References:
«Ἡ θυσία τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως καί Ἀρχιποίμενος, ὡς προϋπόθεση καί σκοπός τῆς Ποιμαντικῆς», ὑπῆρξε ἡ ἀπαρχή καί τό πρῶτο Kεφάλαιον τῆς «Ποιμαντικῆς Θεολογίας», πού ἐδίδασκε ἡ πονήσασα στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Ε.Κ.Π.Α., κατά τά ἀκαδ. ἔτη 2004-2019, μέ ἀπόφαση τοῦ τομέως «Χριστιανικῆς Λατρείας, Ἀγωγῆς καί Διαποιμάνσεως» καί τοῦ Τμήματος «Κοινωνικῆς Θεολογίας», καί πού περιλαμβάνεται στό Πρῶτο Mέρος τοῦ, ἀνά χεῖρας, πονήματος. Στό Δεύτερο Μέρος ἔχουν προστεθῆ ἐνδεικτικῶς ὀλίγα κείμενα περί τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί περί Ἀναστάσεως, τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καί Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, μεταγλωττισμένα στήν Νεοελληνική ἀπό τήν πονήσασα, καί αὐτούσια ἡ «Ἱστορική Μελέτη περί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ», τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως. Εἰς αὐτήν, βάσει ἱστορικῶν καί πατερικῶν μαρτυριῶν, καταδεικνύεται, ὅτι πανταχοῦ καί πάντοτε, ἀπό τούς ἀποστολικούς χρόνους, «τό σύμβολον ἡμῖν τοῦ σταυροῦ παρίσταται καί μάλιστα ἐπί τῆς ἱερᾶς Τραπέζης τοῦ ἁγίου Θυσιαστηρίου, μετά τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, αὐτός διαλάμπει». Τό, ἀνά χεῖρας, πόνημα ἀφιερώνω εὐγνωμόνως στην Μητέρα Ἐκκλησία, ὡς πασχάλιον ἀντίδωρον, ἐξαιτουμένη τάς εὐχάς παρά τῶν παραλαβόντων αὐτό καί ἀντευχομένη τήν ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν στό παντοτινό Πάσχα τῆς Βασιλείας Του. Ἀνέστη ὁ Κύριος.
