Περίληψη:
Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί εάν η στυτική δυσλειτουργία (ED)
συσχετίζεται με σοβαρότερου βαθμού υποκλινικές βλάβες οργάνων-στόχων της
αρτηριακής υπέρτασης (ΑΥ).
Εξετάστηκαν 184 άνδρες με προσφάτου ενάρξεως ΑΥ, χωρίς αγωγή. Πέραν του βασικού
κλινικο-εργαστηριακού ελέγχου οι ασθενείς υποβλήθησαν σε 24ωρη περιπατητική
καταγραφή αρτηριακής πίεσης-ABPM, υπερηχοκαρδιογράφημα, υπολογισμό της
αποβαλλόμενης στα ούρα αλβουμίνης ως λόγου αλβουμίνης/ κρεατινίνης-ACR και της
ταχύτητας μετάδοσης σφυγμικού κύματος-PWV.
Με χρήση του ερωτηματολογίου IIEF-5, ED διαγνώστηκε στο 24.7% των υπερτασικών
ασθενών. Οι υπερτασικοί με ED ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, ενώ δεν διέφεραν στις
άλλες βασικές κλινικο-εργαστηριακές παραμέτρους (αρτηριακή πίεση-ΑΠ ιατρείου,
δείκτης μάζας σώματος, περιφέρεια μέσης, κάπνισμα, σακχαρώδης διαβήτης,
δυσλιπιδαιμία), συγκριτικά με τους ασθενείς χωρίς ED. Επίσης, δεν υπήρχε
διαφορά στις παραμέτρους της ABPM, με εξαίρεση την πίεση σφυγμού, τη συστολική
ΑΠ νύκτας και το dipping-status, στα οποία οι ασθενείς με ED είχαν περισσότερο
παθολογικά ευρήματα. Οι υπερτασικοί με και χωρίς ED δεν διέφεραν ως προς τη
μάζα αριστεράς κοιλίας, το ρυθμού σπειραματικής διήθησης-e-GFR, το ACR και το
PWV, αλλά οι υπερτασικοί με ED είχαν περισσότερο επηρεασμένη διαστολική
λειτουργία της αριστεράς κοιλίας.
Συνεπώς, δεν φαίνεται να στοιχειοθετείται πλήρως η παρουσία σοβαρότερων βλαβών
οργάνων-στόχων της ΑΥ σε υπερτασικούς με ED, χωρίς να παραγνωρίζεται η αξία της
εκτίμησης της παρουσίας ED.
