Τίτλος:
Ο Anton Eberl και η εξέλιξη του συνθετικού του ύφους μέσα από την πρώτη (opus 1, 1792) και την τελευταία του σονάτα για πληκτροφόρο (opus 39, 1806)
Περιγραφή:
Ο Anton Eberl υπήρξε συνθέτης, πιανίστας και καθηγητής πιάνου, ο οποίος έζησε και έδρασε κατά την κλασική περίοδο στη Βιέννη και στην Αγία Πετρούπολη. Το έργο του παρέμεινε στην αφάνεια μέχρι το 1970, οπότε και μελετήθηκε για πρώτη φορά από τον Alton Duane White. Η παρούσα εργασία ανοίγει με μια συνοπτική προσέγγιση στη ζωή και το έργο του συνθέτη. Κατόπιν, ακολουθεί διεξοδική μορφολογική ανάλυση, με σκοπό να εντοπιστεί η εξέλιξη του συνθετικού του ύφους. Για το λόγο αυτό έχουν επιλεγεί η πρώτη (opus 1, 1792) και η τελευταία (opus 39, 1806) σονάτα για πληκτροφόρο του συνθέτη, αφού η μία αντιπροσωπεύει την πρώιμη περίοδο της συνθετικής του δραστηριότητας, ενώ η άλλη αποτελεί δείγμα του ύστερου συνθετικού του ύφους, όντας και το τελευταίο έργο του. Η ανάλυση γίνεται με αναφορά σε κείμενα θεωρητικών της εποχής (όπως π.χ. οι Koch και Galeazzi) αλλά και σύγχρονων θεωρητικών (όπως π.χ. οι Caplin και Hepokoski & Darcy), ενώ παράλληλα επιχειρούνται αντιπαραβολές με έργα άλλων συνθετών της εποχής, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο. Τέλος, γίνεται συγκριτική μελέτη των μερών των δύο έργων, ώστε να συναχθούν συμπεράσματα για την εξέλιξη του συνθετικού ύφους του συνθέτη. Ειδικά από τη μελέτη του τελευταίου έργου του προκύπτουν στοιχεία που υποδεικνύουν ότι ο Eberl συνέβαλε στην διαμόρφωση του ρομαντικού ύφους, αφού χρησιμοποιεί πρωτοποριακά για την εποχή του μουσικά στοιχεία, τα οποία επρόκειτο να αποτελέσουν κοινή πρακτική μετέπειτα, στη ρομαντική περίοδο.
***
Ilias Siatounis: “Anton Eberl and the evolution of his compositional style through his first (opus 1, 1792) and last (opus 39, 1806) keyboard sonatas”
Anton Eberl was a composer, pianist and piano teacher, who lived and worked in Vienna and St. Petersburg during the Classical Period. His work remained in obscurity until 1970, when it was first studied by Alton Duane White. The present paper begins with a brief approach on the life and work of the composer. Following, a thorough music analysis is presented, in order to identify his compositional development. On this account, the first (opus 1, 1792) and the last (opus 39, 1806) keyboard sonatas of the composer have been selected, since the former represents the early period of his compositional activity, while the latter is an example of his late compositional style, being his last work. The analysis is based on texts of music theorists of his era (e.g. Koch and Galeazzi) as well as contemporary ones (e.g. Caplin and Hepokoski & Darcy), while at the same time, comparisons with works of other composers of his time are made, when considered necessary. Finally, a comparative study of the movements of these two works is conducted, so that conclusions can be drawn concerning the evolution of Eberl’s compositional style. Especially from the study of his last work, evidence emerges suggesting that Eberl has contributed to the formation of the romantic style, since he employs innovative for his time musical elements, which were going to constitute a common practice later on, during the romantic period.
Λέξεις-κλειδιά:
μουσική / μορφολογική ανάλυση, τριμερής / διμερής μορφή σονάτας, τριμερής μορφή, κλασσικισμός, ρομαντισμός, 18ος αιώνας, 19ος αιώνας, Φούλιας, πτυχιακή εργασία
