Abstract:
Στα ομαδικά αθλήματα η ορθή κατανομή του προπονητικού χρόνου είναι σημαντική παράμετρος στην προπονητική διαδικασία. Στην Πετοσφαίριση, η επίθεση μετά από υποδοχή σερβίς και η επίθεση μετά από άμυνα είναι σημαντικοί προσδιοριστικοί παράγοντες επιτυχίας. Στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να ποσοτικοποιήσει τη σπουδαιότητα των τακτικών επιλογών στην επίθεση στις ηλικιακές κατηγορίες Κ19, Κ21 και Ανδρών σε ομάδες υψηλού αγωνιστικού επιπέδου μέσω της ανάπτυξης και εφαρμογής μοντέλου έκβασης αγωνιστικών επεισοδίων (Α.Ε.)
Αρχικά, δημιουργήθηκε μαρκοβιανός πίνακα μετάβασης και υπολογίστηκαν οι πιθανότητες μετάβασης για τη δημιουργία της εκ των υστέρων κατανομής. Στη συνέχεια, με την παραδοχή πολυωνυμικής πιθανοφάνειας και τη χρήση εκτιμητή Monte Carlo με 10.000 επαναλήψεις, δημιουργήθηκε η εκ των προτέρων κατανομή με γνώμη ειδικών του αθλήματος και συντελεστή 0.1. Ο υπολογισμός της σημαντικότητας των τακτικών χωροχρονικών επιλογών, στην επίθεση, στις δύο αλληλουχίες, πραγματοποιήθηκε με τον υπολογισμό του δείκτη σημαντικότητας των Fellingham & Reese, που είναι το πηλίκο του δειγματικού μέσου της εκ των υστέρων κατανομής με την αντίστοιχη τυπική απόκλιση. Προκειμένου να εντοπισθούν σημαντικές δεξιότητες με περιορισμένο μέγεθος δείγματος, προτάθηκε ως συμπληρωματικός του δείκτη σημαντικότητας, ο δείκτης ασυμμετρίας, λόγος ημιδιαφοράς ποσοστημορίων (QMR). Η εφαρμογή του μοντέλου έγινε με δεδομένα από την ανάλυση της αγωνιστικής απόδοσης, των πρωταθλητριών εθνικών ομάδων στις ηλικιακές κατηγορίες: Κ19 (n=1116 A.E.), Κ21 (n=1327 Α.Ε.) και Ανδρών (n=2111) στις αντίστοιχες παγκόσμιες διοργανώσεις των ετών 2013 και 2014.
Στην επίθεση μετά από υποδοχή σερβίς, στους Άνδρες και την Κ21, ο α΄ χρόνος επίθεσης από την θέση 3 είναι σημαντικότερος των άλλων επιλογών, ενώ για την Κ19 είναι σημαντικότερη η αντίστοιχη επιλογή από τη θέση 4. Στην επίθεση μετά από άμυνα, σημαντικότερες ήταν η επίθεση α’ χρόνου από τις θέσεις 3 και 6 για τους Άνδρες, η επίθεση α΄ χρόνου από τις θέσεις 3 και 4 στην Κ21 και η επίθεση α’ χρόνου από τις θέσεις 1 και 2 για την Κ19, ενώ η επίθεση όταν δεν πασάρει ο πασαδόρος ήταν σπουδαιότερη από επιθέσεις γ’ χρόνου. Ο δείκτης QMR ανέδειξε ως απαραίτητη την ενσωμάτωση στην επιθετική τακτική της επίθεσης από τον πασαδόρο στην 2η επαφή. Συμπερασματικά, το μοντέλο περιέγραψε με ακρίβεια τις πιθανές μεταβάσεις μέχρι την έκβαση των αγωνιστικών επεισοδίων και η σπουδαιότητα των τακτικών επιλογών στην επίθεση δεν διαφοροποιείται στις τρείς ηλικιακές κατηγορίες στην πετοσφαίριση Ανδρών υψηλού.
Keywords:
δείκτες αγωνιστικής απόδοσης, μπεϋζιανή ανάλυση, πίνακας μετάβασης, σπουδαιότητα δεξιοτήτων
