Abstract:
Λίγες έννοιες έχουν απασχολήσει τη νομική θεωρία και τη νομολογία των -ανωτάτων κυρίως- Δικαστηρίων στην Ελλάδα και την αλλοδαπή σε τόσο έντονο βαθμό όσο η έννοια του δημοσίου συμφέροντος . Άμεσα συνδεδεμένη με το ίδιο το Δημόσιο Δίκαιο, στο μέτρο που –αν δεν ταυτίστηκε μαζί του, ωστόσο- αποτέλεσε θεμελιώδες κριτήριο διαφοροποίησής του από τους λοιπούς δικαιικούς κλάδους, η έννοια του δημοσίου συμφέροντος αποκτά ιδιαιτέρως βαρύνουσα σημασία και συνάμα γεννά προβληματισμούς κυρίως σε σχέση με τη χρησιμοποίησή της τόσο από τον νομοθέτη, όσο και από τον δικαστή στην προσπάθεια να δικαιολογηθεί ο παρεμβατικός ρόλος του Κράτους στο πλαίσιο της ιδιωτικής σφαίρας .
Keywords:
δημόσιο συμφέρον, γενικό συμφέρον, αόριστες νομικές έννοιες, Αριστοτέλης, Marcus Tullius Cicero, πολίτευμα, Res Publica, Αστική Ευθύνη του Δημοσίου, δικαίωμα στην ιδιοκτησία, Οικονομικό Σύνταγμα, δημοσιονομικό συμφέρον, ταμειακό συμφέρον του Δημοσίου, νομολογία, Συμβούλιο της Επικρατείας, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
