Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Τεντολούρης Νικόλαος,Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μακρυλάκης Κωνσταντίνος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κόκκινος Αλέξανδρος , Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή , ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 και άλλοι τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου μεταξύ ασθενών με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο
Εισαγωγή: Το οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (ΟΣΣ) συνεχίζει να συνοδεύεται από σημαντική νοσηρότητα και θνητότητα παρά την πρόοδο της φαρμακολογικής και μη θεραπευτικής αντιμετώπισής του. Για το λόγο αυτό, φαίνεται ότι η πρωτογενής και δευτερογενής πρόληψη των ΟΣΣ μέσω της επιθετικής τροποποίησης των παραγόντων κινδύνου αποτελεί την αποτελεσματικότερη οδό για τον περιορισμό του αριθμού και της βαρύτητας των ΟΣΣ και των μακροχρόνιων επιπλοκών της.
Μέθοδοι: Συμπεριλάβαμε προοπτικά και αναλύσαμε τα χαρακτηριστικά και την έκβαση όλων των ασθενών που νοσηλεύθηκαν με διάγνωση οξέος στεφανιαίου συνδρόμου (ΟΣΣ) στην καρδιολογική κλινική του νοσοκομείο μας κατά την ετήσια περίοδο 1/7/2019 έως και 30/6/2020.
Αποτελέσματα: Εκατόν ογδόντα πέντε ασθενείς νοσηλεύθηκαν αυτό το διάστημα με διάγνωση ΟΣΣ. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 65±12 έτη, ενώ 82% ήταν άνδρες. Είκοσι εννιά (16%) παρουσιάστηκαν με ασταθή στηθάγχη, 96 (52%) με ΝSTEMI και 60 (32%) με STEMI. Πενήντα επτά ασθενείς (31%) είχαν ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ) ενώ 97 (52%) ιστορικό δυσλιπιδαιμίας. Ιστορικό στεφανιαίας νόσου (ΣΝ) προϋπήρχε σε 51 (28%) ασθενείς, ενώ ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης σε 101 (55%) ασθενείς. Με βάση το προηγούμενο ιστορικό ΣΝ και ΣΔ, οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 4 ομάδες [ΣΝ+/ΣΔ+ (Ν=23), ΣΝ+/ΣΔ-(Ν=28), ΣΝ-/ΣΔ+ (Ν=34), ΣΝ-/ΣΔ-(Ν=100)]. Οι ασθενείς των τεσσάρων ομάδων διέφεραν σημαντικά ως προς τα ποσοστά διαγνωσθείσας και θεραπευθείσας δυσλιπιδαιμίας και αρτηριακής υπέρτασης, τη λήψη αντιαιμοπεταλιακών, τα επίπεδα των λιπιδίων ορού και την έκταση της στεφανιαίας νόσου. Η λήψη στατίνης σχετιζόταν ανεξάρτητα με το ιστορικό δυσλιπιδαιμίας (ΟR:27,4; 95%CI:9,6-77,8; P<0.001) και ΣΝ (ΟR: 11,4; 95%CI:4,0-32,7;P<0.001), αλλά όχι ΣΔ (ΟR:1,4; 95%CI:0,6-3,4;P=0,48). Το ίδιο ίσχυε και για τη λήψη ασπιρίνης που σχετιζόταν ανεξάρτητα με το ιστορικό δυσλιπιδαιμίας (ΟR: 3,7; 95%CI:1,4-9,6; P=0.007) και ΣΝ (ΟR: 11,4; 95%CI:4,9-26,3; P<0.001), αλλά όχι ΣΔ (ΟR:2,1; 95%CI:0,9-4,9; P=0,09).
Συμπεράσματα: Στην ομάδα των διαβητικών ασθενών χωρίς προηγούμενο ΟΣΣ η ρύθμιση των τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου σαν πρωτογενή πρόληψη είναι λιγότερο αποτελεσματική. Παρότι οι κατευθυντήριες οδηγίες συστήνουν την λήψη στατίνης μέτριας έντασης για όλους τους ασθενείς με ΣΔ ηλικίας 40-75 ετών χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου και χαμηλής δόσης ασπιρίνης στους διαβητικούς υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου, τα δεδομένα μας δείχνουν ότι η ομάδα ασθενών με διαβήτη χωρίς προηγούμενο ΟΣΣ δεν λαμβάνουν στατίνη ή/και ασπιρίνη εν τη απουσία στεφανιαίας νόσου και δυσλιπιδαιμίας.
