Περίληψη:
Η μελέτη αυτή έδειξε ότι ορισμένες διαφορές στις κοινότητες των ασπόνδυλων
σχετίζονται με το επίπεδο της ετερογένειας στις καλλιέργειες. Υψηλά επίπεδα
σχετικής αφθονίας και μεγάλοι αριθμοί συγκεκριμένων taxa βρέθηκαν σε
καλλιέργειες με υψηλά επίπεδα ετερογένειας. Η επιρροή της ετερογένειας ήταν
παρόλα αυτά σχετικά μικρή και δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με την επιρροή
που είχαν το είδος των καλλιεργειών και ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες.
Η μελέτη αυτή προσδιόρισε ποιές από τις διαφορετικές πτυχές της ετερογένειας,
άσκησαν τη μεγαλύτερη επιρροή στα Carabidae. Ακολουθούν οι πτυχές της
ετερογένειας με την μεγαλύτερη επιρροή με βάση τη σημασία τους:
Το ποσοστό των περιοχών που βρίσκονται σε αγρανάπαυση και είναι χέρσα γη,
Το επίπεδο συνάθροισης των καλλιεργειών στην περιοχή μελέτης και επίσης το
ποσοστό των περιοχών που βρίσκονται σε αγρανάπαυση,
Η διασπορά των περιοχών που βρίσκονται σε αγρανάπαυση και επίσης το μέγεθος των
χωραφιών.
Τα υψηλά ποσοστά εκτάσεων που βρίσκονται σε αγρανάπαυση και είναι χέρσα γη,
καθώς και τα υψηλά ποσοστά των καλλιεργειών δένδρων, σχετίζονται με τα υψηλά
ποσοστά ποικιλότητας των Carabidae. Αυτό πιθανόν συνέβη επειδή οι συγκεκριμένες
χρήσης γης, έχουν περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με το φυσικό περιβάλλον που
ζούσαν τα Carabidae.
Για να βρεθεί η ακριβή φύση των σχέσεων που ανακαλύφτηκαν σε αυτή τη μελέτη θα
χρειαστεί περισσότερη έρευνα. Όμως παρόλα αυτά είναι χρήσιμο να έχουμε μία
εικόνα για το ποιές πτυχές της ετερογένειας είναι οι πιο επωφελείς για τις
βιοκοινότητες των Carabidae. Η μικρής κλίμακας εκμετάλλευση της γης, δεν είναι
μία επικερδής μορφή καλλιέργειας. Επομένως, εντοπίζοντας ποιές πτυχές της
ετερογένειας είναι οι πιο σημαντικές για την άγρια ζωή, μπορούμε να
μετατρέψουμε τη διατήρηση της βιοποικιλότητας πιο αποτελεσματική από
οικονομικής απόψεως για τον αγρότη.
Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποιήθηκε, φαίνεται ότι τα κάτωθι αποτελούν με
σειρά σημασίας, τον καλύτερο τρόπο για την ωφέλεια των ασπόνδωλών που ζουν στις
καλλιέργειες:
H δημιουργία διασυνδεδεμένων χέρσων εκτάσεων και περιοχών που βρίσκονται σε
αγρανάπαυση,
Η αποφυγή καλλιεργειών του ιδίου είδους, σε γειτονικά χωράφια, την ίδια χρονική
περίοδο,
Η επιλογή μικρών χωραφιών για καλλιέργειες, έκτασης περίπου μισού εκταρίου (5
στρέμματα) και η αύξηση του ποσοστού της γης που χρησιμοποιείται για την
καλλιέργεια δένδρων όπως, ελιές, καρυδιές, αμυγδαλιές, κλπ.
Λέξεις-κλειδιά:
Οικολογία , Εδαφοβία, Πανίδα, Αγροοικοσυστημάτα, Ασπόνδυλα
