Περίληψη:
Οι ασθενείς με τελικού σταδίου καρδιακή ανεπάρκεια είναι επιρρεπείς στην
ανάπτυξη σιδηροπενίας είτε μέσω μειονεκτικής απορρόφησης σιδήρου είτε μέσω
αδυναμίας χρησιμοποίησης του από τον μυελό των οστών καθιστώντας την
σιδηροπενία την πιο συχνή αιτία αναιμίας στην καρδιακή ανεπάρκεια.Σκοπός της
παρούσας μελέτης είναι η σύγκριση της αποτελεσματικότητας του συνδυασμού
ενδοφλέβιας χορήγησης σιδήρου με υποδόρια χορήγηση δαρμποετίνης Α έναντι της
ενδοφλέβιας χορήγησης μόνο σιδήρου ως προς το βαθμό και τη ταχύτητα διόρθωσης
της αναιμίας σε ασθενείς με τελικού σταδίου καρδιακή ανεπάρκεια και
σιδηροπενική αναιμία.30 ασθενείς με τελικού σταδίου καρδιακή ανεπάρκεια και
σιδηροπενική αναιμία τυχαιοποιήθηκαν σε εβδομαδιαία ενδοφλέβια χορήγηση σιδήρου
και υποδόρια χορήγηση δαρμπεμποετίνης Α (300mg και 50 mcg αντίστοιχα,
ομάδα A, ν=14) και σε εβδομαδιαία ενδοφλέβια χορήγηση σιδήρου (300mg, ομάδα
B, ν=16). Η διάγνωση της σιδηροπενίας ετέθη από την εξέταση μυελικού
επιχρίσματος.Σημαντική και παρόμοια αύξηση της τιμής της αιμοσφαιρίνης
παρατηρήθηκε από την δεύτερη εβδομάδα θεραπείας και στις δύο ομάδες [ομάδα
A: 10,6±0,9 vs 11,2±1,1 gr/dl (p =0,013), ομάδα B: 10, 6±0, 9 vs11, 2±1,1gr/dl
(p =0,013)]. Τρεις μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας η τιμή της
αιμοσφαιρίνης παραμένει αυξημένη στον ίδιο βαθμό και στις δυο ομάδες.[ομάδα
A: 13±1,1vs12,9±0,7gr/dl (p=0,898), ομάδα B: 12, 6±1vs13,2±0,6gr/dl
(p=0,093)]Η ενδοφλέβια χορήγηση σιδήρου είναι εξίσου αποτελεσματική θεραπεία ως
προς την ταχύτητα και τον βαθμό διόρθωσης της αναιμίας σε ασθενείς με
σιδηροπενική αναιμία και καρδιακή ανεπάρκεια με τον συνδυασμό σιδήρου και
δαρμποετίνης Α .
Λέξεις-κλειδιά:
Καρδιακή ανεπαρκεια, Αναιμία , Σιδηρος, Ερυθροποιιτίνη , Μυελογραμμα
