Περίληψη:
Στη παρούσα εργασία θα ασχοληθούμε με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ), η οποία είναι μια συχνή διάγνωση σε παιδιά και εφήβους και εμφανίζεται, επίσης, σε ενήλικες. Τα βασικά συμπτώματα ΔΕΠ-Υ προκαλούν κατά κύριο λόγο σημαντικές διαταραχές στη συμπεριφορική, κοινωνική και ακαδημαϊκή λειτουργία σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Σε επόμενο κεφάλαιο, θα εξετάσουμε την εμφάνιση της συγκεκριμένης διαταραχής σε κάθε φύλο ξεχωριστά και αναφέροντας τις βασικές διαφορές τους. Στη συνέχεια, θα γίνει αναφορά σε κάποια προειδοποιητικά σημάδια που εμφανίζονται κυρίως σε πρώιμη ηλικία, χωρίς βέβαια, αυτά να συνάδουν πάντα με την εμφάνιση ΔΕΠ-Υ. Η συγκεκριμένη διαταραχή, ωστόσο, πολλές φορές συνδέεται και με άλλες ψυχικές διαταραχές. Η ΔΕΠ-Υ αν και επικρατεί σε νεαρότερες ηλικίες, δεν είναι καθόλου περίεργο να εμφανιστεί και σε ενήλικους ανθρώπους. Η νεανική εγκληματικότητα, είτε από τους ψυχικά διαταραγμένους, είτε από άλλους συνομήλικους τους δεν φαίνεται να εξασθενεί και να εκλείπει, ούτε μέσα στα πλαίσια του σχολικού περιβάλλοντος, ούτε στη κοινωνία. Οι στόχοι στη θεραπεία ΔΕΠ-Υ θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη χρόνια και μακροπρόθεσμη επίδραση της διαταραχής. Αυτή η ανασκόπηση παρέχει μια επισκόπηση της τρέχουσας κατάστασης σχετικά με τα οφέλη και τις βλάβες της μεθυλφαινιδάτης στην ΔΕΠ-Υ. Τα βραχυπρόθεσμα οφέλη της φαρμακοθεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ψυχοδιεγερτικών όπως η μεθυλφαινιδάτη, έχουν αποδειχθεί σε πολλές μελέτες. Ωστόσο, η σύσταση του μεθυλφαινιδάτης ως θεραπείας πρώτης γραμμής για παιδιά και εφήβους με ΔΕΠ-Υ αμφισβητήθηκε. Τα ευρήματα των δοκιμών που αξιολογούν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της μεθυλφαινιδάτης σε σύντομες χρονικές περιόδους πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή και δεν μπορούν να προεκταθούν σε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Η μακροχρόνια χορήγηση μεθυλφαινιδάτης για ΔΕΠ-Υ δεν έχει αποδειχθεί ότι έχει αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα και μπορεί να σχετίζεται με διάφορες ανεπιθύμητες ενέργειες. Καταλήγοντας, θα γίνει λόγος για διάφορες θεραπευτικές μεθόδους γνωστές και λιγότερο διαδεδομένες. Άλλη μία πτυχή που αξίζει να αναφερθούμε είναι το πως αντιμετωπίζονται αυτά τα άτομα στο σχολικό περιβάλλον και πιθανούς τρόπους που θα μπορούσε να γίνει πιο ανεκτή και ευχάριστη η συμβίωση μέσα στη τάξη, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους υπόλοιπους. Υπάρχουν αρκετά σχολικά προγράμματα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν αυτή τη συμβίωση να γίνει πιο ευνοική.
Λέξεις-κλειδιά:
Λέξεις- κλειδιά: ΔΕΠ-Υ, μεθυλφαινιδάτη, παραβατική συμπεριφορά, θεραπεία.
