Keywords:
αρχαίο ελληνικό δράμα, αξίες, θέατρο, τραγωδία, κωμωδία, σκηνοθεσία, θεατρική παράσταση, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, δραματουργία, θεατρικοί κριτικοί, πολιτιστική κληρονομιά, πολιτιστικές αξίες, κοινωνική συνείδηση, παγκοσμιότητα, διαχρονικότητα, μεταμοντερνισμός, διακειμενικότητα, ανθρωπιστικές αξίες, εικαστική τέχνη, ψυχο-καθαρτική λειτουργία, πολυπολιτισμικότητα, ερμηνεία, θεατρική σκηνογραφία, καλλιτεχνική δημιουργία
References:
Albini, U. (2000). Προς Διόνυσον: Το θέατρο στην Αθήνα των κλασικών χρόνων (Λ. Τζαλλήλα (Μτφ.)). Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.
Aylen, L. (1964). Greek Tragedy and Modern World. Methuen.
Bain, D. (1987). Actors and Audience. A study of Asides and Related Conventions in Greek Drama. Oxford University Press.
Benamou, M., & Caramello, C. (Επιμ.). (1977). Performance in Postmodern Culture. Center for Twentieth Century Studies, University of Wisconsin-Milwaukee.
Γραμματάς, Θ. (1992). Ιστορία και θεωρία στη θεατρική έρευνα. Αφοί Τολίδη.
Γραμματάς, Θ. (1994). Από την Τραγωδία στο Δράμα. Μελέτες συγκριτικής θεατρολογίας. Εκδόσεις Αφοί Τολίδη.
Γραμματάς, Θ. (2002). Το ελληνικό θέατρο στον 20ο αιώνα. Πολιτισμικά πρότυπα και πρωτοτυπία. Εξάντας.
Γραμματάς, Θ. (2006). Μυθική συνείδηση και συνειδητή μυθοπλασία στο αρχαίο δράμα: για μια μετα-ιστορική θεώρηση της τραγωδίας. Στο Θ. Γραμματάς (Επιμ.), Για το δράμα και το θέατρο (σσ. 49–61). Εξάντας.
Γραμματάς, Θ. (2012). Εισαγωγή στην ιστορία και τη θεωρία του θεάτρου. Εξάντας.
Γραμματάς, Θ. (2015). Το θέατρο ως πολιτισμικό φαινόμενο. Παπαζήση.
Γραμματάς, Θ. (2021). Ο χρόνος στο θέατρο. Θεατρική μνήμη ενός άχρονου παρόντος. Στο Θ. Γραμματάς (Επιμ.), Ο χρόνος στο θέατρο. Θεατρική Μνήμη ενός Άχρονου Παρόντος (σσ. 189–214). Εκδόσεις Παπαζήση.
Carlson, M. (2003). The haunted stage: The theatre as memory machine. University of Michigan Press.
Cartledge, P. (1997). ‘Deep plays’: Theatre as process in Greek civic life. Στο P. Easterling (Επιμ.), The Cambridge Companion to Greek Tragedy (Cambridge Companions to Literature, σσ. 3-35). Cambridge University Press.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2017). Research Methods in Education (8th έκδ.). Routledge.
Crirchley, S. (2019). Tragedy, the Greeks, and Us. Profile Books.
Croally, N. (2010). Ο παιδευτικός χαρακτήρας της τραγωδίας. Στο J. Gregory (Επιμ.), & Μ. Καίσαρ, Ο. Μπεζαντάκου, & Γ. Φιλίππου (Μτφ.), Όψεις και θέματα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας: 31 εισαγωγικά δοκίμια (σσ. 76–97). Παπαδήμας.
Easterling, P. E. (Επιμ.). (1997). Greek Tragedy. Cambridge University Press.
Freshwater, H. (2009). Theatre and audience. Palgrave Macmillan.
Georgiou, M. (2011). Modern Greek theatre and national cultural identity. The innovative performances of ancient Greek drama in the Nea Skini and the Royal Theatre (1901-1903). Στο K. Dimadis (Επιμ.), Identities in the Greek world (σσ. 177–185). European Society of Modern Greek Studies.
Goldhill, S. (1977). Modern critical approaches to Greek tragedy. Στο P. Easterling (Επιμ.), Greek tragedy (σσ. 324–347). Cambridge University Press.
Goldhill, S. (1997). The audience of Athenian tragedy. Στο P. Easterling (Επιμ.), Greek tragedy (σσ. 54-68). Cambridge University Press.
Grammatas, T., Mastrothanasis, K., & Papakosta, A. (2023). The values of Ancient Greek Drama and Theatre in Space and Time: The Presence of the values (A. Andreou (μτφ.)). National and Kapodistrian University of Athens Press.
