Τομέας Βασικών Επιστημών
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2014-07-02

2014

Ρηγόπουλος Δημήτριος

Kαθ. Πατσούρης Ευστράτιος, Αν. Kαθ. Λάζαρης Ανδρέας, Αν. Kαθ. Καβαντζάς Νικόλαος

Διερεύνηση κριτηρίων συνδυασμένης αντί EGFR/VEGF στοχευμένης θεραπείας στο αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου σε ιστικές μικροσυστοιχίες

Ελληνικά

Η απορύθμιση των μοριακών οδών μεταγωγής σημάτων προς τον πυρήνα
αποτελείαντικείμενο εκτεταμένης έρευνας, για την κατανόηση των μηχανισμών της
καρκινογένεσης και εξέλιξης των συμπαγών κακοήθων νεοπλασμάτων. Σκοπός της
βασικής αυτής έρευνας αποτέλεσε η ανάλυση της έκφρασης των πρωτεινών EGFR,VEGF
και HIF-1a, η ανάλυση των αριθμητικών ανωμαλιών του γονιδιουτου EGFR, του
χρωμοσώματος 7 και η συσχέτισή τους με κλινικοργαστηριακές παραμέτρους της
νόσου (αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου). Το υλικό αφορούσε σε εξήντα (η=60)
σποραδικά πρωτοπαθή αδενοκαρκινώματα παχέος εντέρο. Τα δείγματα εμπεδώθηκαν σε
κύβους παραφίνης και με την τεχνική των ιστικών μικροσυστοιχιών ελήφθησαν τομές
στις οποίες έγινε ανοσοϊστοχημεια και υβριδισμός. Στη μελέτη πραγματοποιήθηκε
ένα πρωτόκολλο CISH και προσδιορίστηκε το γονίδιο EGFR και οι αριθμητικές
μεταβολές του χρωμοσώματος 7. Γονιδιακές ενισχύσεις ανιχνεύθηκαν σε ένα μικρό
αριθμό των περιπτώσεων(14/60), ενώ η πρωτεΐνη του υποδοχέα εκφράστηκε επίσης σε
μικρό ποσοστό (13/60). Ενδιαφέρουσα, όμως είναι η παρατήρηση ότι η πλειονότητα
των υπερεκφρασμένων όγκων χαρακτηρίζονται από ένα φυσιολογικό γονιδιακό τύπο. Η
πρωτεινική ανάλυση του μονοπατιού VEGF/HIF1a έδειξε ότι η πλειονότητα των
εξετασθέντων περιπτώσεων υπερεκφράζανε το VEGF (75%), ενώ μόνο ένα υποσύνολο
αυτών εκφράζανε μια μέτρια ή υψηλή αύξηση των επιπέδων της HIF1a πρωτείνης
(11,6%). Επίσης η συσχέτιση των δύο παραπάνω ως προς την έκφρασή τους βρέθηκε
να είναι στατιστικά σημαντική. Το HIF1a φαίνεται να έχει σημαντική σχέση με την
αρχική ανατομική προέλευση των εξετασθέντων όγκων.
Σαν συμπέρασμα θεωρούμε ότι διαφορετικές υποομάδες ασθενών με καρκίνων του
εντέρου παρουσιάζουν ειδικές πρωτεινικές και γονιδιακές αλλαγές κυρίως στα
EGFR, VEGF/HIF1a μόρια. Αυτό το δεδομένο μπορεί να είναι η βάση για περισσότερο
ρεαλιστικές αντι-αγγειογενετικές στοχευμένες θεραπείες, συνδυάζοντας την γνώση
των μηχανισμών της απορρύθμισης αυτών των μορίων. Επίσης η μελέτη έδειξε μια
ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της ανευπλοιδείας του χρωμοσώματος 7 και του
μεγαλύτερου σταδίου της ασθένειας (αυξημένο p-stage).

Kαρκίνος, Mικροσυστοιχίες, Aνευπλοειδία, Aπορρύθμιση, Mονοκλωνικά

Όχι

0

Ναι

138

144

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1305997