Τομέας Βασικών Επιστημών
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2013-07-15

2013

Πλουμίδης Αχιλλέας

Διονύσιος Μητρόπουλος- Καθηγητής Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, Δέσποινα Περρέα-Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, Ασπασία Κυρούδη- Βούλγαρη- Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ

Επίδραση της υπερχοληστεριναιμίας στην έκφραση της ιντερλευκίνης-6 (IL-6) στον προστάτη αδένα των επιμύων

Ελληνικά

Σκοπός: Να εξεταστεί η επίπτωση της υπερχοληστερολαιμικής δίαιτας στην έκφραση
της ιντερλευκίνης-6 και του υποδοχέα της, σε μια προσπάθεια ανεύρεσης
παθοφυσιολογικού μηχανισμού πρόκλησης ΚΥΠ.
Υλικά και μέθοδοι: Τριάντα αρσενικοί επίμυες Wistar ηλικίας 120 ημερών
υποβλήθηκαν για 5 μήνες είτε σε καθορισμένη διατροφή πειραματόζωων (15 επίμυες)
είτε σε καθορισμένη διατροφή πειραματοζώων εμπλουτισμένη με 4% χοληστερόλη και
1% χολικό οξύ. Το λιπιδαιμικό προφίλ, το προφίλ στεροειδών ορμονών και το βάρος
των επιμύων και του κοιλιακού προστάτη μετρήθηκαν. Ακολούθησε ανοσοϊστοχημική
χρώση για την IL-6 και τον υποδοχέα της (IL-6R).
Αποτελέσματα: Το βάρος των επίμυων μετά το τέλος του πειράματος μεταξύ των δυο
ομάδων δεν διέφερε. Ωστόσο η απόλυτη και σχετική τιμή του βάρους του κοιλιακού
προστάτη των επιμύων της HD ομάδας ήταν σημαντικά χαμηλότερες από την ομάδα
αναφοράς (0.7±0.1 vs 0.8±0.2, p=0.029 and 1.5±0.2 vs 1.8±0.4, p=0.041
αντίστοιχα). Η υπερχοληστερολαιμική δίαιτα προκάλεσε αύξηση της ολικής
χοληστερόλης και της λιποπρωτεΐνης LDL, ενώ η HDL και τα επίπεδα των
τριγλυκεριδίων ήταν συγκρίσιμα. Η ολική τεστοστερόνη και οιστραδιόλη δε
διέφεραν μεταξύ των ομάδων (3.1±2.1 vs 4.8±3.7, p=0.165 and 1.1±0.2 vs 1.1±0.2,
p=0.46 αντίστοιχα) αλλά τα ελεύθερα κλάσματά τους μαζί με την SHBG ήταν
σημαντικά επηρεασμένα (4.9±5.1 vs 11.8±8.7, p=0.022 0.3±+0.1 vs 0.1±0.05,
p<0.001 and 3.3±1.8 vs 4.8±2.1, p=0.05 αντίστοιχα). Ο λόγος ελεύθερης
οιστραδιόλης προς ελεύθερη τεστοστερόνη ήταν υψηλότερος στην ομάδα των HD
επιμύων σε σχέση με την ομάδα αναφοράς (0.14±0.17 vs 0.03±0.04, p=0.028). Η
ιστολογική εξέταση του προστάτη αδένα αποκάλυψε μεταβολές στον ιστό που
ομοιάζουν με αυτές που παρατηρούνται σε επίμυες που έχουν υποβληθεί
πειραματικώς σε καλοήθη υπερπλασία του προστάτη. Το ποσοστό της θετικής
ανοσοαντίδρασης τόσο για την IL-6 όσο και για την IL-6R δεν διέφερε μεταξύ των
ομάδων. Ωστόσο, η IL-6 παρουσίασε εντονότερη χρώση και μεγαλύτερο histoscore
στην ομάδα ελέγχου σε στατιστικά σημαντικό βαθμό (p=0,002, p=0,042), ενώ δεν
σημειώθηκαν διαφορές για τον υποδοχέα IL-6R.
Συμπεράσματα: Η υπερχοληστερολαιμία προκαλεί σημαντικές αλλαγές: στη μορφολογία
του προστάτη αδένα επιμύων, στο επίπεδο των ορμονών φύλου και στο λιπιδαιμικό
προφίλ. Φαίνεται ότι η ιντερλευκίνη 6 δεν έχει πρωτεύων ρόλο στον
παθοφυσιολογικό μηχανισμό της διαδικασίας αυτής.

Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, Φλεγμονή, Υπερχοληστεριναιμία, Ιντερλευκίνη-6 (IL-6), Προστάτης

Ναι

0

Ναι

251

163

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1306264