Abstract:
Τὸ ἄρθρον ἐπικεντρώνεται εἰς τὴν γεωπολιτικὴν ἀνάλυσιν τῶν ἐνδοϊσλαμικῶν ἀνταγωνισμῶν ἰσχύος τῶν διεξαγομένων εἰς τὸ ἀσταθὲς σύστημα ΣυρίαςΛιβάνου. Ἡ γεωπολιτικὴ βαρύτητα ἡ ἐκπροσωπουμένη ἐκ τοῦ ὑποσυστήματος Συρίας-Λιβάνου, ἐντὸς τοῦ συστήματος τῆς Εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς, ὡδήγησε μὲ ταχεῖς ρυθμούς εἰς τὸν μετασχηματισμὸν τῆς συριακῆς κρίσεως εἰς ἕνα περιφερειακὸν ἀνταγωνισμὸν μὲ ὑπερσυστημικὲς ἐπιρροές. Εἰς τὸ πρῶτον μέρος τοῦ ἄρθρου, ἀναλύεται ἡ καταλυτικὴ στρατιωτικὴ ἐμπλοκὴ τοῦ σηιτικοῦ γεωπολιτικοῦ παράγοντος (Ἰράν, Χεζμπαλᾶ) ἐπὶ τοῦ συριακοῦ ἐδάφους κατὰ τὸ πρῶτον ἥμισυ τοῦ 2013, καθὼς καὶ ἡ γεωπολιτικὴ σημασία, κατὰ πρῶτον, τῆς συμφωνίας ΗΠΑ-Ρωσσίας γιὰ τὸ συριακὸ χημικὸ ὁπλοστάσιο (Σεπτέμβριος 2013) καὶ ἀκολούθως, τῆς ἐνάρξεως τοῦ διπλωματικοῦ διαλόγου Οὐάσιγκτων-Τεχεράνης (Ὀκτώβριος-Νοέμβριος 2013). Τὰ ἄμεσα ἀποτελέσματα ἦσαν ἡ σταθεροποίησις τοῦ φιλο-ἰρανικοῦ καθεστῶτος Ἄσαντ καὶ ἡ ἀκύρωσις τῆς σαουδαραβικῆς ἐπιδιώξεως τῆς χρησιμοποιήσεως τῶν συριακῶν ἐδαφῶν διὰ τὴν ἰδικήν της ἀμφίπλευρον προβολήν ἰσχύος ἐπὶ τοῦ Λιβάνου καὶ τοῦ Ἰράκ. Εἰς τὸ δεύτερο καὶ κυρίως μέρος τοῦ ἄρθρου, ἀναλύονται οἱ ἀντενέργειες —ὡς πρὸς τὶς ἀνωτέρω ἐξελίξεις— τοῦ σονητικοῦ παράγοντος, ἐντὸς τοῦ ὑποσυστήματος Συρίας-Λιβάνου. Εἰδικώτερον, ἐξετάζονται οἱ γεωστρατηγικοὶ χειρισμοὶ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας, οἱ στοχεύοντες νὰ ἀποτρέψουν μιὰν κρίσιμον ἀπόκλισιν τῆς περιφερειακῆς ἀνακατανομῆς ἰσχύος ὑπὲρ τοῦ Ἰράν. Ἐπίσης, καταγράφονται οἱ τρομοκρατικὲς ἐνέργειες τῶν νεοεμφανιζομένων σονιτικῶν ἐξτρεμιστικῶν ὀργανώσεων τῶν σχετιζομένων μὲ τὴν Ἀλ Κάϊντα, οἱ ἐπιδιώκουσες τὴν ἀπόκτησιν ηὐξημένης ἰσχύος καὶ ρόλου, μέσῳ τῆς μεγαλυτέρας ἀποσταθεροποιήσεως τοῦ ὑποσυστήματος
