Η επίδραση της διαλειμματικής έναντι της συνεχούς αερόβιας άσκησης σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση. Μια συστηματική ανασκόπηση

Διπλωματική Εργασία uoadl:3232422 54 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Εργοσπιρομετρία και Καρδιοαναπνευστική Αποκατάσταση
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2022-09-23
Έτος εκπόνησης:
2022
Συγγραφέας:
Σερεμέτης Κωνσταντίνος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Καρατζάνος Ελευθέριος, Επιστημονικός Συνεργάτης, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπων
Φιλίππου Αναστάσιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ρούτση Χριστίνα, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η επίδραση της διαλειμματικής έναντι της συνεχούς αερόβιας άσκησης σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση. Μια συστηματική ανασκόπηση
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η επίδραση της διαλειμματικής έναντι της συνεχούς αερόβιας άσκησης σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση. Μια συστηματική ανασκόπηση
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η αρτηριακή υπέρταση είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα και θνησιμότητα, που προσβάλει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ατόμων παγκοσμίως ετησίως. Η αερόβια άσκηση είναι ισχυρός προγνωστικός παράγοντας ως πρόληψη, διαχείριση και έλεγχο όλων των σταδίων της υπέρτασης.
Σκοπός: Είναι να μελετηθεί η επίδραση της διαλειμματικής έναντι της συνεχούς αερόβιας άσκησης σε υπερτασικούς ασθενείς.
Μεθοδολογία: Έγινε αναζήτηση στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων PubMed, ScienceDirect και PEDro, για ανεύρεση άρθρων χωρίς χρονικό περιορισμό και με ημερομηνία δημοσίευσης μέχρι το Νοέμβριο του 2021. Για την συγκεκριμένη συστηματική ανασκόπηση, η ποιοτική αξιολόγηση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με την κλίμακα PEDro και διεξήχθη σύμφωνα με τις οδηγίες PRISMA 2009.
Αποτελέσματα: Συνολικά κρίθηκαν κατάλληλες 11 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες. Αφορούσαν ενήλικες άνδρες και γυναίκες, όλοι ασθενείς με υπέρταση. Οι δοκιμασίες των προγραμμάτων άσκησης έγιναν σε στατικό – εργομετρικό ποδήλατο ή κυλιόμενο τάπητα και σε μια μελέτη με τη μορφή κολύμβησης. Η διάρκεια της κάθε συνεδρίας κυμαινόταν από 20’ έως 60’, η ένταση για την διαλλειμματική αερόβια άσκηση ήταν 80-90% και για την συνεχή αερόβια άσκηση 40-79%. Η διάρκεια των παρεμβάσεων διήρκησε από 1 έως 3 φορές την εβδομάδα και η αξιολόγηση της έντασης αξιολογήθηκε είτε με καρδιακούς σφυγμούς είτε με μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου. Κάποιες μελέτες, πέντε τον αριθμό, έδειξαν σημαντική στατιστική διαφορά της διαλειμματικής αερόβιας άσκησης έναντι της συνεχούς στην πτώση της υπέρτασης, τόσο στην διαστολική όσο και στην συστολική και μέση αρτηριακή πίεση σε ασθενείς.
Συμπεράσματα: Όλες οι μελέτες εμφάνισαν τόσο για την διαλλειμματική όσο και τη συνεχής αερόβια άσκηση σαφείς ενδείξεις μειώσεις στην αρτηριακή πίεση σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση. Συγκεκριμένα η διαλλειμματική αερόβια άσκηση συσχετίζεται με μεγαλύτερες βελτιώσεις στην μείωση της υπέρτασης από την συνεχή αερόβια.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Άσκηση, Συνεχής, Διαλλειμματική, Αερόβια άσκηση, Αρτηριακή υπέρταση, Υπέρταση
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
63
Αριθμός σελίδων:
40
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕΡΕΜΕΤΗΣ (ΕΚΠΑ) pdf.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.