Τομέας Παθολογίας
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2014-11-07

2014

Αλεξιάδου Κλεοπάτρα

Καθηγητής Σ. Λαδάς, Αναπληρωτής Καθηγητής Ν. Τεντολούρης, Αναπληρωτής Καθηγητής Κ. Μακρυλάκης

Σύγκριση της επίδρασης της σιταγλιπτίνης και της μετφορμίνης στα επίπεδα των πεπτιδίων που ρυθμίζουν την όρεξη σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2

Ελληνικά

Σκοπός: Η διερεύνηση της επίδρασης της σιταγλιπτίνης και της μετφορμίνης στα
επίπεδα των πεπτιδίων που ρυθμίζουν την όρεξη καθώς και τις τιμές του σακχάρου
και των λιπιδίων σε άτομα με διαβήτη τύπου 2. Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη
συμμετείχαν 31 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 πρόσφατης έναρξης οι οποίοι
χωρίστηκαν σε δύο όμάδες. Η μία ομάδα [ηλικία: 59.5 ± 10.5 έτη, ΔΜΣ: 33.4 ± 6.1
kg/m²] έλαβε μετφορμίνη (850 mg ημερησίως) για τέσσερις εβδομάδες ενώ η άλλη
ομάδα [ηλικία: 58.1 ± 7.9 έτη, ΔΜΣ: 31.8 ± 8.1 kg/m²] έλαβε σιταγλιπτίνη (100
mg ημερησίως) για το ίδιο χρονικό διάστημα. Στους ασθενείς χορηγήθηκε μετά από
12ωρη νηστεία ένα μεικτό γεύμα θεμιδικής αξίας 697 Kcal κατά την έναρξη της
μελέτης καθώς και μετά την παρέλευση τεσσάρων εβδομάδων από τη λήψη κάθε
φαρμάκου. Τα επίπεδα της γκρελίνης, του GLP-1, του GIP και του PYY καθώς και
της ινσουλίνης και της γλυκόζης μετρήθηκαν προγευματικά καθώς και 30, 60, 90,
120, 180, 240, 300, 360 λεπτά μεταγευματικά. Τα επίπεδα των λιπιδίων μετρήθηκαν
πριν την έναρξη του γεύματος, καθώς και 2, 4 και 6 ώρες μεταγευματικά.
Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική μείωση και στις δυο ομάδες στις
τιμές της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης 4 εβδομάδες μετά τη θεραπευτική
παρέμβαση. Στην ομάδα της μετφορμίνης ήταν υψηλότερη η HDL-C νηστείας στις 4
εβδομάδες. Στην ομάδα της σιταγλιπτίνης το σάκχαρο νηστείας ήταν σημαντικά
χαμηλότερο, ενώ οι συγκεντρώσεις του PYY και GLP-1 νηστείας σημαντικά
υψηλότερες στις 4 εβδομάδες σε σύγκριση με την έναρξη της μελέτης.
Στην ομάδα της μετφορμίνης υπήρξε μια τάση για υψηλότερες μεταγευματικές τιμές
της HDL-C και χαμηλότερες μεταγευματικές τιμές της ινσουλίνης στις 4 εβδομάδες
σε σύγκριση με την έναρξη της μελέτης. Στην ομάδα της σιταγλιπτίνης υπήρξε μια
τάση για χαμηλότερες μεταγευματικές τιμές της γλυκόζης ενώ οι μεταγευματικές
τιμές των HDL-C και GLP-1 ήταν σημαντικά υψηλότερες στις 4 εβδομάδες σε
σύγκριση με την έναρξη της μελέτης. Οι δύο ομάδες διέφεραν σημαντικά στα
μεταγευματικά επίπεδα του GLP-1 στις 4 εβδομάδες.
Συμπεράσματα: Η σιταγλιπτίνη και η μετφορμίνη είναι το ίδιο αποτελεσματικές στη
ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικών καθώς έχουν παρόμοια
επίδραση στις τιμές της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης σε ασθενείς με διαβήτη
τύπου 2. Η χορήγηση της σιταγλιπτίνης έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερες τιμές
σακχάρου νηστείας και υψηλότερες μεταγευματικές τιμές της HDL-C καθώς και
υψηλότερες τιμές PYY νηστείας και GLP-1 νηστείας και μεταγευματικού σε σύγκριση
με τη χορήγηση της μετφορμίνης στις 4 εβδομάδες μετά την έναρξη της μελέτης.

Σιταγλιπτίνη, Μετφορμίνη, Ινκρετίνες, GLP-1, PYY

Όχι

0

Ναι

452

174

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1305570