Περίληψη:
Ἡ ἔνταξη στὴν τυπικὴ καὶ μὴ τυπικὴ ἐκπαίδευση τῆς διδασκαλίας θεμάτων ποὺ ἀντλοῦνται ἀπὸ τὸ ἐπιστημονικὸ πεδίο τῆς Θεολογίας ἔχει ἀπασχολήσει τὴν ἐπιστημονικὴ κοινότητα τῆς Ἐκπαίδευσης. Ἡ Θεολογία εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένη μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀποτυπώνει τὴ χαρισματικὴ ἐμπειρία τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, μέσα ἀπὸ τὴ μετοχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὶς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Εὔστοχος εἶναι ὁ παραλληλισμὸς τοῦ Θεοῦ ὡς γονέα καὶ τοῦ ἀνθρώπου ὡς υἱοῦ, ὅπου ὁ Θεὸς παιδαγωγεῖ τὸν ἄνθρωπο μὲ σκοπὸ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴ γνώση Του. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἡ Θεολογία καὶ τὰ δόγματα σχετίζονται μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἐμπειρία τοῦ ἀνθρώπου, χωρὶς νὰ ἀποτελοῦν μία ἁπλῆ θεωρία ἢ ἰδεολογία ποὺ μπορεῖ νὰ κατανοηθεῖ αὐτὴ καθ’ ἑαυτήν. Μπορεῖ ὅμως νὰ γίνει κατανοητὴ ἡ προέλευση τοῦ δόγματος, ἡ ἱστορία καὶ ὁ σκοπός του. Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση γιὰ κάποιους ἡ θέση τῆς Θεολογίας εἶναι παράδοξη στὰ Ἀναλυτικὰ Προγράμματα Σπουδῶν τῆς Ἐκπαίδευσης. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ ἐνασχόληση μὲ αὐτὴν παρουσιάζεται νὰ ἔχει ὑψηλὴ ἐκπαιδευτικὴ καὶ μαθησιακὴ ἀξία, ὅταν ἡ Θεολογία γίνεται γνωστικὸ ἀντικείμενο καὶ ὀργανωμένο μάθημα στὸ πλαίσιο τῆς ἐκπαίδευσης, ποὺ παράγει θρησκευτικὴ γνώση ἀξίας (χρήσιμη/ὠφέλιμη) γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπως ὑποστηρίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, μέσα ἀπὸ τὴ διδασκαλία τῆς Θεολογίας δίδεται ἡ δυνατότητα στὸν ἄνθρωπο νὰ διαλεχθεῖ ταυτόγχρονα μὲ τὶς ἄλλες ἐπιστῆμες, ἐκτιμώντας τὴν ἀξία ποὺ ἔχουν γιὰ τὴ ζωή του. Μὲ αὐτὸ τὸ θέμα ἀσχολούμαστε στὸ παρὸν ἄρθρο, ἐρευνώντας τὴ θέση τῆς Θεολογίας ὡς ἀντικειμένου τῆς Θρησκευτικῆς Ἐκπαίδευσης στὸ σχολεῖο καὶ ὄχι τή «Μελέτη τῶν θρησκειῶν» (“Academic Study of Religion”) καὶ τίς «Θρησκευτικές / Θρησκειολογικὲς Σπουδές» (“Religious Studies”), οἱ ὁποῖες βεβαίως ἔχουν καὶ αὐτὲς θέση στὴν Ἐκπαίδευση.