Grammatas, T. (2022). Drama and Theatre in ancient Greece. A database and a spectators’ school. Στο A. Papakosta (Επιμ.), International Theatre Conference, Values of Ancient Greek Theatre Across Space & Time: Cultural Heritage and Memory (σσ. 19–28). National and Kapodistrian University Press.
Grammatas, T. (2022). The Reception of Ancient Drama Values by the modern audience: “Seven against Thebes’’- Audience Research. International Journal of Arts, Humanities & Social Science, 3(3), 47–52.
Grammatas, T., & Dimaki-Zora, M. (2018). Memories of heroines in memories of spectators. Mythic, dramatic and theatrical time from the ancient drama to Modern Greek Theatre. Στο V. Liapis, M. Pavlou, & A. Petrides (Επιμ.), Debating with the Eumenides. Aspects of the reception of Greek Tragedy in Modern Greece (σσ. 122–131). Cambridge Scholars Publishing.
Gregory, J. (Επιμ.). (2010). Όψεις και θέματα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας: 31 εισαγωγικά δοκίμια (σσ. 76–97). Παπαδήμας.
Halbwachs, M. (1992). On Collective Memory. University of Chicago Press.
Hesk, E. (2011). The socio-political dimension of ancient tragedy. Στο M. Mc Donald & M. Walton (Επιμ.), & V. Liapis (Μτφ.), The Cambridge Companion to Greek and Roman Theatre (σσ. 90–114). Kardamitsa.
Καραντζούλη, Α. (2022). Η “δια του ψηφιακού λόγου” μετάδοση και πρόσληψη των αξιών του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στο θέατρο. Στο A. Papakosta (Επιμ.), International Theatre Conference, Values of Ancient Greek Theatre Across Space & Time: Cultural Heritage and Memory (σσ. 325–331). National and Kapodistrian University Press.
Κλαδάκη, Μ. (2009). Η πρόσληψη των ευρωπαϊκών ρευμάτων στην ελληνική δραματουργία. Δρώμενα, 2, 40–43.
Κλαδάκη, Μ. (2010). Η έννοια της αρχαιοελληνικής μίμησης ως αφετηριακό σημείο της έννοιας του θεάτρου. Φιλολογική, 112, 38–42.
Κλαδάκη, Μ., & Μαστροθανάσης, Κ. (2022). Δραματουργικές μορφές των θεατρικών αναγνώσεων: σύντομη ιστορική αναδρομή. Θεατρογραφίες, 27, 31–39.
Kladaki, M., & Mastrothanasis, K. (2022). Gender Representations in Dramatic Texts for Children and Youth. International Journal of Literature Studies, 2(2), 103–112. https://doi.org/10.32996/ijts.2022.2.2.10
Kladaki, M., & Mastrothanasis, K. (2022). Shakespeare’s plays at the Royal Theatre in Athens in the early 20th century. European Journal of Language and Culture Studies, 1(6), 52–58. https://doi.org/10.24018/ejlang.2022.1.6.53
Lada-Richards, I. (2008). Η ανταπόκριση των θεατών, στην Αττική Τραγωδία των κλασικών χρόνων: συναίσθημα και στοχασμός, ποικιλία και ομοιογένεια. Στο Α. Μαρκαντωνάτος & Χ. Τσαγγάλης (Επιμ.), Αρχαία Ελληνική Τραγωδία: Θεωρία και πράξη (σσ. 451–565). Gutenberg.
Μαρκοπούλου, Ά. (2019). Τραγωδία και κωμωδία: Προέλευση και φιλοσοφική ερμηνεία. Παιδαγωγικός Λόγος, 1, 41–60.
Μαστροθανάσης, Κ., & Γραμματάς, Θ. (2023). Μνημονικά αποτυπώματα αξιών της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας από την ψηφιακή της παρακολούθηση: μελέτη περίπτωσης. Στο Μ. Κλαδάκη & Κ. Μαστροθανάσης (Επιμ.), Αναδυόμενες τεχνολογίες στο εφαρμοσμένο θέατρο και το εκπαιδευτικό δράμα (σσ 170–189). Gutenberg.
