Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Χρήστος Λιάπης, Καθηγητής
Περίληψη:
Μετά την πρωτοποριακή εφαρμογή της ενδαγγειακής αντιμετώπισης του ανευρύσματος
της κοιλιακής αορτής, από τον Parodi, υπήρξε ιδιαίτερος ενθουσιασμός για τη
μέθοδο, λόγω χαμηλής νοσηρότητας και θνητότητας και της δυνατότητας
αντιμετώπισης ασθενών υψηλού κινδύνου.
Την τελευταία εικοσαετία, αυξήθηκε ραγδαία διεθνώς ο αριθμός των ασθενών που
αντιμετωπίζονται ενδαγγειακά, αλλά και εμφανίστηκε υπερβολή στην εφαρμογή της
μεθόδου (συχνά εκτός IFU). Το υψηλό ποσοστό τεχνικής επιτυχίας, τελικώς
επισκιάστηκε από ερωτηματικά για την αντοχή της μεθόδου στο χρόνο (durability).
Το σοβαρότερο μειονέκτημα της μεθόδου, είναι οι ενδοδιαφυγές που οδηγούν σε
σκεπτικισμό για το κατά πόσο πραγματικά προφυλάσσονται οι ασθενείς από την
πιθανότητα ρήξεως και το ενδεχόμενο θανάτου. Ως εκ τούτου η μακροχρόνια
παρακολούθηση είναι αναγκαία.
Οι ενδοδιαφυγές κατατάσσονται σε τύπου I,II, III, IV, V. Η αντιμετώπιση των
ενδοδιαφυγών I έως IV, έχει τυποποιηθεί και γίνει αποδεκτή διεθνώς. Η αύξηση
της διαμέτρου του ανευρύσματος (endotension), όταν μάλιστα συνοδεύεται από
συμπτώματα, αποτελεί πρόκληση για την ιατρική ομάδα, ιδιαιτέρως δε όταν
πρόκειται για ασθενείς υψηλού κινδύνου. Η ενδοδιαφυγή τύπου V, χαρακτηρίζεται
από αύξηση της διαμέτρου του ανευρύσματος, χωρίς ανιχνεύσιμη ενδοδιαφυγή.
Γίνεται περαιτέρω προσπάθεια ταξινόμησης του endotension, καθώς μπορεί να
υποκρύπτεται οποιουδήποτε άλλου είδους ενδοδιαφυγή, με ιδιαίτερη θέση να
κατέχει η αληθής ενδοδιαφυγή (sealed endoleak).
Ικανός αριθμός συγγραφέων προτείνει ως ριζική λύση την ανοικτή μετατροπή, αλλά
ερωτηματικά γεννιούνται για τους ασθενείς λίαν υψηλού κινδύνου. Εναλλακτικά
συστήνεται νέα ενδαγγειακή αντιμετώπιση, με νέο ενδομόσχευμα ή ακόμα και η απλή
παρακολούθηση.
Συμπερασματικά εκτιμάται ότι κάθε ασθενής θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως
ξεχωριστή οντότητα, με κριτήρια το μέγεθος του ανευρύσματος και το ρυθμό
αύξησης της διαμέτρου, το βαθμό κινδύνου της ανοικτής μετατροπής, την
αιμοδυναμική κατάσταση του ασθενούς και την ύπαρξη συμπτωμάτων.
Λέξεις-κλειδιά:
Ενδοδιαφυγή, Ενδοτάση, Αύξηση διαμέτρου ανευρύσματος, Διάγνωση, Θεραπεία
