Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Καθ. Α.Γ.Τζιούφας, Καθ. Ν.Τσαβαρής, Καθ. Ε.Πατσούρης
Περίληψη:
Σκοπός: Ο προσδιορισμός των μεταβολών εκφράσεως των υποδοχέων του αγγειακού
ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor) και
βασικών ανοσολογικών παραμέτρων (ΤNFα, IL-6, IL-8, TNF-β) σε σθενείς με μη
μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα προ και μετά την παρεμβολή χημειοθεραπείας.
Παράλληλα η διερεύνηση του ερωτήματος της χρησιμότητας των διακυμάνσεων αυτών
στην αντιμετώπιση του καρκίνου στην κλινική πράξη.
Υλικό και μέθοδοι: Συνολικά η μελέτη περιελάμβανε 35 ασθενείς με μη
μικροκυτταρικό
καρκίνο πνεύμονα σταδίου IIIB κατά ΤΝΜ (7η έκδοση). Εξ αυτών 30 (85.7%) έπασχαν
από πλακώδες καρκίνωμα και οι 5 (14.3%) από αδενοκαρκίνωμα. Το μεγαλύτερο
ποσοστό ήταν άνδρες (94.3%) έναντι 5.7% των γυναικών με μέσο όρο ηλικίας τα 60
έτη. Η ιστολογική τεκμηρίωση πραγματοποιήθηκε με βρογχοσκοπικό ή χειρουργικό
υλικό και οι ανοσοϊστοχημικοί προσδιορισμοί και τα αποτελέσματα έγιναν στο
Παθολογικό Ανατομείο του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αποτελέσματα: Η έκφραση των υποδοχέων VEGF και συγκεκριμένα του VEGFR1 βρέθηκε
μειωμένη στο 68.6% των ασθενών μετά τη λήψη χημειοθεραπείας, αυξημένη στο 22.9%
και σταθερή στο 86%. Ανάλογες μεταβολές είχαμε και στον VEGFR3 ήτοι 68.6%,
25.7% και 5.7% αντίστοιχα. Για τον υποδοχέα VEGFR2 βρέθηκε αυξημένη έκφραση στο
65.7%,
μείωση στο 17.1% και σε ανάλογο ποσοστό μη μεταβολή. Οι διαφορές των τιμών
αυτών ήταν μη στατιστικά σημαντικές για τον VEGFR1, ενώ αντίθετα ήταν
στατιστικά σημαντικές για
τους VEGFR2 (p<0.01) και ενδεικτικές για τον VEGFR3 (p<0.05) πριν και μετά τη
θεραπεία. Όσον αφορά τους ανοσολογικούς δείκτες, για τον TNFα παρατηρήθηκε
μείωση των τιμών στο 54.3% των ασθενών, αύξηση στο 25.7% και σταθερές τιμές στο
20%, ενώ για τον TNFβ τα ποσοστά ήταν 48.6%, 34.3% και 17.1% αντίστοιχα προ και
μετά τη θεραπεία.
Οι ανευρεθείσες τιμές για την IL-6 βρέθηκαν μειωμένες σε ποσοστό 28.6%,
αυξημένες στο 34.3% και σταθερές στο 37.1%. Για την IL-8 είχαμε αντίστοιχη
εικόνα με την IL-6 ήτοι
26.5% μείωση, 32.4% αύξηση και 41.2% μη μεταβολή. Οι μεταβολές αυτές δεν ήταν
στατιστικά σημαντικές.
Συμπέρασμα: Η ελάττωση της ιστικής έκφρασης του VEGFR1 και VEGFR3 πιθανώς να
είναι συνάρτηση της υποχωρήσεως του όγκου μετά τη χημειοθεραπεία γεγονός που
πιθανώς να αποτελεί θετικό προγνωστικό δείκτη μετά την ολοκλήρωση της
χημειοθεραπείας. Η επαγωγή της ιστικής έκφρασης του VEGFR2 σε όγκους που
ανταποκρίνονται στη θεραπεία
πιθανώς να σχετίζεται με υψηλά επίπεδα προκαρκινικών αυξητικών παραγόντων
συμπεριλαμβανομένου και του VEGF που παράγονται στην κυκλοφορία μετά τη
χημειοθεραπεία. H υπόθεση αυτή χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.
Λέξεις-κλειδιά:
Μη μικροκυτταρικός καρκίνος πνεύμονα, Αγγειογένεση, Ανοσολογικοί παράγοντες, Κυτταροκίνες, Χημειοθεραπεία
