Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Τούσουλης Δημήτριος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κυρίτση Ελένη Καθηγήτρια Νοσηλευτική Σχολή, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
Τούτουζας Κωνσταντίνος Καθηγητής , Ιατρική Σχολή ,ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Αρκετοί καρδιακοί βιοδείκτες έχουν αναδειχθεί ως ισχυροί προγνωστικοί παράγοντες κινδύνου μεταξύ ασθενών που παρουσιάζουν οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (ACS) και είναι πλέον τακτικά διαθέσιμοι στους κλινικούς γιατρούς. Αυξημένα επίπεδα τροπονίνης I (TnI), υψηλής ευαισθησίας C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (hs-CRP), και νατριουρητικό πεπτίδιο τύπου Β (BNP) το καθένα σχετίζονται με υψηλότερα ποσοστά θανάτου και υποτροπιάζοντα ισχαιμικά συμβάντα.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση των επιπέδων των βιοδεικτών σε σχέση με την αντιμετώπιση, την έκβαση και το είδος του εμφράγματος ασθενών με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο.
Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 100 ασθενείς οι οποίοι προσήλθαν στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών μεγάλου Δημοσίου Γενικού Νοσοκομείου της Αθήνας κατά τις ημέρες γενικής εφημερίας, με συμπτωματολογία οξέος στεφανιαίου συνδρόμου και νοσηλεύθηκαν σε καρδιολογικές ή καρδιοχειρουργικές κλινικές, όπως και σε μονάδες εμφραγμάτων. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω συμπλήρωσης ειδικού εντύπου καταγραφής κλινικών σημείων και εργαστηριακών/βιοχημικών/ ηλεκτροκαρδιογραφικών και υπερηχογραφικών εξετάσεων, όπως καταγράφονταν στον ιατρικό τους φάκελο.
Αποτελέσματα: Από τους 100 ασθενείς του δείγματος το μεγαλύτερο ποσοστό (81%) ήταν άνδρες . Η ηλικία τους στο 19,0% ήταν 30-50 ετών, στο 45,0% 51-65 ετών και στο 36,0% άνω των 65 ετών. Από τη σύγκριση της τιμής των βιοδεικτών με το είδος του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου στατιστικά σημαντικές διαφορές βρέθηκαν στην τροπονίνη εισαγωγής, όπου μεγαλύτερες τιμές παρατηρήθηκαν στο πρόσθιο ΟΕΜ (p=0,028) και στην τροπονίνη επόμενης ημέρας στο πλάγιο-οπίσθιο ΟΕΜ (p<0,001) όπως και στις τιμές LDH στο πλάγιο-οπίσθιο ΟΕΜ (p<0,001).
Στο STEMI παρατηρήθηκαν υψηλότερες τιμές τροπονίνης κατά την εισαγωγή και την επόμενη ημέρα (p=0,028)και (p<0,001), αντίστοιχα, όπως και στις τιμές SGOT (p=0,039), LDH (p<0,001) και γ-GT (p=0,018).Περισσότερες από πέντε ημέρες νοσηλείας είχαν οι ασθενείς με υψηλότερη τιμή τροπονίνης επόμενης ημέρας (p=0,042), CRP (p<0,001) όπως και υψηλότερες τιμές SGOT (p=0,047).
Συμπέρασμα: Οι τιμές των βιοδεικτών και συχνότερα της τροπονίνης, SGOT, LDH και CRP αποτελούν ανεξάρτητους παράγοντες για το είδος, την έκβαση και τον χρόνο νοσηλείας.
Λέξεις-κλειδιά:
Οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, STEMI, NSTEMI, Bιοδείκτες, Eκβαση
