Ελισάβετ Βάλβη (1949) - Ασπασία Παπαδοπεράκη (1942). Δύο σύγχρονες Ελληνίδες γλύπτριες

Διπλωματική Εργασία uoadl:2959973 207 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Ιστορία της Τέχνης
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2021-10-14
Έτος εκπόνησης:
2021
Συγγραφέας:
Μπράττη Νικολίτσα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Δημήτρης Παυλόπουλος, Καθηγητής, Ιστορικό - Αρχαιολογικό, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ευθυμία Μαυρομιχάλη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Ιστορικό - Αρχαιολογικό, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιστορικό - Αρχαιολογικό, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Ελισάβετ Βάλβη (1949) - Ασπασία Παπαδοπεράκη (1942). Δύο σύγχρονες Ελληνίδες γλύπτριες
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ελισάβετ Βάλβη (1949) - Ασπασία Παπαδοπεράκη (1942). Δύο σύγχρονες Ελληνίδες γλύπτριες
Περίληψη:
Το δημόσιο μνημείο στην Ελλάδα ξεκινά μαζί με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, η οποία οφείλεται στην ανάγκη απόδοσης τιμών σε πρόσωπα που πολέμησαν για την πατρίδα. Η ανάγκη αυτή οδηγεί στη δημιουργία μιας συλλογικής ταυτότητας και έτσι τα δημόσια έργα συλλογικής μνήμης είναι πλέον πολυάριθμα. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν και εκείνα της Ελισάβετ Βάλβη και της Ασπασίας Παπαδοπεράκη, δύο σύγχρονων γλυπτριών που αποφάσισαν να ασχοληθούν κυρίως με τη φιλοτέχνηση τέτοιων μνημείων.
Και οι δύο γλύπτριες σπούδασαν στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με κύριο καθηγητή τους τον Δημήτρη Καλαμάρα και συνέχισαν τις σπουδές τους στο λίκνο της μοντέρνας τέχνης, τη Γαλλία και συγκεκριμένα στην École des Beaux-Arts. Ωρίμασαν καλλιτεχνικά σε μια περίοδο κατά την οποία τα νεωτερικά κινήματα ήκμαζαν και εξελίσσονταν, αλλά οι Ελισάβετ Βάλβη και Ασπασία Παπαδοπεράκη προτίμησαν να μείνουν πιστές την παραστατική απόδοση των μορφών με ελάχιστες εξαιρέσεις. Στο μνημειακό τους έργο, ενσωματώνουν στοιχεία κλασικά και νεωτερικά με αποτέλεσμα αυτός ο συνδυασμός τεχνοτροπιών, κάποιες φορές, να οδηγεί σε σύγχυση.
Η θεματική των δύο γυναικών επικεντρώνεται σε δύο περιόδους πολύ σημαντικές για την ελληνική ιστορία. Η Ελισάβετ Βάλβη φιλοτέχνησε, μεταξύ άλλων, δύο μνημεία για τη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού και η Ασπασία Παπαδοπεράκη ασχολήθηκε, πέρα από τα μνημεία που στήθηκαν σε Κρήτη και Αθήνα, επανειλημμένως με την κατοχική Αντίσταση, στα οποία πρωταγωνιστούν γυναικείες μορφές.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Ιστορία
Λέξεις-κλειδιά:
Ιστορία, Τέχνη, Γλυπτική, Ελληνισμός, Γενοκτονία, Αντίσταση, Μνημείο
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
2
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
83
Αριθμός σελίδων:
120
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

ΜΔΕ_N.M_2021.pdf
9 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.