Abstract:
Δυτικά του συγχρόνου χωριού του Palazzolo Acreide, στην κορυφή ενός μεγάλου λόφου που κυριαρχεί το οροπέδιο των Υβλαίων ορέων και την πηγή του ποταμού Ανάπου είναι η αρχαία πόλις των Ακρών. Οι Συρακούσοι την ίδρυσαν το 664/663 π.Φ. για τη στρατιωτική άμυνα της ενδοχώρας. Ελάχιστες είναι οι πληροφορίες για την ιστορία της που παρέχονται από τις αρχαίες γραπτές πηγές. Ακόμη και εν απουσία προσφάτων και εκτεταμένων συστηματικών ανασκαφών στο Acremonte, στην παρούσα μελέτη γίνεται προσπάθεια να σκιαγραφιστεί μία εικόνα της ελληνιστικής Αγοράς, αξιοποιώντας τα στοιχεία που προέρχονται από τις επιγραφές (ιδιαίτερα από την Kaibel αρ. 217) και από τα δημόσια κτίρια (Θέατρο, Βουλευτήριο, κλπ.) με τα οποία ο Ιέρων Β‟, βασιλεύς των Συρακουσών, ακολουθώντας την παράδοση των Δεινομενιδών, εκόσμησε τη μικρή πόλιν. Σ'αυτόν οφειλείται γενικώς, η πολεοδομική αναδιοργάνωσις των Ακρών που απέκτησε μεγαλύτερη
λειτουργικότητα, με τη πλακόστρωτη Πλατεία οδό που συνέδεσε τις δύο αστικές πύλες (Συρακοσία και Σελινουντία). Η Αγορά των Ακρών δεν έχει ακόμη απεκαλυφτεί, αλλά εντοπίσθη στην δεκαετία του '90, χάρη των αεροφωτογραφιών που παρήγγειλε ο τότε Έφορος Αρχαιοτήτων των Συρακουσών, ο Giuseppe Voza. Δυστυχώς, καμμία ανασκαφή ακολούθησε την ανακοίνωση της ανακάλυψης. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες υποθέσεις, η Αγορά βρισκόταν στο κέντρο της πόλεως, κατά μήκος της Πλατείας οδού (η οποία ανεκαλύφθη και εν μέρει φέρθηκε στο φως κατά τη διάρκεια των ανασκαφών που διεξήχθησαν στη δεκαετία του „60) και περιβαλλόταν από δύο στοές. Η ύπαρξις της Αγοράς (τουλάχιστον εκείνης της Ελληνιστικής περιόδου) τεκμηριώνεται εξίσου από επιγραφές (ΙG, XIV, αρ. 209, 211, 212), στις οποίες αναφέρεται ο θεσμός του «Αγορανόμου» και από μία
αναθηματική επιγραφή (IG, XIV, αρ. 203), με την αφιέρωση στον «Αγοραίο (ή Ακραίο) Δία».
Keywords:
Άκραι, Σικελία, Αγορά, Ιέρων Β΄, Συρακούσαι
