Λέξεις-κλειδιά:
Μεταπολίτευση, μαζική κουλτούρα, λογοτεχνία, πολιτική πρόσληψη αμερικανικού πολιτισμού, θρίλερ, βαμπιρική λογοτεχνία, λογοτεχνία του φανταστικού, αστυνομική λογοτεχνία
Αναφορές:
Στο κεφάλαιο εξετάζεται πώς στοιχεία της μαζικής αμερικανικής κουλτούρας γίνονται δεκτά στο πολιτιστικό πεδίο της μεταπολίτευσης μέσα από μια πολιτική ανάγνωση που συνδέεται με στρατηγικές της αντικουλτούρας. Αρχικά παρουσιάζονται οι παράμετροι που διαμορφώθηκαν στη δεκαετία του 1960 και στη διάρκεια της Δικτατορίας. Με την έλευση της Δικτατορίας και την ανάπτυξη του κινήματος της αντικουλτούρας στην Αμερική, η αμερικανική αντικουλτούρα (όπως η μπητ ποίηση, ροκ μουσική και ορισμένες ταινίες) διαδίδονται σε όλο και ευρύτερα στρώματα κοινού, ενώ ταυτόχρονα η μαζική αμερικανική κουλτούρα καταδικάζεται ως μέσο πολιτιστικής αλλοτρίωσης και ταυτίζεται με την αμερικανική πολιτική και την δικτατορία.
Μετά τη Μεταπολίτευση η διάδοση της αντικουλτούρας είναι μεγάλη. Ορισμένοι πρωτοποριακοί λογοτέχνες της περιόδου, ακολουθώντας στρατηγικές της αντικουλτούρας, υιοθετούν στοιχεία της μαζικής κουλτούρας, όπως το θρίλερ, την επιστημονική φαντασία και το αστυνομικό μυθιστόρημα, εντάσσοντας τα σε ένα πλαίσιο που αμφισβητεί τη διάκριση υψηλής και χαμηλής κουλτούρας και διαμορφώνει μια πολιτικοποιημένη ανάγνωση των προϊόντων της μαζικής κουλτούρας (π.χ. Νίκος Πλατής, Γκούντμπάυ μίστερ Πάπ (1976), Πάνος Κουτρουμπούσης, Εν αγκαλιά de Κρισγιαούρτι (1978), Νατάσα Χατζιδάκι, Συνάντησέ την, το βραδυ (1979). Στο κεφάλαιο εξετάζονται τα χαρακτηριστικά του κάθε είδους και ο τρόπος με τον οποίο υπονομεύονται στα κείμενα που εξετάζονται, προκειμένου να διαμορφωθεί μια ανατρεπτική πολιτική εκδοχή του κάθε είδους. Διερευνάται με ποιες τεχνικές διαμορφώνεται μια εναλλακτική ανάγνωση της αμερικανικής κουλτούρας σε μια εποχή οξύτατου αντιαμερικανισμού, ώστε να επιτρέπει την οικείωση και υπονόμευση των προϊόντων της κυρίαρχης πολιτιστικής βιομηχανίας.