Μαστροθανάσης, Κ., & Κλαδάκη, Μ. (2021). Ερευνητικός σχεδιασμός μεικτής μεθοδολογίας για την αξιολόγηση εφαρμογών Θεάτρου Αναγνωστών στη σχολική επάρκεια, την ψυχοκοινωνική προσαρμογή και τις μαθησιακές δυσκολίες δίγλωσσων αναγνωστών. Στο Α. Σοφός, Γ. Λιαράκου, Μ. Σκουμιός, & Ε. Φωκίδης (Επιμ.), Παιδαγωγική Έρευνα στο Αιγαίο, Πρακτικά 5ης Ημερίδας Υποψήφιων Διδακτόρων (σσ 143–165). Π.Τ.Δ.Ε., Πανεπιστήμιο Αιγαίου. https://doi.org/10.26215/heal.d2f8-xz75
Μπράιλας, Α. Β. (2015). Εισαγωγή στη Θεμελιωμένη Θεωρία: Οδηγός εφαρμογής με το atlas.ti. Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Ψυχολογίας, Εργαστήριο Δυνητικής Πραγματικότητας, Διαδικτυακής Έρευνας και Εκπαίδευσης.
Macintosh, F. (1997). Tragedy in performance: nineteenth and twentieth-century production. Στο P. Easterling (Επιμ.), Greek tragedy (σσ. 284-323). Cambridge University Press.
Maklin, J. (2002). Memory-Theatre and Postmodern Drama. University of Michigan Press.
Mason, J. (2017). Qualitative Researching (3rd έκδ.). SAGE Publications, Inc.
Mastrothanasis, K., & Grammatas, T. (2022). Reception of the values of the Aeschylus drama and mnemonic imprints by ancient tragedy spectators. Open Research Europe, 2(124). https://doi.org/10.12688/openreseurope.15179.1
Meier, C. (1993). The Political Art of Greek Tragedy. Polity Press.
Miles, M., & Huberman, M. (1994). An expanded sourcebook: Qualitative data analysis (2nd έκδ.). SAGE Publications.
Moretti, J. C. (2011). Θέατρο και κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα (Ε. Δημητρακοπούλου (Μτφ.)). Εκδόσεις Πατάκη.
Osborne, R., & Hornblower, S. (Επιμ.). (1995). Ritual, Finance, Politics: Athenian Democratic Accounts Presented to David Lewis. Oxford University Press.
Παπαδόπουλος, Σ. (2021). Θέατρο στην εκπαίδευση και αρχαία ελληνική σκέψη. Μίμησις τοῦ καλλίστου βίου. Εκδόσεις Παπαζήση.
Παπακώστα, Α., & Καραντζούλη, Α. (2023). Ψηφιακοί κώδικες στην εξέλιξη του σύγχρονου θεάτρου για κοινό ανηλίκων θεατών: Εφαρμογές, δυνατότητες και προοπτικές. Στο Μ. Κλαδάκη & Κ. Μαστροθανάσης (Επιμ.), Αναδυόμενες τεχνολογίες στο εφαρμοσμένο θέατρο και το εκπαιδευτικό δράμα (σσ. 268–300). Gutenberg.
Πατσαλίδης, Σ. (2004). Θέατρο και Θεωρία. Περί (Υπο)κειμένων και (Δια)κειμένων. University Studio Press.
Πεφάνης, Γ. (1999). Το Θέατρο και τα Σύμβολα: οι Διαδικασίες Συμβόλισης του Δραματικού Λόγου. Ελληνικά Γράμματα.
Papakosta, A. (Επιμ.). (2022). Values of Ancient Greek Theatre across Space & Time: Cultural Heritage and Memory. National and Kapodistrian University Press.
Patsalides, S., & Sakellaridou, E. (Επιμ.). (1999). (Dis)placing Classical Greek Theatre. University Studio Press.
Patsalidis, S. (2022). The Classics Have no Owners, Just Tenants. Στο A. Papakosta (Επιμ.), International Theatre Conference, Values of Ancient Greek Theatre Across Space & Time: Cultural Heritage and Memory (σσ. 399–407). National and Kapodistrian University Press.
Sidiropoulou, A. (2011). Authoring Performance: the Director in Contemporary Theatre. Palgrave Macmillan.
Storey, I., & Alan, A. (2005). A Guide to Ancient Greek Drama. Blackwell.
Τσιώλης, Γ. (2016). Ανάλυση ποιοτικών δεδομένων: διλήμματα, δυνατότητες, διαδικασίες. Στο Γ. Πυργιωτάκης & Χ. Θεοφιλίδης (Επιμ.), Ερευνητική μεθοδολογία στις κοινωνικές επιστήμες και στην εκπαίδευση. Συμβολή στην επιστημολογική θεωρία και την ερευνητική πράξη (σσ. 473–498). Εκδόσεις Πεδίο.
Winkler, J., & Zeitlin, F. (Επιμ.). (1990). Nothing to do with Dionysos? Athenian Drama in its Social Context. Princeton University Press.
