Supervisors info:
Μαριδάκη Μ.,Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Κουτεντάκης Ι.,Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Καλουψής Σ., Αναπληρωτής Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Summary:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Oι ενεργειακοί μηχανισμοί κατά τη διάρκεια επαναλαμβανόμενης άσκησης έχουν μελετηθεί
από αρκετούς ερευνητές σε προσπάθειες μικρής διάρκειας (4 - 30 sec). Έχει βρεθεί πως
παρόλο που η συμμετοχή του αερόβιου μηχανισμού είναι μικρή κατά την πρώτη προσπάθεια,
αυξάνεται κατά τις επόμενες και συνεισφέρει σημαντικά στην παραγωγή ενέργειας.
Εντούτοις, υπάρχει ένα ερευνητικό κενό όσον αφορά στις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες
διάρκειας μεγαλύτερης του 1 λεπτού. Ο σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η σύγκριση της
σχετικής συμμετοχής των ενεργειακών μηχανισμών κατά τη διάρκεια δύο διαφορετικών
πρωτοκόλλων επαναλαμβανόμενων μέγιστων δοκιμασιών στο κωπηλατοεργόμετρο.
ΜΕΘΟΔΟΣ
Το δείγμα μας αποτέλεσαν εννέα κωπηλάτες (ηλικία 28.2 ± 4.7 έτη, σωματική μάζα 75.8 ± 4.7
kg και ύψος 179.8 ± 6.1 cm) υψηλού αγωνιστικού επιπέδου. Αφού εξοικειώθηκαν με το χώρο
και τα όργανα μέτρησης, πραγματοποίησαν στο κωπηλατοεργόμετρο δύο πρωτόκολλα
επαναλαμβανόμενων μέγιστων δοκιμασιών που αποτελούνταν α) από οχτώ μέγιστες
δοκιμασίες του 1 λεπτού με διάλειμμα 60 s και β) από τέσσερις μέγιστες δοκιμασίες διάρκειας
2 λεπτών με διάλειμμα 140 s. Επομένως, ο συνολικός χρόνος άσκησης (8 λεπτά) και ο
συνολικός χρόνος διαλείμματος (7 λεπτά) ήταν ίδιος και στα δύο πρωτόκολλα. Η ισχύς
μετρούνταν ανά κουπιά και η πρόσληψη οξυγόνου ανά δευτερόλεπτο σε όλη τη διάρκεια της
άσκησης και του διαλείμματος. Οι μετρούμενες μεταβλητές ήταν η πρόσληψη οξυγόνου, η
συγκέντρωση του γαλακτικού οξέος στο αίμα, η μέση και μέγιστη ισχύς και η αρτηριακή
πίεση. Η στατιστική ανάλυση για τα δεδομένα της ισχύος, της πρόσληψης οξυγόνου και του
γαλακτικού οξέος για τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες έγινε με ανάλυση διασποράς
(ANOVA) σε εξαρτημένα δείγματα σε επαναλαμβανόμενες μετρήσεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η συμμετοχή του αερόβιου μηχανισμού στη συνολική διάρκεια της άσκησης δεν παρουσίασε
στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο πρωτόκολλα (59 και 64 % για τα μονόλεπτα
και τα δίλεπτα, αντίστοιχα). Η αερόβια παραγωγή ενέργειας ήταν σημαντικά χαμηλότερη
μόνο κατά την πρώτη δοκιμασία και στα δύο πρωτόκολλα (p < 0.01). Δε βρέθηκαν
στατιστικά σημαντικές διαφορές στη μέση τιμή της πρόσληψης οξυγόνου στο ίδιο
πρωτόκολλο (εκτός του 1ου μονολέπτου) ή μεταξύ των δύο πρωτοκόλλων (76.2 ± 6.7
%VO2max στα μονόλεπτα και 74.4 ± 6.3 %VO2max στα δίλεπτα). Το έλλειμμα οξυγόνου ήταν
σημαντικά υψηλότερο κατά τα δίλεπτα σε σχέση με τα μονόλεπτα (37.9 ± 12.1 και 23.9 ± 8.4
ml O2• kg-1, αντίστοιχα, p <0.01). Η απόσταση που διανύθηκε, η μέγιστη ισχύς και η
καρδιακή συχνότητα δε μεταβλήθηκαν σημαντικά με την πάροδο των προσπαθειών και στις
δύο συνθήκες. Η μέση ισχύς μειώθηκε σημαντικά κατά την τελευταία προσπάθεια στα
μονόλεπτα και κατά τις δύο τελευταίες προσπάθειες στα δίλεπτα (p < 0.05).
ΣΥΖΗΤΗΣΗ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Από την παρούσα έρευνα φαίνεται πως όταν προσπάθειες μικρής χρονικής διάρκειας
επαναλαμβάνονται η παραγωγή ενέργειας προέρχεται κυρίως από αερόβιες διεργασίες.
Παράλληλα, η συμμετοχή του αναερόβιου μηχανισμού διατηρείται σε υψηλά επίπεδα πιθανό
λόγω της διαλειμματικής μορφής της άσκησης που επιτρέπει τη μερική ανασύνθεση της
φωσφοκρεατίνης και την απομάκρυνση του γαλακτικού οξέος από τους λειτουργούντες μύες
στο αίμα. Το συνολικά παραγόμενο έργο, η μέση και η μέγιστη ισχύς ήταν σημαντικά
μεγαλύτερα κατά τα μονόλεπτα παρόλο που ο συνολικός χρόνος άσκησης και διαλείμματος
ήταν ίδιος και στις δύο συνθήκες. Επομένως, σαν προπονητική εφαρμογή των ευρημάτων της
παρούσας έρευνας μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το πρωτόκολλο των μονολέπτων είναι
καταλληλότερο από αυτό το διλέπτων όσον αφορά στη βελτίωση της αερόβιας και αναερόβιας ικανότητας των κωπηλατών.
