αγγλόφωνη Λογοτεχνία και Πολιτισμός
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-05-22
Έτος εκπόνησης:
2019
Συγγραφέας:
Γιώργα Δήμητρα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Mήτση Ευτέρπη, Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Δημακοπούλου Σταματίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Δεσποτοπούλου Άννα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Vulnerability as a virtue in John Keats’s Hellenist poetry
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Vulnerability as a virtue in John Keats’s Hellenist poetry
Περίληψη:
Η αρχαία ελληνική γραμματεία και φιλοσοφία παρουσιάζουν τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ της ευάλωτης φύσης του έρωτα και της δημιουργικότητας. Η περιγραφή του έρωτα από τη Διοτίμα στο Συμπόσιο αποτελεί ένα εγκώμιο στη δύναμη του έρωτα ως διαδικασία μεταμόρφωσης, συνεχούς κίνησης και αλληλεπίδρασης του εαυτού με τον Άλλο. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει τους τρόπους μέσα από τους οποίους ο Τζον Κητς ανακτά στην ποίησή το στοιχείο του ευάλωτου που αποτελεί κεντρική αρετή και εμπειρία για το ερωτικό υποκείμενο στα σύγχρονα ποιήματά του με ελληνικό θέμα. Σύμφωνα με τη Μαρίνα ΜπέρζινςΜακΚόι, το να είναι κάποιος ευάλωτος σημαίνει ότι είναι "ικανός να πληγωθεί" (7). Συνεπώς, η χρήση βιωματικής γλώσσας και εικόνων που σχετίζονται με την τραυματική εμπειρία του έρωτα είναι σημαντικές στην ποίηση του Κητς καθώς σχετίζονται με βαθύτερα ερωτήματα για τη θνησιμότητα, τον ερωτικό πόνο και άλλες μορφές ανθρώπινης αδυναμίας. Τα αφηγηματικά ποιήματα του Κητς, όπως ο Ενδυμίων και η Λάμια, υπογραμμίζουν τον κεντρικό ρόλο της ευάλωτης φύσης του έρωτα για την ολοκλήρωση της σχέσης πάσχειν-ποιείν που παραμένει στον πυρήνα της φιλοσοφίας του κινήματος του Ρομαντισμού. Μέσα από τη διερεύνηση της μεταμόρφωσης που επιφέρει η ερωτική εμπειρία στον ψυχισμό του Ρομαντικού ποιητή-ήρωα, καταδεικνύω ότι η μεταμόρφωση του εαυτού αντικατοπτρίζει τη μεταμόρφωση του ποιητικού προσώπου που φιλοδοξεί να διεκδικήσει μια βιώσιμη ταυτότητα στο πλαίσιο του ελληνικού Ρομαντισμού. Ο Έρως, ως μεσολαβητική δύναμη ανάμεσα στους θνητούς και τους αθάνατους, το παλιό και το νέο, αναγκάζει τον σύγχρονο ποιητή να αποδεχτεί την αργοπορία του ως προς τη σχέση του με την αρχαιότητα.
Η θέση μου βασίζεται στη θεωρητική ανάλυση της ΜακΚόι όσον αφορά το ευάλωτο στην αρχαιότητα και στην προσέγγιση του Μάρτιν Ασκ όσον αφορά τη στάση που διατηρεί ο Κητς απέναντι στον κλασσικό πολιτισμό. Η δυαδικότητα του μοντέλου πάσχειν-ποιείν, όπως έχει νοηθεί από την Καμπίτογλου, θα συζητηθεί εκτενώς σε αυτή την εργασία, καθώς σχετίζεται με την παράδοξη φύση του έρωτα ως μια γλυκόπικρη εμπειρία. Παρ'όλα αυτά, η παρούσα μελέτη στοχεύει στην υιοθέτηση μιας νέας προσέγγισης, μελετώντας τα ποιήματα του Κητςπου αναφέρονται στην Ελλάδα, προκειμένου να εξερευνήσει την εξέλιξη της σκέψης του και την επακόλουθη ωρίμανσή του όσον αφορά τη στάση του απέναντι στο ευάλωτο στοιχείο του έρωτα. Θα υποστηρίξω ότι ενώ το τέλος του Ενδυμίωνα υποδηλώνεται μέσα από την εκστατική ολοκλήρωση της ερωτικής εμπειρίας, το τέλος της Λάμιας έγκειται στην αβεβαιότητα μιας τέτοιας εμπειρίας διαταράσσοντας την ολοκλήρωση της σχέσης πάσχειν-ποιείν. Η παραμονή του ποιητή στη διαδικασία του πάσχειν υποδηλώνει ότι ο έρωτας παραμένει βασικός πυρήνας της ιδέας της «Αρνητικής Ικανότητας» που διαμόρφωσε ο Κητς μέσα από την ποίησή του. Η έλλειψη και η ατέλεια που χαρακτηρίζει τον έρωτα δεν μπορεί να ξεπεραστεί καθώς παραμένει μέσα στον ποιητή-ήρωα αναγκάζοντάς τον να αναγνωρίσει τον ευάλωτο χαρακτήρα οποιασδήποτε ερωτικής εμπειρίας. Κατά συνέπεια, ο Κητς παροτρύνει τους αναγνώστες του να αναγνωρίσουν τη δική τους ευάλωτη φύση εκθειάζοντας την αποδοχή πιθανού τραυματισμού σε οποιαδήποτε ερωτική αλληλεπίδραση με τον Άλλο, είτε κατέχει τη μορφή της εξιδανικευμένης μούσας είτε της αρχαιότητας. Μια τέτοια αποδοχή είναι σημαντική για την ευημερία ατόμων και κοινοτήτων εκπληρώνοντας την ποιητική φιλοδοξία του Κητς που είναι «να πράξει κάποιο καλό στον κόσμο» (Κητς 148) μέσω των δημιουργικών του προσπαθειών.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
στοιχείο του ευάλωτου, Τζον Κητς
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Όχι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
39
Αριθμός σελίδων:
55
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

MA thesis Dimitra Giorga.pdf
865 KB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.