Abstract:
Στις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ., και οι κάτοικοι των Δωδεκανήσων αισθάνθηκαν την ανάγκη να μεταναστεύσουν σε αναζήτηση μιάς νέας πατρίδας, στην οποία θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Η αποικιακή εκστρατεία, που χρηματοδοτήθηκε από την εμπορικώς ευημερούσα νέα πόλη της Λίνδου, υπό την καθοδήγηση ενός πολίτη της, του Αντιφήμου, συνέλλεξε τους εποίκους όχι μόνο από το νησί της Ρόδου, αλλά και από άλλα κοντινά νησιά. Μετά από μία στάση στην Κρήτη, όπου άλλοι άποικοι προσχώρησαν υπό την οδηγία του Εντίμου, η ομάδα έφτασε στη νότια ακτή της Σικελίας, όπου ιδρύθηκε (688 π.Χ.), η μικτή αποικία της Γέλας, στις εκβολές του επωνύμου ποταμού. Η ακμή της επεκτατικής πολιτικής για την νεογέννητη αποικία επιτεύχθηκε περίπου έναν αιώνα μετά, με την ίδρυση της υπο-αποικίας του Ακράγαντος (580 π.Χ.). Ο ρόλος του Ροδο-Κρητικού πανθέου στην ανάπτυξη της πόλεως της Γέλας (και στη συνέχεια του Ακράγαντος) αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα σταθεροποιήσεως για την εύθραυστη συνύπαρξη μεταξύ των διαφορετικών εθνικών ομάδων. Οι στάσεις που στοίχειωσαν την ιστορία των Ροδο-Κρητικών αποικιών, ήσαν πράγματι δείκτης μιάς ισορροπίας που τελικά διασπάστηκε με την έλευση της τυραννίας. Οι δυναστείες των Δεινομενιδών στην Γέλα και των Εμμενιδών στον Ακράγαντα υποστήριξαν τις Ροδιακής καταγωγής φατρίες των δύο πόλεων σε βάρος των Κρητικών και η ‘ροδιοποίησις’ των λατρειών υπήρξε άμεση και άφθαρτη συνέπεια της πολιτικής τους, που εκδηλώνεται επίσης σε όλες τις περιοχές της Σικελίας, που κατέληξαν υπό τον έλεγχο των τυράννων.
Keywords:
Ρόδος, Σικελία, Γέλα, Ακράγας, Λατρείες, Θρησκεία
References:
Scirpo, P.D. forthcoming. Η προέλευσις και η εξέλιξις των ροδο-κρητικών λατρειών στην Γέλα και τον Ακράγαντα (8ος-5ος αι. π.Χ.) (Βιβλιοθήκη Σοφίας Ν. Σαριπόλου), Αθήναι: υπό εκτύπωση.
