Supervisors info:
Λυρίτης Γεώργιος,Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Παπαναστασίου Ιωάννης,Διδάκτορας, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Παπαιωάννου Νικόλαος,Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Summary:
Πολλά έχουν γραφεί για την οστεοπόρωση και γενικότερα αποτελεί ένα από τα πλέον μελετημένα αντικείμενα της ιατρικής έρευνας. Η οστεοπόρωση και τα οστεοπορωτικά κατάγματα αντιπροσωπεύουν ένα τεράστιο επιδημιολογικό πρόβλημα και για τα δύο φύλα. Παρά το γεγονός ότι η νόσος αποτελούσε ένα σημαντικό κλινικό εύρημα στον πληθυσμό, η έρευνα σημείωσε αλματώδη εξέλιξη τα τελευταία 30 έτη. Αφορμή για αυτή την πρόοδο, δεν αποτέλεσε η αύξηση των περιστατικών ή η ανάγκη για θεραπεία και καλυτέρευση της διαβίωσης των αλλά τα προβλήματα, που προέκυψαν από τη διαστημική πτήση. Δευτερευόντως προέκυψε η ανάγκη μελέτης της νόσου, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και της αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης. Ως εκ τούτου, πριν το έτος 1982, δεν υπήρξε σοβαρή ενασχόληση της ιατρικής με την οστεοπόρωση, ούτε αξιόπιστες διαγνωστικές μέθοδοι και θεραπείες. Συνήθως θεωρείτο ως μια φυσική συνέπεια της γήρανσης και ως εκ τούτου, δεν έχριζε περαιτέρω θεραπείας, πέραν της αγωγής μετά από ένα κάταγμα. Η ενεργοποίηση και η χρηματοδότηση ερευνών μάλλον άρχισε μετά από το μεγάλο πρόβλημα οστεοπόρωσης πού εμφάνιζαν οι Αμερικανοί και Σοβιετικοί κοσμοναύτες μετά από την πολύμηνη παραμονή τους στους διαστημικούς σταθμούς. Από το έτος 1995, μετά το παγκόσμιο Συνέδριο Οστεοπόρωσης, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας όρισε τη διάγνωση της οστεοπόρωσης με βάση το στατιστικό δείκτη ZSCORE της μέτρησης Οστικής Πυκνότητας. Ως εκ τούτου, τα τελευταία έτη έχει γίνει μεγάλη πρόοδος στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης με αρκετά μεγάλη επιτυχία στην καλυτέρευση της πρόγνωσης της νόσου όσο και στην ποιότητα των ασθενών. Στόχος της θεραπείας των σπονδυλικών οστεοπορωτικών καταγμάτων είναι αφενός η αντιμετώπιση του παθογενετικού παράγοντα που τα προκαλεί και αφετέρου ο έλεγχος του έντονου μυοσκελετικού πόνου που αυτά επάγουν. Η χρήση αντιοστεοπορωτικών φαρμάκων αυξάνει την οστική πυκνότητα (BMD; bone mineral density) και τη μηχανική αντοχή του οστού, με απώτερο σκοπό τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης σπονδυλικών καταγμάτων μετά από ελαφρύ τραύμα ή ήπια μηχανική πίεση.
Η παρούσα εργασία, θα επιδιώξει να ανασκοπήσει τη βιβλιογραφία αναφορικά με το θέμα των οστεοπορωτικών καταγμάτων της σπονδυλικής στήλης και της φαρμακευτικής αντιμετώπισής της.
