Μονάδα:
Κατεύθυνση Καρκίνος Πνεύμονα: Σύγχρονη Κλινικοεργαστηριακή Προσέγγιση και ΈρευναΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-10-29
Συγγραφέας:
Μπουργάνη Ειρήνη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κωνσταντίνος Νικ. Συρίγος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπων
Γρηγόριος Στρατάκος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νικολέττα Ροβίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η κλινική σημασία της θεραπείας συντήρησης σε μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα. Η εμπειρία ενός κέντρου
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η κλινική σημασία της θεραπείας συντήρησης σε μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα. Η εμπειρία ενός κέντρου
Περίληψη:
Σκοπός: Οι περισσότεροι ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα διαγιγνώσκονται σε ανεγχείρητο στάδιο και η χημειοθεραπεία αποτελεί τη μόνη θεραπευτική επιλογή, εφ’όσον το επιτρέπει η γενική κατάσταση. Ορισμένοι ανταποκρίνονται στην πρώτης γραμμής χημειοθεραπεία. Σκοπός της μελέτης ήταν η εκτίμηση του οφέλους της θεραπείας συντήρησης μετά την εισαγωγική θεραπεία στο διάστημα χωρίς πρόοδο νόσου(PFS) και στη συνολική επιβίωση(OS), η ανεύρεση παραγόντων που επηρεάζουν το αποτέλεσμα της θεραπείας και η εκτίμηση της τοξικότητάς της.
Μέθοδος: Μελετήσαμε 1.200 φακέλους ασθενών με ΜΜΚΠ της Ογκολογικής Μονάδας της Γ’ΠΠ Κλινικής του Νοσοκομείου ¨Η ΣΩΤΗΡΙΑ¨, χρονικής περιόδου 10/2016 με 3/2019, και περιορίσαμε τη μελέτη σε μη πλακώδη ιστολογικό τύπο, συγκεκριμένα αδενοκαρκίνωμα. Ανευρέθησαν 60 ασθενείς χωρίς πρόοδο νόσου μετά την εισαγωγική και αποκλείστηκαν ασθενείς που έφεραν ειδικές μεταλλάξεις(EGFR,ALK) και όσοι παρουσίαζαν PS≥3. Οι 30 έλαβαν θεραπεία συντήρησης ενώ οι υπόλοιποι μόνο υποστηρικτική αγωγή. Στόχος ήταν η καταγραφή του PFS και του OS των δύο ομάδων. Δευτερευόντως καταγράφηκαν οι επιπλοκές που παρουσιάστηκαν και διάφοροι παράγοντες που πιθανά καθορίζουν το όφελός της.
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 66,5 έτη. Η πλειοψηφία ήταν άντρες(71,6%) και όλοι με τοπικά προχωρημένη ή μεταστατική νόσο. Το 96,6% έλαβε συνδυασμό χημειοθεραπείας με πλατινούχο σκεύασμα ως πρώτης γραμμής, ενώ και στις δύο ομάδες η πλειοψηφία(περιπού 75%) διατηρούσε PS1 στο τέλος της εισαγωγικής. Το 76% των ασθενών της πρώτης ομάδας έλαβε ως συντήρηση πεμετρεξίδη με ή χωρίς μπεβασιζουμάμπη. Παρατηρήθηκε μικρό όφελος του PFS υπέρ της συντήρησης(10,20 έναντι 9,53 μήνες, από την εισαγωγική θεραπεία) και μεγαλύτερο του OS(23,34 έναντι 21,55 μήνες). Η διετής επιβίωση της ομάδας συντήρησης ήταν 10% μεγαλύτερη συγκριτικά με την έτερη(30% έναντι 20%). Οι παράγοντες που αποδείχτηκαν στατιστικά σημαντικοί στη θετική ανταπόκριση της συντήρησης ήταν το καλύτερο PS και η μερική ανταπόκριση έναντι της σταθερότητας στην εισαγωγική θεραπεία. Η εμφάνιση επιπλοκών ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στην πρώτη ομάδα(80% έναντι 20%) με κύριες εκδηλώσεις από το αιμοποιητικό και το γαστρεντερικό, ήπιας/μέτριας βαρύτητας.
Συμπέρασμα: Η θεραπεία συντήρησης προσφέρει μικρό κλινικό όφελος, κυρίως στο OS, με αποδεκτή τοξικότητα. Σημαντική κρίνεται η εξατομικευμένη επιλογή ασθενών σύμφωνα με τη γενικότερη κατάσταση και των ιδαίτερων χαρακτηριστικών τους.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Μη μικροκυτταρικός καρκίνος πνεύμονα, Θεραπεία συντήρησης, Συνολική επιβίωση, Διάστημα χωρίς πρόοδο νόσου, Τοξικότητα
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
123
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.
