Τομέας Παθολογίας
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2013-06-17

2013

Μαντοπούλου Φωτεινή- Δέσποινα

Ν. Κατσιλάμπρος, Γ. Πετρίκκος (Επιβλέπων), Α. Ζιούβα- Μητρούσια

Επιδημιολογική μελέτη σπάνιων συστηματικών εν τω βάθει υφομυκητιάσεων και έλεγχος ευαισθησίας των υφομυκήτων στα κλασικά και νεότερα αντιμυκητιακά

Ελληνικά

. Τα 21 κλινικά στελέχη μουκοράλες και τα 16 σπάνιων υαλοϋφομυκήτων εξετάστηκαν
και ως προς την ευαισθησία τους στα αντιμυκητιακά. Οι ελάχιστες ανασταλτικές
συγκεντρώσεις καθορίστηκαν με τη μέθοδο μικροτιτλοποίησης σε ζωμό της EUCAST
και με Etest. Για το συνδυασμό αντιμυκητιακών χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος
chequerboard βασισμένη στη μεθοδολογία EUCAST. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η
αμφοτερικίνη Β έχει τις χαμηλότερες ανασταλτικές συγκεντρώσεις έναντι των
μουκορμυκήτων και έπειτα ακολουθεί η ποσακοναζόλη. Αντοχή στην αμφοτερικίνη Β
με ελάχιστη ανασταλτική συγκέντρωση >2mg/L και στην ποσακοναζόλη με ελάχιστη
ανασταλτική συγκέντρωση >4mg/L παρατηρήθηκε σε 5 και 3 στελέχη Rhizopus
αντίστοιχα. Η ιτρακοναζόλη είχε δράση έναντι ελαχίστων στελεχών ενώ τα υπόλοιπα
αντιμυκητιακά και κυρίως η φλουκοναζόλη, η βορικοναζόλη και οι εχινοκανδίνες
δεν είχαν καμμία δράση. Τα στελέχη Fusarium έδειξαν ποικίλη ευαισθησία στα
αντιμυκητιακά. Η αμφοτερικίνη Β είχε τις πιο χαμηλές ελάχιστες ανασταλτικές
συγκεντρώσεις και μετά ακολουθούσε η βορικοναζόλη. Η μέθοδος Etest για την
αμφοτερικίνη Β και ποσακοναζόλη είχε άριστη συμφωνία με τη μέθοδο EUCAST
78.6%-100%. Συνέργεια παρατηρήθηκε μεταξύ αμφοτερικίνης Β και
ανιντουλαφουγκίνης σε 2 στελέχη: 1 Mucor circenelloides και 1 Fusarium
proliferatum. Δεν παρατηρήθηκε συνέργεια σε οποιονδήποτε άλλο συνδυασμό και σε
καμμία περίπτωση δεν υπήρξε ανταγωνισμός. Συμπερασματικά, η μελέτη έδειξε ότι:
1) Οι πιο συχνά απαντώμενοι από τους σπάνιους υφομύκητες στην περιοχή
μας είναι του είδους Rhizopus arrhizus και προκαλούν λοιμώξεις κυρίως σε
ασθενείς με αιματολογικές κακοήθειες ή διαβήτη και με εντόπιση ρινεγγεφαλική ή
πνευμονική, ενώ προσβάλλεται και ένα ικανό ποσοστό ανοσοεπαρκών ατόμων με
εντόπιση δερματική, μετά από τραυματισμό.
2) Οι μουκορμύκητες είναι ευαίσθητοι κυρίως στην αμφοτερικίνη Β και κατά
δεύτερο λόγο στην ποσακοναζόλη. Οι υαλοϋφομύκητεςπαρουσιάζουν μεγαλύτερη
ευαισθησία στην αμφοτερικίνη Β και στην βορικοναζόλη, αλλά γενικά δείχνουν
ποικίλη ευαισθησία στα αντιμυκητιακά γι’αυτό συνιστάται ο έλεγχος ευαισθησίας
τους.
3) Το Etest φαίνεται μια καλή εναλλακτική μέθοδος για το κλινικό
εργαστήριο.
4) Το γεγονός πως ο συνδυασμός αμφοτερικίνης Β και ανιντουλαφουγκίνης
βρέθηκε συνεργικός σε μερικές περιπτώσεις ενώ σε καμμία περίπτωση δεν
παρουσιάστηκε ανταγωνισμός, είναι εθαρρυντικό για χορήγηση διπλής θεραπείας σε
δύσκολες περιπτώσεις και χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση σε κλινικές μελέτες.

Yφομύκητες, Aντιμυκητιακά, Eυαισθησία , Ριζόπους, Συνδυασμός

Όχι

0

Ναι

272

98

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1306188